Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
rekordowa waga = kolejny powrót

Cześć wszystkim,

wracam niestety ze smutkiem na twarzy, ponieważ zobaczyłam dziś na wadzę prawdopodobnie moją rekordową wagę: 65,9. Załamałam się. Widziałam po sobie, że sporo przytyłam, ale po prostu bałam się wejść na wagę. Wiedziałam, że od dnia dzisiejszego chce zacząć regularne ćwiczenia, więc dlatego zwlekałam ze zważeniem się, ale zdecydowanie mnie to dobiło. Może ta waga nie jest jakaś przerażająco duża, ale przy moim wzroście tak rzuca się w oczy, że szok. Jedyne czym sie pocieszam to to, że nic tak nie poprawia mi humoru jak ćwiczenia - czyli zrobienie czegoś dla siebie i skupienie się tylko na swojej osobie, na nikim innym. Może to nieco egoistyczne podejście, ale na co dzień cudze problemy to jedyne co mam w głowie, a czas spędzony na martwieniu się o własny tyłek jest zmniejszony do minimum. Planuje codzienne ćwiczenia (głównie orbitrek), wyeliminowanie słodyczy, smażonych potraw, ziemniaków i makaronu - to główne założenia. Nie będę wprowadzać żadnych diet, bo według mnie jest to głupota, bo jak wiemy każdy po czasie wraca do swoich nawyków i niestety często kończy się to efektem jo-jo. Chce, żeby ćwiczenia załatwiły większość, bo aktywność fizyczna to najbardziej bezpieczny sposób na zrzucenie nadmiaru kilogramów bez obaw o powrót do poprzedniej figury. 

Jeśli chodzi o moją osobę trochę się zmieniło, znowu wróciłam do szkoły, pod koniec wakacji przyjęto mnie do pracy do kina, więc jeśli chodzi o podejście do życia to trochę się nauczyłam, wyciągnęłam wnioski z poprzednich błędów i w końcu dojrzałam. Cieszę się, że wcieliłam w życie sporo zmian, więc liczę na to, że i w ćwiczeniach uda mi się wytrwać :)

Pytanie do Vitalijek: jak Wam idzie? trzymacie się swoich postanowień? jakie macie skuteczne sposoby na motywacje? 

Buziaki :)