Jestem przed @ więc mój humor jest średni (dobrze, że nie mam ciągotek do słodyczy). Wzięło mnie na wspominki które uwagi dotyczące mojej tuszy były tak bolesne że zapadły mi w pamięć... no i kilka takich znalazłam.
1) "uprzejmy" nieznajomy nr. 1
pewnego letniego dnia, przechodząc obok Biedronki gdzie na ławkach często koczują miejscowi nieszkodliwi pijaczkowie, podbił do mnie jeden na oko 30-sto paroletni prosząc o 20 gr.
Byłam mu na prawdę gotowa dać te 20 gr bo zawsze po kieszeniach walają mi się drobniaki...
Ale Pan, chcąc może zrobić mi komplement (możliwe, że działa to na kobiety prze prośbach o dorzucenie się do piwa) zaczął prawić jaką to mam śliczną buzie...
Jakby na tym się skończyło to byłoby ok, ale po zlustrowaniu mnie wzrokiem dodał jeszcze "jakby tak Pani o siebie zadbała (mówi to koleś który spędza połowę życia na ławce przy browarku!!) i schudła z 10 kg to byłaby z Pani laska (czyli buzia to nie wszystko?).
Pan oczywiście nic ode mnie nie dostał, prócz słownej uwagi, że kultura wypowiedzi w dzisiejszych czasach mocno kuleje...
Nie rozumiem do dzisiaj jakim prawem obcy facet wygłasza takie uwagi! Wiem, że nie powinnam się przejmować opiniami ludzi zupełnie mi obojętnych, ale poczułam się jakbym dostała liścia w twarz....
2) "uprzejmy" nieznajomy nr. 2
Mam szczęście do zaczepiających mnie ludzi na ulicach... Serio. Jak jadę tramwajem to średnio 2 osoby pytają mnie gdzie mają wysiąść, auta zatrzymują się i kierowcy pytają mnie o drogę... masakra. Może to ta moja "sympatyczna buzia"? ;>
No i wracając do tematu, w pewien upalny dzień stoję sobie na światłach przy przejściu dla pieszych i obok stoi gość który lustruje mnie wzrokiem. Jako, że żar lał się z nieba to ubrałam luźną białą koszulę (w opiętych bluzkach wyglądałabym jak mokra świnka), jakieś tam spodenki i miałam turkusowe buciki + turkusową bransoletkę.
Niezwykle uprzejmy Pan stwierdził, że "z taką figurą nie powinna się Pani tak ubierać (a niby jak kuźwa) i w ogóle to te buty do niczego mu nie pasują". Na pytanie dlaczego w ogóle śmie komentować mój wygląd stwierdził, że "robi to w dobrej wierze, bo faceci są wzrokowcami"
Wielkie "LOL". Prawie się popłakałam na środku ulicy... Dziękujemy Panu za cenne porady!
3) Moja mama
moja kochana mama do momentu aż się nie wyprowadziłam z domu rodzinnego była mistrzem wrzucania mi jakim to tłuściochem nie jestem...
* Przymierz, powinnaś się zmieścić!
O tak, mój ulubiony punkt. Mama uwielbia buszować po lumpach i serio ma talent do wyszukiwania fajnych ubranek... Tyle, że jak już mi coś kupiła to w rozmiarze XS... Najlepsze było to, że zawsze się na mnie złościła że jak coś mierzę to nie chce się jej pokazać, a mi tłuszcz wypływał bokami... Wszystkie te piękne mikroskopijne ubranka miały swój kącik w szafie i pewnie leżą tam do dziś.
* Za parę lat będziesz chorować
O tak, to też był cios i to mocny. Pewnego pięknego dnia nie wiem skąd naskoczyła na mnie że będę mieć cukrzyce, problemy z kolanami, otłuszczoną wątrobę itp. Zaczęła tak po mnie "jechać" że poczułam się jak ścierka do podłogi.
* itp.
odnośnie kąśliwych uwag mojej mamuśki mogę napisać książkę... ogólnie parę razy nieźle na nią nawrzeszczałam (nie jestem z tego dumna, ale cóż wszystko ma granice), że nie życzę sobie takich uwag.... Po tym miesiąc był spokój, a potem wszystko wracało do "normy".
4) Ciocia & wujek i domniemana ciąża
To było Wszystkich Świętych na cmentarzu. Żegnamy się już z ciotką i mimochodem rzucam, że musimy do nich wpaść "w trójkę z mamą". Czyli chodziło mi o mnie, o narzeczonego i mamę. Ciotka zinterpretowała to troszkę inaczej i zaczęła dopytywać czy jestem w ciąży bo FAKTYCZNIE brzuszek mi urósł a nie chciała się dopytywać itd.
Brawa dla tej Pani za wyczucie taktu! Klask klask klask
A wy macie jakieś niemiłe wspomnienia dotyczące braku taktu u innych?
