Pamiętnik odchudzania użytkownika:
kasiakaszka

Rodzice na siłę wyrzucają mnie z domu i nic ich to nie obchodzi, że nie mogę dostać nigdzie pracy. Ze studiów jednak rezygnuje, żeby jakoś przetrwać i zapisuję się na zaoczne technikum usług kosmetycznych. W końcu skończę coś o czym zawsze marzyłam :)

Zbliża się termin egzaminu licencjackiego, ja mam wrażenie, że jestem zupełnie nieprzygotowana i najzwyczajniej głupia. Jak pies zjadłam bez zahamowiań wiele ciastek i wiem, że nic mnie nie usprawiedliwia. Czuje bezsens życia. Takiego życia. Skończę studia. Pójdę do jakiejś pracy za 1200 zł. Nigdy się nie dorobię a w oczach rodziców będę zawsze tą gorszą córką. Mój chłopak dostał pracę w innym mieście oczekuje tego, że będę z nim tam mieszkać. A ja nie wiem co zrobić. Z chęcią wyprowadziłabym się z tego toksycznego domu, w którym jestem zbędną osobą. Nie wiem co zrobić ze studiami. Z dziennych muszę zrezygnować. Nie wiem czy będzie mnie stać na zaoczne, bo nie wiem czy w ogóle dostanę pracę. Mieszkanie kosztuje, utrzymanie też, studia również. Rozmyślam nad jakimś studium policealnym, albo technikum 2letnim bezpłatnym. Wiem, że to nie to samo co mgr przed nazwiskiem, ale w Polsce czy za granicą nikt nie patrzy na to czy masz zawkę czy mgr. Ba! Murarz prędzej znajdzie pracę niż ktoś z wyższym wykształceniem. To jest dopiero przykre... ale fakt wiążę przyszłość z zagranicą. Jak myślicie? Lepiej zrobić jakiegoś technika? czy iść na studia nie wiedząc czy będzie mnie na nie stać. Chłopak podpowiada mi, żebym jednak skończyła studia a nie robiła technika skoro i tak podchodzę w tym roku do licencjatu....

Nie wiem co się ze mną dzieje. Często spaceruję, nawet po pare km dziennie. Dołączę od dzisiaj jazdę na rowerze, godzinkę dziennie, może wtedy waga zacznie spadać a nie wzrastać. Kupiłam 2beslim, ale oprócz tego, że faktycznie ma się mniejszą ochotę na jedzenie przytyłam. Mam problem z określeniem tego kiedy jestem głodna, mam problem z odmawianiem, mam problem z "chce mi się pić czy jeść". Często tylko z nudów podjadam, czasami nie mogę się powstrzymać, żeby nie spróbować czegoś nowego. 

Do wesela kuzynki mojego chłopaka zostały tylko 2 miesiące. Chciałabym zrzucić chociaż 5 kg do tego czasu. Marzy mi się równe 60, ale na to nie liczę bo wiem jaka jestem.

Zdam licencjat. Znajdę pracę. Wyprowadzę się. To dla mnie będzie najlepsze rozwiązanie.

Wiele się wydarzyło w przeciągu tych 4 lat. Zdałam maturę. Dostałam się na studia. W wakacje przed studiami udało mi się schudnać do 63 kg bez większego wysiłku.. od czasu do czasu basen i rolki z przyjaciółką. Na pierwszym roku z tych 63 kg schudłam do 54 kg. Nie wiem jakim cudem, może spacery na uczelnie, troche mniej jedzonka i ciągły sters tak na mnie działały. Po piwerwszym roku studiów w końcu nastały upragnione wakacje i moja babcia podbiła wagę do 56kg ;) Było całkiem nieźle aż do grudnia waga wahała się między 57-59kg. Czułam się całkiem dobrze w takim ciele. W lutym niestety doszło do wypadku, w którym o mało nie straciłam życia. Stweirdziłam, a co tam! Nie będę się przejmować figurą, żyję więc chcę korzystać z życia i smakować wszystkiego. Tak też robiłam, przy okazji często chodziłam na piwo zapijając smutki z koleżankami..nieszczęśliwą miłość itp. Waga zaczęła pokazywać coraz większe liczby. Chodziłam na basen, na areobik. Nie widziałam efektów. Zaczęłam brać tabletki mające pomóc w odchudzaniu. Pociłam się po nich jak świnia. Zrezygnowałam z nich. Mijały tak miesiące..  waga wahała się z 61kg do obecnej 65kg. Od trzech dni ćwiczę. Chcę schudnąć 5 kg. Niestety.. nie potrafie odmówić sobie czegoś słodkiego. Jestem chyba uzależniona od cukru. Walczę z tym. Ćwiczę i mam nadzieję, że do sierpnia schudnę 5 kg a figura dzięki ćwiczeniom będzie o wiele ładniejsza. Mam nadzieję...