Dlaczego wskazane jest, zwłaszcza u osób, które w swoim procesie odchudzania uwzględniły systematyczną aktywność fizyczną, by regularne ważenie się uzupełnić pomiarami obwodów poszczególnych części ciała? Wynika to z tego, iż mięśnie, które pod wpływem systematycznego wykonywania ćwiczeń (zwłaszcza modelujących) odbudowują się, są cięższe niż tkanka tłuszczowa. Taka sama ilość mięśni waży zdecydowanie więcej niż identyczna ilość tkanki tłuszczowej. Stąd też bardzo często masa ciała nie zmienia się, mimo tego, że wygląd ciała zmienia się na korzyść. Właśnie z tego względu pomiary obwodów poszczególnych części ciała powinny stanowić nieodłączny element kontroli procesu redukcji masy ciała.

Czym się mierzyć?

Do mierzenie obwodów poszczególnych części ciała warto wykorzystać znajdującą się w prawie w każdym domu taśmę krawiecką popularnie nazywaną centymetrem. Należy pamiętać, by przez cały proces redukcji masy ciała korzystać tylko i wyłącznie z jednego egzemplarza taśmy krawieckiej. Takie rozwiązanie gwarantuje, że różnice w poszczególnych pomiarach będą przedstawiały zmiany zachodzące w ciele, a nie błędy pomiarowe zastosowanych, różnych egzemplarzy centymetra.

Jak się mierzyć?

Jeśli wykonywane pomiary obwodów poszczególnych części ciała mają mieć na celu kontrolę efektywności procesu odchudzania, to muszą być stałe – sposób mierzenie konkretnej części ciała w żadnym przypadku nie może się zmieniać w kolejnych badaniach. Pozwoli to zobrazować zmiany zachodzące w organizmie, a nie różnice wynikające z zastosowania różnych metod pomiarów obwodów poszczególnych części ciała. Poniżej przedstawiłem sposoby mierzenia obwodów ciała najczęściej wykorzystywane w celu kontrolowania efektywności procesu odchudzania.

Obwód klatki piersiowej (pachowy)

Taśmę centymetrową należy ułożyć poziomo (równolegle do podłoża) przy ramionach nieznacznie uniesionych w bok, jednak w momencie pomiaru ramiona należy opuścić swobodnie wzdłuż tułowia. Taśma musi być ułożona jak najwyżej pod pachami, przy czym nie może naruszać naturalnego konturu przejścia ramienia w tułów. Pomiaru należy dokonać w bezdechu.

/gfx/news/noscale_6934_1407926745.jpg/gfx/news/noscale_6934_1407926801.jpg/gfx/news/noscale_6934_1407926901.jpg

Obwód ramienia (największy)

Taśmę centymetrową należy ułożyć w najgrubszym miejscu ramienia, prostopadle do jego osi długiej. W trakcie pomiaru kończyna powinna być swobodnie opuszczona w dół, a mięśnie rozluźnione.

/gfx/news/noscale_6934_1407927275.jpg/gfx/news/noscale_6934_1407927368.jpg/gfx/news/noscale_6934_1407927457.jpg

Obwód przedramienia (największy)

Taśmę centymetrową należy ułożyć w najgrubszym miejscu przedramienia. Najczęściej występuje ono nieco poniżej stawu łokciowego. Taśma centymetrowa musi być ułożona prostopadle do osi długiej przedramienia. W czasie pomiaru kończyna powinna być opuszczona swobodnie w dół, a mięśnie rozluźnione.

/gfx/news/noscale_6934_1407927620.jpg/gfx/news/noscale_6934_1407927731.jpg/gfx/news/noscale_6934_1407927878.jpg