Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Utrata

Moja siostra też poroniła, ale była już w 16 tygodniu, niestety nikt nie mógł ustalić dlaczego, chociaż konsultowała się z 2 lekarzami, aż zrobiła badanie i wyszło jej Trombofilia wrodzona. Starali się rok, potem chwile brała zastrzyki, już po tych wynikach, zaszła w ciąże. Na razie dzięki Bogu jest w 23 tygodniu, a Tośka jest zdrowa, więc uważam, że badania chociaż są płatne warto zrobić jak najszybciej.

Znam to własnego doświadczenia. Mysłałam że jestem w ciaży w tatym miesiacu . cieszyłam strasznie. i nagle pojawiła się @ .

Trzymaj się. Niestety to się zdarza... mi lekarze mówili, że 2-3 poronienia to jest "norma" (jak bardzo źle by to nie brzmiało) zanim kobieta zajdzie w zdrową ciążę, o niczym to nie świadczy. Ściskam mocno

Poronienia sa bardzo czeste i na "szczescie" mowi sie o tym co raz czesciej. To dobrze, bo kobiety nie czuja sie osamotnione i oswajaja temat - "nie tylko mi sie nie udalo". Trzymam kciuki za powodzenie misji ;-)

Bardzo mi przykro ale głowa do góry, czasem poronienie nic nie oznacza złego i nie ma żadnych problemów z zajściem w kolejną ciąże czego Ci oczywiście życzę :) ja tez poroniłam samoistnie i dostałam zielone światło na starania od razu po tym. Bądź dobrej myśli :) najważniejsze ze zaszłaś, resztę można zawsze dopracować pod okiem dobrego specjalisty :* chociaż życzę oczywiście żeby nie było takiej potrzeby :)

zycze ci zdrowia i oby wszystkie twoje marzenia sie spelnily.

Bardzo mi przykro. Też to przechodziłam. Podstawowe badania nic Ci w tej sytuacji nie powiedzą. Jedynie jeżeli miałabyś co oddać do badania to wtedy może by coś znaleźli ale też nie koniecznie. Musisz też brać pod uwagę, że organizm mógł się pozbyć chorych zarodków. I dlatego doszło do poronienia. A jak już konkretne badania to raczej immunolog tutaj byłby potrzebny. Taki zwykły ginekolog też nic nie pomoże. Ja właśnie zostałam skierowana do specjalistów żeby szukać przyczyny.

Trzymaj się! Oby następnym razem się udało bez komplikacji :)

Hmm...wiesz przykro ....ale na szczęście to nie miotanie się i dylematy moralne czy już usuwać czy jeszcze nie a to straszna trauma Młoda jesteś....na pewno jeszcze przed tobą macierzyństwo stoi otworem .A teraz czas na dojście do stanu zdrowia i odstresowanie się psychiczne .Trzymam za ciebie kciuki i jak to wszystko się ułoży nawet dla wyjścia z traumy można się wziąć za szlifowanie i tak całkiem całkiem porzadnej figury no i zdrówka uważaj na covidka i wracaj na witalne pozdrawiam serdecznie- tomek

Do łyżeczkowania usypiają. Cóż, bywa i tak, natura często decyduje za nas. Trzymaj się

Bardzo mi przykro ale... no cóż, sama wiesz, że to się zdarza. Najważniejsze, że do całej sytuacji podchodzisz z dystansem i odpowiedzialnością bo badania mogą dać Ci pewność, że to po prostu przypadek. Wszystkiego dobrego ;*

Współczuje, tez poroniłam pierwsza ciążę, wiec rozumiem, przez co przechodzisz. W następna zaszłam już po trzech miesiącach, a córka niedługo kończy 5 lat :)

Trzymajcie się dzielnie z mężem