Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
WYGRAŁAM!!!! czyli kolejny półmaraton za mną!!!

No wiadomo ,że wygrałam sama ze sobą :)))) Zwycięstwo się odbyło na naprawdę niesłychanie wielu płaszczyznach ,ale ta najważniejsza ,najprostsza do policzenia to oczywiście czas. Nie mam danych oficjalnych od organizatora ,ale raczej dość dobrze się zmierzyłam. I tak wyszło mi 2:30:34 !!! Czyli o całe 4 minuty lepiej niż 31 marca na półmaratonie warszawskim. Wiem ,że to nie jest jakiś czas kenijski żeby o tym w gazetach pisać ,ale to jest mój najlepszy czas!!!! Taka oto byłam gwiazda przed startem.

Zasadniczo od samego startu już wiedziałam ,że jak nic sobie nie zrobię ,w sensie nie upadnę ,nie skręcę kostki ,nadgarstka czy co tam jeszcze można uszkodzić ,w każdym razie jak się nie uszkodzę to wiedziałam że swój czas na pewno poprawię. Biegło mi się naprawdę świetnie od samego początku. Na 10 km byłam o 5 min wcześniej niż na marcowym półmaratonie. Pogodę jak zwykle miałam jak na zamówienie. Ogólnie końcówka tygodnia była wręcz upalna ,więc się nieco martwiłam o zbyt wysoką temperaturę - nie potrzebnie jak zwykle :) Właśnie w niedzielę sie pogoda postanowiła całkiem zmienić ,ochłodziło się do 16 - 17 stopni. Ze dwa razy pokropił lekki deszcz - och jakież to było zbawienne. Ale nie obyło się bez kryzysów. Generalnie końcówka byłą dla mnie ciężka. Do 18 km jeszcze cały czas byłam pewna ,że złamię nawet te 2h30min. Ale ostatnie kilometry dały mi w kość. W dodatku nie tylko mnie ,w takim sensie że mnóstwo ludzi koło mnie zatrzymywało się ,przestawali biec - zaczęło mnie kusić żeby też przestać. A ja sobie założyłam tak jak za pierwszy razem ,że będę cały czas biec ,wolno ale biec. I udało się ,ale faktycznie ostatnie 2 km w kółko powtarzałam sobie że się nie zatrzymam bo nic mi to nie da itd. No nie do końca tak było. Finish był na stadionie olimpijskim i ostatnie 300 - 400 m już na głos do siebie mówiłam "gdzie jest k**** ta meta !!!" W końcu się pojawiła. Ryczałam na mecie jak zwykle ,choć tym razem tak naprawdę  to się o mało co nie rozpłakałam tuz przed wbiegnięciem na stadion jak zobaczyłam że jeszcze 500m :)) Cisnęłam na maxa te ostatnie 3 km ,a już naprawdę byłam na rezerwie sił więc myśl o choćby metrze do przebiegnięcia była po prostu do kitu. Ale dotarłam!!! I cholera cieszę się bardzo!! No wymiatam :)) 

Wbiegam na stadion minąwszy właśnie ten cholerny pylon z napisem 500m

I najprzyjemniejszy moment .... nareszcie mam medal!