Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Iwona.skierniewice

Dziś się zważyłam - minął cały tydzień. I niestety ważę tyle samo co na początku. Moje 60 dkg znów wróciło.Niby wiem, że tak się dzieje, ale smutno. W niedzielę pozwoliłam sobie na małe odstępstwa. Na obiad zjadłam rosołek z kurczaka z odrobiną makaronu oraz pieczonego fileta z kurczak na kiszonej kapuście. Pychota. Zrobiłam obiad dla rodziny i sama też zjadłam. Wieczorem był jeszcze budyń czekoladowy - odczuwam już brak słodyczy. Tęsknię za nimi(: I tak w poniedziałek nie było już widać efektu odchudzania, Nie mogę też wykonywać ćwiczeń zaplanowanych przez trenera. Ze względu na chore kolana i ręce. Ale dziś będę miała rowerek stacjonarny. Będę kręcić kilometry :) No to papa. Do zobaczenia następnym razem::) za tydzień.

Spadek wagi o 0,60 kg. Chyba dobrze jak na niecały tydzień (od wtorku do soboty). Zapał nadal mam. Posiłki mi smakują. Niektóre wymieniam. Podobaj mi się ćwiczenia. Wczoraj i dziś zrobiłam przerwę, ale jutro ćwiczę, Poza tym mam zamiar odbyć spacery dziś i jutro. Mam nadzieję, że mróz nie przeszkodzi. Dziś na minusie 4 stopnie i spadł śnieg. Zima nie odpuszcza. Może zabiorę wnusię na sanki:) Dziś spędza ze mną dzień.

wczoraj 3 km na pieszo do pracy.. Nie wiem ile to kroków, bo coś mi aplikacja nie działała. Treningi pilates wczoraj i dziś.  Dla mnie są super. Dieta od dziś. Sama sobie życzę powodzenia:)

Jestem beznadziejna. W żadnym postanowieniu nie mogę wytrwać dłużej niż tydzień. Chodzi głównie o dietę. Chcę przestać jeść słodycze, bo wiem że mi nie służą. I co? I nie mogę Chciałabym, żeby mnie ktoś zahipnotyzował i wmówił mi, że nie lubię ciast, kremów, cukierków, czekolady itp. Jestem gruba i boję się, że za kilka lat nie będę mogła się ruszać. Boli mnie kręgosłup, kolana i inne stawy. I ten ciągły brak wystarczającej motywacji i wytrwałości dobija mnie jeszcze bardziej. Kilka razy próbowałam diet. Z Vitalia też. Byłam u dietetyka, chodziłam do klubu fitness. Wszystko szybko mnie nudzi i nic mi się nie chce. Zima jest okropna. Najchętniej bym ją przespała. Zresztą tak też robię. Wiosną i latem ruszam się trochę w ogródku. Zimą zaleguję całe wieczory na kanapie przed telewizorem. Koszmar. Jestem sama zła na siebie, że nie mogę się zmusić do dodatkowego ruchu. Pracuję za biurkiem, jeżdżę do pracy samochodem.Moja aktywność kończy się na zakupach i podczas opieki przy 2-letnij wnuczce, Jest mi coraz ciężej dźwigać te moje 87 kg. Nie chcę ich, nie chcę ich więcej mieć i chcę je zgubić. Tylko niech mi ktoś "zaszczepi" wytrwałość. Patrzyłam na siebie w lustrze na ostatnie imprezie firmowej. Co z tego, że ładna buzia. Figura hipopotama. Mąż nawet tak mnie czasem nazywa niby żartem "nasz hipopotamek". Bardzo śmieszne. A je chcę się czuć tak jak  jeszcze 10-15 lat temu, szczupła, zgrabna, atrakcyjna. Przecież na starość też można wyglądać dobrze. A przede wszystkim być sprawnym. Ja ciągle dążę  w drugim kierunku - do utraty zdrowia i sprawności fizycznej. Samodestrukcja.Zagłada. Nie bardzo w to wierzę, ale może tym razem wydarzy się coś, co mnie przełamie i zatrzyma przy diecie. Jeśli nie na zawsze to na dłużej. Przecież nie chcę być chora, smutna, zgorzkniała i gruba, Chcę jeździć na nartach, na rowerze, spacerować, pracować w ogrodzie i nie czuć przy tym bólu. No to dzieła. Bez jakiej głębokiej wiary, ale zobaczymy.....

Ten tydzień jest stracony dla mojej diety. Spotkania z rodziną i imprezy nie pomagają w odchudzaniu. Nie będzie pozytywnych efektów. Szkoda. Bo wakacje tuż, tuż. Urlop... A ja co - jak słoń ;(

Po pierwszym tygodniu sukces - schudłam 1,2 kg. Zaczęłam dietę dzień później i nie przestrzegałam wielkości porcji. Bałam się zjeść za mało, żeby nie dopadł mnie nagły głód. Wtedy mogłabym rzucić się na coś np. słodycze. Jak będzie tak dalej, postaram się dopasować do wymaganych racji i ograniczać wielkość posiłków, tak aby dieta działała lepiej. Bo chyba plan był taki, żeby schudnąć ze dwa kilo.