Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
...

Witam. Jeszcze jestem, choć nieproduktywna na vitalii. Z nowym rokiem żadnych postanowień nie przybyło. Idę powoli swoją scieżką i jakoś się kula. Od przyjazdu do Danii moja waga wzrosła o prawie 2 kg :( Mało się ruszam, nie biegam wcale, co najwyżej maszeruję swoją stałą trasą ale od tego się raczej nie chudnie. Poczekam spokojnie do wiosny i zacznę na nowo z bieganiem. Waga 71-71,5 kg.  Tragedii nie ma ale zdecydowanie nie służą mi wyjazdy do Polski. Wypadam wtedy z rytmu i jem co popadnie, sporo żółtego sera na kanapkach, generalnie nabiału dużo. Jak jestem u rodziny, nie miksuję wtedy swoich bezmięsnych past i pasztetów, jem więcej słodkiego niż zwykle i częściej jadamy z Tomkiem na mieście. A od wyjazdu z Islandii minęły dopiero 4 miesiące a w tym czasie byliśmy juz dwa razy w Pl, w tym prawie 3 tyg świąteczne. 

W Danii tak sobie... Właściwie bardzo spokojnie. Dziewczynki od grudnia chodzą do duńskiej szkoły. Są w klasach, gdzie najwięcej uczą się języka, coś tam z matematyki policzą i pomachają czymś na wf-ie i taka nauka... W klasach niewiele uczniów za to niemal każdy z innej strony świata. Dziewczyny bezstresowo podeszły do tematu szkoły. Lubią.

Ja natomiast przez 3 miesiące zasiadałam na islandzkiej kuroniówce i własnie dziś otrzymałam ostatni przelew z Islandii. Pora więc zabrać się za szukanie pracy. Planowo nie ruszałam w tym celu dosłownie niczym przez bite 3 miesiące. Chodziło o odpoczynek od roboczej rutyny. Uwielbiam poranki, kiedy dzieciaki znikają w szkolnym busiku a Tomek chwyta w garść drugie sniadanie i odjeżdza do swoich budowlanych tematów. Cisza. Kilka porannych godzin dla siebie. Wstaję przed 7 rano i wyprawiam wszystkich z domu a potem, choćbym nawet była bardzo spiąca, nie kładę się z powrotem spać. Szkoda by mi było tych paru cichych godzin :) 

No więc praca... Jestem na tropie. Mam niemal w całości opracowane swoje cv, jest jakie jest. Mam wykształcenie humanistyczne, z którym poza Polską nic nie zdziałam. I mam to tak naprawdę w nosie. Postanowiłam, ze skoro lubię garnki i patelnie to poszukam sobie pracy w kuchni w jakimś przedszkolu albo stołówce. Lubię to nawet za mało powiedziane. To bardziej już poszło w pasję. A to ponoć bardzo zdrowo połączyć pasję z zarobkowaniem. Dlatego jestem dobrej myśli. Mam nawet juz wytypowane ogłoszenie, na które niebawem odpowiem i zobaczymy, co dalej. Etat byłby połowiczny, od 12 do 16 godz. i nawet myślę ze te poranne godziny mogłabym zagospodarować na jakiś kurs duńskiego... tak sobie siedzę i kombinuję. W ogóle mnie nie stresuje hasło praca:) 

pozdrawiam :)