Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
są takie miłe dnie.... czasami

Bo - po pierwsze - waga drugi dzień z rzędu pokazuje mniej mnie

Bo - po drugie - pokazała się niespodziewanie nieodżałowana Pani Baleronowa. I to z jaką wspaniałą wieścią. Dawno się tak nie cieszyłam z czyjegoś osiągnięcia

Bo - po trzecie - przyszła z wizytą moja mama. Po półtora roku nieprzychodzenia, bo się widujemy na spędach rodzinnych i od kwietnia do października na rancho. I wytrzymałam ponad półtorej godziny z nią bez zgrzytania zębami. Potem zgrzytałam, ale po cichu. I wizyta zakończyła się w miłym nastroju, co nie jest często spotykane.

Bo - po czwarte - przyniosła mama dwie góry placków smażonych z jabłkami. Jeden z czterech smaków mojego dzieciństwa.... Mam bardzo silną moją silna wolę, rządzi mną jak chce. I ona i ja chciałyśmy placków!!!! Żarłam bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Tylko.... mam chyba teraz mniejszy żołądek.... nie zmieściłam tyle, ile chciałam.

Bo - po piąte - nażarta do wypęku i senna z tego przejedzenia, jednak poszłam chodzić z kijkami. Tu też porządziła mną moja silna wola, uparła się

Inna rzecz, że źle się chodzi z pełnym brzuszkiem, przez 3/4 trasy trzymała mnie kolka, fuj

Osiągnięcia dzisiejsze : 88 minut; 7,5 km; prędkość średnia 5,11 km/h; spalone kcale - nie więcej niż 380

Bo - po szóste.... UWAGA i TRU TU TU !!!
Niniejszym ogłaszam, że minęłam półmetek kijkowego chodzenia, już więcej za mną, niż przede mną, tej założonej odległości. Bo założyłam 8 tygodni po minimum 30 km każdy. W pierwszym było 31,49.... dopiero się rozkręcałam. W drugim - 38,68. W trzecim, który właśnie dzisiaj minął - 51,49 ......... TAK, TAK, excell nie kłamie, tyle przeszłam od ostatniego czwartku!
Nnnoooo, wiem, że jak przyjdzie śniegodeszcz albo inna chlapa, to nie będę chodziła, że pewnie mi "nadwyżka" zniknie..... Ale póki co - jestem bardzo zadowolona i ogromnie dumna

poproszę o oklaski

ps. 1

Po powrocie z kijków, zmęczona, do kuchni weszłam. Rodzina jeszcze nie wymiotła placków babcinych. Zjadłam dwa. A potem patrzyłam z żalem w michę. Jeszcze są. Pachną. A ja juz nie mogę.

Przypomniały mi się pączki w maju na imieninach mojego ojca. Jeszcze kilka lat temu na przyjęciu potrafiłam zjeść więcej niż 10 pączków, bywało, że 15. No, nie jednym ciągiem, tylko przez całe przyjęcie. A w tym roku w maju zjadłam dwa i było mi niedobrze z przejedzenia....

ps 2

... nie mam odwagi policzyć dzisiejszych kalorii...

ps 3

jeszcze paseczek mój kijkowy