Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Hmmm ......

hmm masz rację...pzdr:*

nie ma to jak facet ,już zwątpiłem.a co pieszczenie językiem w wiadomym sensie ,cięzkobędzie jestem matematykiem z pisaniem u mnie nie ciekawie,pozdrawiam i już się boję:-)

witam!

wariat:):):) juz my cos wiemy,jask piekne sa pamietniki z jadlospisami only:)lawja:)kisses

i to nasze odchudzanie przy wszystkich innych NAPRAWDĘ ważnych rzeczach to przecież pikuś....

Valdi nie ma obawy, nie katuję się aż tak żeby na kolanach modły czynić przed posiłkami;-))intensywne spalanie czyni cuda:-D a dla tych nocnych egzorcyzmów spalających kalorie to warto jedzeniowo zgrzeszyć:D pozdrawiam i miłego dnia:-)

dużo prawdy w tym co przedstawiłeś, zarówno o samych osobach niepełnosprawnych, jak i o otoczeniu i postrzeganiu ludzi niepełnosprawnych. Stykałam się z osobami niepełnosprawnymi w pracy zawodowej i jedyne co chcę teraz powiedzieć to że osoby te czasem są bardziej dorosłe i zorientowane w świecie niż otoczeniu może się wydawać, a ludzie w pełni sprawni często ich nie doceniają i dyskryminują nic o nich nie wiedząc.

TROCHE MNIE TU NIE BYLO WIEC MUSZE NADGONIC :) autko superasne :) o niepelnosprawnosci przyznaje nie czytalam-nie chce.. smutne to- chociaz czesto te osoby sa pogodne i pelne zycia bardziej niz zdrowe osoby. Zawsze staram sie dostrzegac dobre strony wszystkiego-czesto za to wlasnie lubia mnie inni :) pozdrawiam! M

co fakt to fakt :))) Ale wiele osób niepełnosprawnych potrafi czasem lepiej radzić sobie w życiu jak te osoby całkiem sprawne...za to wielki podziw ;p

no coz prawda .....a ile osob tego nie dostrzega ......powinnismy sie cieszyc z tego co mamy ....a ludzie przejmuja sie drobiazgami .....pracowalam kiedys w dps i kazdego dnia cieszylam sie ,ze los obdarzyl mnie tym co mam .....widzac tych ludzi serce sie krajalo .....jednak ci ludzie najmniej potrzebuja litosci i wspolczucia ,a bardziej konkretnej pomocy ......

masz dużo racji :)

Ciesze sie,ze sa ludzie,ktorzy tak ja Ty postrzegaja temat.Mam przyjaciolke na wozku(zanik miesni).Jest najbardziej pozytywna znajoma sposrod wszystkich.Wiele sie od niej ucze i mam ogromny respekt.Mysle,ze gdyby kazdy z nas mial kogos niepelnosprawnego obok,albo chocby sam na tydzien usiadl na wozku, albo chodzil z zawiazanymi oczami inaczej wygladalby swiat.

Dziś jesteśmy zdrowi, ale co będzie jutro tego nie wiemy...to może dotknąć nas.

masz rację... często nie doceniamy tego co mamy... ja także pracowałam i będę pracowała jako pomagacz... więc jestem niesamowicie wrażliwa na nieszćzęście ludzi.

masz rację Valdi;**

mam w bliskim otoczeniu dziewczynę z Zespołem Downa, nie jest to moja rodzina. Okropnie mi jej żal a dlaczego? Bo jej rodzice kompletnie ją olewają, jest okropnie zaniedbana:( Zależy im tylko na tym by dostawać zasiłek jakiś... Okropne Nie doceniamy tego co mamy

a tak swoją drogą rzeczywiście warto czasem zwolnić tempo i się zastanowić nad wszystkim co mamy , jak wiele mamy i jak bardzo tego nie doceniamy lub nawet nie zauważamy ....

tak , niepełnosprawność to trudny bardzo temat i niestety wielu z nas przerasta ....