Temat: Lepiej być kochanką bogatego i przystojnego czy tą jedną jedyną średniaka?

Cyrica napisał(a):

ja sobie pozwolę odpowiedzieć poważnie, niezależnie kto jest autorem tematu i jaki cel mu przyświeca....

otóż pana nr 1 nie chciałabym nawet, gdyby nie był żonaty a zakochany we mnie po uszy. Żeby być managerem w korporacji i dorobić sie w niej apartamentu i mercedesa trzeba posiadać zestaw cech, jakie mnie od ludzi odrzucają. Jedną z nich jest skłonnośc do rywalizacji oparta na bezkompromisowości. Nie cierpię przebywac w otoczeniu ludzi którzy na kazdym kroku i w kazdej sytuacji pra do tego, aby ich było na wierzchu. Oni sa skuteczni, ale totalnie bezrefleksyjni. A tym samym po prostu nudni, bo ciasno skoncentrowani lioniowo na odhaczaniu checkpointów. I nie ma inaczej. Taki człowiek nagle w domu nie zmieni sie w otwartego na wiedze poszukiwacza z milionem pytań i wątpliwości, w sybarytę celebrujacego czas wolny i swoje hobby. On bedzie wszystko traktował zadaniowo, oceniał, stawiał poprzeczki, a ja nie chciałabym byc wciągnieta w taki tryb za żadną cenę. 

co do punktu drugiego. Mój teść był przez 45 lat magazynierem w jednej firmie w dwudziestotysięcznym (wówczas) miasteczku. Jeżdził przez ostatnie kilkanaście Lanosem. Nie mieszkał nigdy u mamy i ma tysiące znajomych, bo ma hobby które realizuje się w oparciu o kontakty. Przez lata był krótkofalowcem, obecnie uczestniczy w eskapadach turystycznych i pieszych rajdach. Jest sympatycznym człowiekiem, życzliwym, niewysokim, i w tej chwili już po siedemdziesiątce. Ludzie go uwielbiają i gdyby w jakimś momencie jego zycia zabrakło teściowej przez jeden dzień nie byłby samotny gdyby nie chciał. 

Cyrica napisał(a):

oczywiscie że nie brzmi. To na wypadek, gdyby mieszkaniec niewielkiego miasta pracujacy w zawodzie na jaki pozwalaja perspektywy małego miasta wypierał fakt, że problem jest gdzie indziej.

menot napisał(a):

Cyrica napisał(a):

oczywiscie że nie brzmi. To na wypadek, gdyby mieszkaniec niewielkiego miasta pracujacy w zawodzie na jaki pozwalaja perspektywy małego miasta wypierał fakt, że problem jest gdzie indziej.

W sumie cały temat sprowadza się do tego, jaka cecha jest najbardziej odstręczająca dla kobiet. I mam wrażenie, że "desperacja i brak jakichkolwiek standardów" to to, co odrzuca większość. Może jakby autor tematu, nie wiem, poczytał romanse, to by wiedział, że w miłości ważne jest poczucie, że jest się w jakiś sposób wyjątkową osobą dla tej drugiej. Że się zostało w jakiś sposób wybranym, docenionym spośród tłumu innych ludzi, że jest się najlepszym na co tę drugą osobę było stać. Na tej zasadzie facet zdradzający żonę (z tobą, bo cię wybrał) wypada lepiej, niż ktoś, kto weźmie każdą chętną babę.Plus - autorze tematu. Absolutny brak wymagań to ma tylko ktoś tak wygłodzony brakiem seksu i fizycznej bliskości, że mu pada na mózg. Ten stan z reguły koryguje regularne współżycie przez, nie wiem, może miesiąc. I potem się jednak okazuje, że sam fakt, że tę potrzebę ma się zaspokojoną wcale nie jest wystarczający, żeby być szczęśliwym w związku.