Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
bo biednemu to zawsze wiatr prosto w oczy....

Pojechaliśmy razem na rowery. Przy osiemnastym Pan i Władce powiedział, że on to cznia i że go bolą mięśnie i że chce do domu. Odprowadziłam do "prostej i łagodnej" drogi do domu. Jeszcze objechałam Wolę, Bemowo, przejechałam Północny, wylotówka na Jabłonnę... Telefon: bo gdzie jesteś, czy mam już odgrzewać kotlecika i ziemniaczki z margaryną i cebulką na patelnię? Ja: nie chcę kartofli z tłuszczem, błeee, zrobię sobie kuskus na szybko, albo inny ryż, albo samego kotleta. I że mam jeszcze 15 kilometrów do domu i że pod wiatr. Za 20 minut znowu telefon, bo gdzie jestem. Uprzejmie odpowiedziałam, że jadę Jagiellońską i że niedługo będę na DDRce przy ZOO, ale teraz proszę mnie nie rozpraszać, bo jestem na czteropasmówce i mam przed sobą wjazd na rondo typu turbina i muszę zmienić pas z prawego na lewy-środkowy, a tu wszyscy pędza stówą i ja chcę przeżyć, ja lubię takie sytuacje, ale wyłącz się do cholery. I nie dzwoń, bo mnie rozpraszasz. Wolę w słuchawkach autostradową muzykę, a nie żeby rozmawiać....
Dojechałam, jeszcze w budzie na rogu kupiłam 2 puszki radlera. Jestem odwodniona, pociły mi się nawet powieki, na ciele mam wyschniętą warstewkę soli. Domofon, wiadomo, że musi minąć co najmniej 2 minuty, nim się do własnych drzwi dotarabanię, i jeszcze rower na te 8 schodków wciągnąć, i własne, nagle mega-zmęczone, zwłoki.....
Te 50 km na cito i w bezwietrznym prawie-upale dały mi się we znaki!!!

Wpełzam do domu na ostatnich nogach, rower przypiąć, oszroniona szklanka przyjmuje zimnego radlerka. W rowerowych ciuchach zwalam się na pierwsze krzesło przy stole i żłopię, żłopie, żłopię....
- No wiesz, nawet rąk nie umyłaś!
Nie zdążyłam się oburzyć, że przecież jestem zmęczona, że za moment, że tylko dopiję, miej litość, człowieku ... - a przede mną wylądował wielki talerz!!!
Talerz podgrzany!
Cieniutki schabowy!!!
Ogórasy konserwowe pokrojone w plasterki! (nie było w domu rano, Ktoś poszedł i kupił specjalnie dla mła!)
I ziemnaczki!!!.... Ale nie te odsmażane, jego ulubione, z cebulką i margaryną! Takie świeżutkie, prosto z wody, nieduże, pokrojone w ćwiartki i każda ćwiartka z maleńką kroplą klarowanego masła, właśnie zaczyna się rozpływać....... A przecież nie było ziemniaków w domu.... Ktoś poszedł i kupił . . a przecież niedziela jest... i obrał dla mła i ugotował specjalite dla mła!!!

i JAK JA SIĘ MAM ODCHUDZAĆ ?????
człowiek się stara jeść mało i nie do końca smacznie, żeby nie prowokować napadów żarłoczności - a tu taka wot! siurpryza!

ps.
przyznam się, że z każdym kęsem miałam coraz bardziej mokre oczy
przecież ja nie prosiłam!!!! ja się nie spodziewałam!!!
................
a po jedzeniu (tfu!!! NAjedzeniu) zwinęłam sie przy Jego boku i było mi taaaaak! dobrze...