Wczoraj był pierwszy dzień diety i TADAAAAAMMMM!!! Wystarczyło się nie obżerać, zjeść ostatni posiłek o rozsądnej godzinie, odmówić browarka i wina, zastępując je wodą mineralną niegazowaną i rano z 66,1kg zrobiło się 64,7kg![]()
Ja wiem, że to najpierw schodzi woda itd, ja całą teorię to mam w małym paluszku, tylko u mnie zawsze jest problem z systematycznością i samozaparciem.
Podobnie było z rzucaniem palenia. Jakiś czas temu przestałam palić. Nie paliłam pół roku, po czym z mężem zaszaleliśmy na wakacjach na Kanarach (bo przecież po powrocie do domu nie będziemy palić, a fajki nieprawdopodobnie tanie w Hiszpanii) i ostatecznie tak się rozpędziliśmy z paleniem, że przy paleniu zostaliśmy. Następnie "ileśtam" razy próbowałam i próbowałam i próbowałam rzucić i guzik... Po prostu musiał znowu nadejść TEN moment, kiedy będę miała dość palenia, śmierdzenia, szukania okazji i czasu na papierosa i puszczania z dymem mnóstwa kasy i od września spróbowałam ponownie i jak na razie udaje mi się nie palić.
Bardzo podobnie jest właśnie z moją dietą, zmianą nawyków żywieniowych. Tak dobrze mi szło, aż stało się COŚ, nie wiem co, że zaprzepaściłam to, na co tak pracowałam, czyli przyzwyczajenie do zdrowego trybu życia, przestawienie organizmu na pracę według rozsądnego planu dnia. Po prostu zaczęłam żreć! I ponownie podchodziłam do odchudzania kilka razy, ale ciągle miałam wymówkę, że po tym, jak przestałam palić, nie potrafię przejść na dietę i że muszę jeszcze trochę odczekać.
Aż w końcu poczułam, że już tak dalej być nie może, że tragicznie się czuję w swoim ciele, że nie podobam się sobie, że już nie było ważne dla mnie CO, ale by W OGÓLE COŚ ZJEŚĆ![]()
I OTO JESTEM!!!
I JESTEM PRZESZCZĘŚLIWA, ŻE SIĘ ZDECYDOWAŁAM, I ŻE WIOSNĄ BĘDĘ NOSIĆ MOJE BIAŁE I KOLOROWE SPODNIE!!!
, to aż mi jej żal. Biedna, była przez jakiś czas (2 lata temu i wtedy, gdy byłam w ciąży) szczuplejsza ode mnie, a teraz śmiem powiedzieć, że ma sporą nadwagę, ba, może haczy o otyłość. Niby zdaje sobie z tego sprawę, niby mówi, że próbuje, ale... efektów to ja nie widzę... Kiedyś byłam na tyle złośliwa, że pewnie bym się z niej śmiała, bo wiecznie rywalizowałyśmy, która będzie mieć lepszą figurkę itd, ale teraz to to już nie jest śmieszne. Będzie jej ciężko, oj będzie...
