Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Skończyłam właśnie TAK!

Hej mój pamiętniczku! Jesteś częścią mojej terapii. 
Nie mam znajomych, koleżanek i z kim pogadać prócz męża. Nie zwalę mu wszystkiego na głowę. Są jeszcze babskie kwestie. Razem będzie nam raźniej.
No i kto wie, może komuś pomożemy.

Zapisałam się do psychoterapeuty. Uzależniłam się od jedzenia już w dzieciństwie.
Zawsze o tym wiedziałam gdzieś w środku. Świat zawsze wołał to Twoja wina, jesz za dużo i jesteś leniwa. 
Tak naprawdę zawsze byłam osobą, która w jedzeniu szukała ukojenia i pociechy.
Nie odnajdywałam tego wśród rodziny i znajomych. 

Jestem szczęśliwa, serio często mam taki dzień. Gdzie śmiało i z przekonaniem myślę jestem teraz szczęśliwa.
Ogarniam stopniowo moje życie, bo narobiłam sobie sporych zaległości.Nieodłącznym marzeniem ostatnich lat jest mieć spoko figurę.
Spoko to znaczy, móc nosić zakolanówki i gorsety, fajne bluzy z kapturem i sukienki.
Modne ciuchy, które będą na mnie wyglądały dobrze. No i twarz! Ahh jakbym chciała mieć moją twarz... Pierwsze objawy tycia widać mi właśnie na twarzy.
Nie dość, że bez przerwy jest opuchnięta to jeszcze druga bródka i skóra..  tęsknie za widokiem mojej twarzy z przed kilku lat. Wyglądałam zupełnie inaczej.

No tak więc, moja waga wpływa na szereg problemów i ograniczeń, które sobie stawiam. Bo wszystko inne w sobie lubię i daje jakoś tam radę. Jednak myśl, że na przykład miałabym pojechać na wystawę z swoimi pracami i wtedy moi fani widzieliby mnie taką GRUBĄ mnie przeraża!
Fajne miała prace TA GRUBA, to ta GRUBA zajęła drugie miejsce na wernisażu. Masakra! Koszmar.. no i wstyd jednocześnie.
Bo jestem strasznie pozytywna na co dzień. Motywuje innych i popycham do działania, a sama boje się takiej pierdoły. Nie zła sprzeczność. 

Na dziś to tyle, bo idę posprzątać kuchnię i zrobić sobie kolację. Jutro wyjdę z domu na spacer. Buziaki!