Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Cierpienia młodej studentki (właściwie to już
raczej starej)

Umieram... Mam niewiele ponad tydzień na ogarnięcie 3 egzaminów, 1 odpowiedzi ustnej i 10 stronicowej pracy na najnudniejszy z możliwych ekonomiczno- instytucjonalno- durnowatych tematów. Tak to jest jak się odkłada wszystko na ostatnią chwilę. Gdybym nie była takim leniem miałabym już dawno sesję z głowy. Ogólnie rzec biorąc powinnam teraz się uczyć tudzież pisać tę idiotyczną pracę zamiast się użalać. Sęk w tym, że nie mam weny. I tak już dzisiaj zmęczyłam 20 stron o handlu zagranicznym i napisałam zaległe dyrdymały na historię sztuki. Więcej nie dam rady. Będę siedzieć nad tym jutro... i pojutrze... i po po jutrze. Ech...

W sumie to sobie myślę, że mam dosyć tego całego studiowania. Wciskają nam do głowy jakieś bzdurstwa, które absolutnie do niczego się nie przydają. Mało tego! Nie zostawiają ani centymetra pola do popisu dla kreatywności, czy choćby dyskusji analitycznej. W szkole z resztą było to samo. Gdybym była ministrem edukacji rozwaliłabym ten system w drobny mak, a potem zbudowała od nowa w zuuuupełnie innym kształcie.

W każdym razie tęsknię już do czegoś nowego. Kolega ostatnio stwierdził, że jak pójdę do roboty, to będę z kolei tęsknić za studiowaniem. Cóż, bardzo możliwe, że tak właśnie będzie. Człowiek to już takie dziwne stworzenie, że musi za czymś tęsknić, żeby żyć.

A tak ogólnie to chciałam jeszcze napisać, że się cieszę, bo śnieg topnieje i mogę już chodzić w spódniczkach bez odmrażania sobie tyłka. Więc nie jest tak źle.