A pewnie, że się da. Wszystko się da. Tylko trzeba bardzo chcieć i wierzyć w swój sukces. Bo chcieć to móc a bardzo chcieć to odnieść sukces;) Wiem, wiem, że się powtarzam, ale ja naprawdę w to wierzę. I co się dziwisz? Człowiek może więcej niż jest w stanie sobie wyobrazić. Każdego dnia jestem coraz większą optymistką i Wam kochane też tego życzę;)
PESYMIZM
TO
PÓJŚCIE
NA ŁATWIZNĘ.
Bo zdecydowanie łatwiej powiedzieć, że mi się nie uda, że nie dam rady niż spiąć tyłek i walczyć. Łatwiej poddać się i zrezygnować niż walczyć dalej mimo potknięć i upadków. A czasem jesteśmy bliżej celu niż może nam się wydawać.
DLATEGO NIE WOLNO SIĘ PODDAWAĆ!!! TRZEBA WALCZYĆ DO KOŃCA!!!
Ja dalej walczę. Dietkowo jest ok. Chociaż dziś mam gorszy dzień i ochotę na napad na sklep ze słodyczami, ale nie dam się. Po Mszy poszłam do sklepu i udawałam ślepą i głuchą na czekoladowe pyszności, które wołały; "Kup mnie, zjedz mnie, jestem cały dla Ciebie, chcę tylko Ciebie." Ale ja Cię nie chcę przepyszny, czekoladowy smakołyku. No dobra może i bym chciała, ale jak patrzę ile kalorii wciągnęłabym w siebie z tym słodkim batonikiem to mi się odechciewa. Bo ten słodki batonik, żeby zostać ze mną na dłużej osadza się w boczkach a tego to ja bardzo nie chcę.
Dalej ćwiczę z moim cudownym Billym i kocham go bardziej i bardziej. Także jestem aktywna i szczęśliwa. Jutro ważonko i zobaczymy jakie efekty po kolejnym tygodniu zmagań o zgrabna wersję siebie. Bardzo powoli pozbywam się mojej ciąży spożywczej;) Idę poćwiczyć. Dziś morderczy trening na pośladki;)
Także kochane ćwiczymy, walczymy, zmieniamy nawyki.
Wybór należy do nas.
A WIĘC CO WYBIERASZ?
). Do Was przyszłam z waga startową 93 kg a teraz mam 86 kg czyli dycha pękła;) Pierwszy raz pozbywam się rzeczy. W mojej szafie były ubrania w pełnej rozmiarówce. Nawet gdy chudłam zostawiałam ubrania na w razie czego. Teraz pozbywam się wszystkich za luźnych ubrań, bo juz nie będzie żadnego w razie czego. Nie ma już takiej opcji żebym przytyła. Teraz muszę się pilnować albo będę chodziła z gołka dupą a to byłby ogromny wstyd, więc aby tego uniknąć muszę się trzymać nowych, zdrowych nawyków. Powiedziałam, że to moje ostatnie odchudzanie i tak będzie, bo tak być musi;) 
Tym razem na brzuch.
) więc szperałam sobie w pamiętnikach. Trzeba przyznać, że na vitalii jest sporo niedożywionych osób. Jedzą sobie po 600, 700 w przypływie emocji nawet i 800 kcal
i zdziwione, że nie chudną. Ich organizm jedzie na trybie awaryjnym a metabolizm jest wolniejszy od mojego ślimaka na pasku (o ile to możliwe), ale nie przetłumaczysz, że te 1200kcal to takie minimum. Chyba nigdy nie przestanie mnie to tak wkurzać!!! Oby takie osóbki uczyły się na własnych błędach i oby te błędy nie były zbyt bolesne w skutkach.
