Pamiętnik odchudzania użytkownika:
dzasstin

Wczoraj się zważyłam, patrzę, Jezu drogi, 86 kg. :/ Poprzestawiałam wagę w różne kąty pokoju, poszłam do toalety raz, poszłam do toalety drugi raz. Nic. Ciągle 85-86 kg. Od razu w głowie wałkowałam każdy posiłek ubiegłego tygodnia, gdzie mogłam się "machnąć" z kilkoma gramami. Gdzie podjadłam 3 rodzynki niepotrzebnie. Normalnie Sąd Pański miałam w głowie. I już sobie obiecywałam, że będę zaniżać w dół ilości składników w przepisach, wcześniej kolację etc. 

W porę przypomniałam sobie, że przecież akurat mam pierwszy dzień okresu, a wtedy zawsze ważę więcej, bo woda się zbiera, czy coś takiego:). Odetchnęłam z ulgą, ale i tak było mi dość smutno, że nie będzie wagi zgodnej z planem.

No, ale w środku tygodnia już ważyłam 84,5 kg, więc kiedy dziś nie mogłam zerknąć na jutrzejszy jadłospis (teraz, w nocy), to wpisałam właśnie 84,5 z przekonaniem, że i tak nieźle naciągam w dół, opierając się na jakimś mglistym wspomnieniu wagi z wtorku, czy środy...

I już się kładę spać, godzina 2:30 jest teraz, więc tak jeszcze chciałam sprawdzić, czy chociaż strzałka drgnie lekko poniżej tych 86-85... I co widzę? KURKA WODNA! Na wadze IDEALNIE   84! Wprost uwierzyć nie mogę! I ani mniej ani więcej 84. Nigdy w życiu nic nie szło mi tak zgodnie z planem, jak to chudnięcie z vitalią. Serio. Nigdy. Ja nawet nigdy nie wierzyłam, że tak może być...

I co z tego, jak na głodówkach chudłam po 7 kg w tygodniu, skoro wiedziałam że gdy tylko zacznę jeść, to się skończy. A teraz jem i to smacznie i czuję, że jeszcze długo mogę tak pociągnąć. :)

I dlatego tak się cieszę z tych zdrowo zgubionych kilogramów! Mimo, że na głodówce 3 kilo to byłby żaden wynik. Na diecie, podczas której jem i uważam na to, co jem to jest MEGA wynik!

Schudłam według prognoz! :D W które powątpiewałam... Dlatego nie zdziwiłam się poprzednio, że moja waga ani drgnęła. A dzisiaj po dwóch tygodniach, chciałam tylko sprawdzić, co jutro na śniadanko, a tu nie - nie przejdę nigdzie dalej, bo dziś dzień ważenia i mam wpisać wagę. Jest ranek prawie, kładę się spać właśnie, jeszcze czuję kolację, którą zdążyłam zjeść dopiero o 22... Brzuch wydęty, staję na tej wadze i jest! Rzeczywiście: 2 tygodnie - 2 kilo zrzucone.

I śmiem przypuszczać, że to naprawdę tłuszczyk spalony, a nie różnica zawartości żołądka i jelit... ;)

Ale radość:)

Pierwszy raz chyba mi się udaje tyle być NA DIECIE.

Wszystko smaczne, jak nie - to wymieniam posiłek. Tylko, że jakoś ten czas się gubi w międzyczasie ;). Jak Mamuszka wszystko przygotowywała, to jakoś to sprawnie szło i robiłam, co miałam do roboty. A teraz samo przygotowanie mojej kanapki z dżemikiem opóźniło trochę me plany, a przecież JUŻ się muszę martwić o obiad! ;)

No, ale spoko. Jutro dzień ważenia. Wczoraj nawet na koncercie nie napiłam się piwa i to jest sukces. Ze względu na diecie. No, ale trzeźwa oczywiście nie byłam ;) Ale to już wiadomo komu co.

Specjalnie wróciłam do domu na kilka dni, póki mam wolne, tylko po to (a może głównie, bo jest jeszcze pies ;) ), żeby mi Mamucha pogotowała te wszystkie vitaliowe obiadki sratki, śniadanka z kluskami lanymi. I jak tak ona o to dba, że ja, jak to ja - roszczeniowa, niewdzięczna i rozpieszczona do granic możliwości CÓRA, ograniczam się do zakomunikowania, że chyba czas na posiłek, Mamuszka ;) - to kompletnie nic NIE PODAJADAM, nawet o tym nie myślę!

Zobaczymy, może w piątek zaskoczy mnie wreszcie to kilo mniej. :)

Pozdrawiam.

Zrobiłam zakupy za ponad stówę, a to niby tylko na dwa czy trzy dni. Miejmy nadzieję, że mi się opłaci to ładowanie kasy w tysiąc rzeczy, które mają mi pomóc schudnąć (śmiechu warte, że też w jedzenie). Trochę mnie niepokoi, że tyle kalorii mam jeść - 1600 ? W sumie niegdy na to nie patrzyłam, ale tyle się słyszało o tej diecie 1000 kcal...

I tak jest lepiej, bo przez ten tydzień po powrocie z domu, tutaj we Wrocławiu, gdzie jem jak jem, ale tyle ile chce, a nie tyle, ile jest w lodówce jak u Mamuni na obiadkach, schudłam te 2 kilo, co mi przybyło po "feriach" w domu. Albo jeden. Moja rozchwiana emocjonalnie waga się waha.

Zobaczymy, co po tym tygodniu będzie.

I nie mogłam wymyślić sobie nagrody w Krokach Milowych. Bo jak można się nagrodzić po dwóch kilogramach zrzuconych - po pięciu, to rozumiem. Ale po dwóch? Jakby może mi się całe życie nie chudło i tyło na przemian, to bym umiała docenić taki krok do dobrej wagi.

A zresztą, jako nagroda to mi tylko na myśl przychodzi czekolada albo baton. Rzadko się nagradzałam czymkolwiek innym niż coś słodkiego. Koło zamknięte, bo jak smutek to słodkie na pocieszenie, a jak radość to słodkie w nagrode. Głupio trochę.