Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
interwały...ledwo dobiegłem

Dzisiejszy plan:

• Po rozgrzewce bieg od tempa wolnego narastająco do wejścia w S4
• 4x (2km w S4, odp 2'30'' trucht)
• schłodzenie

Jeden z najcięższych treningów ever. Temperatura ok. 25*C. Już po pierwszym interwale chciałem przerwać i przełożyć na inny dzień. Z każdym kolejnym było gorzej, prawie przegrałem z własną głową - walka jak na zawodach. Miałem nie robić ciężkich treningów rano, jeśli dzień wcześniej wieczorem był trening pływacki - ale w tym tygodniu nie dało się inaczej. Gdy dobiegłem, nie czułem dumy że dałem radę - tylko ulgę, że to już koniec. Dobiegłem tylko dlatego, że stawiałem horyzont na końcu aktualnego interwału i nie myślałem co dalej, a na końcu ostatniego wyobraziłem sobie bramę mety wyścigu. To nie było przełamanie słabości i złapanie drugiego oddechu, to było maksymalnie wymęczone.

Interwały wchodziły coraz wolniej: 4:16, 4:26, 4:34, 4:45 przy utrzymaniu tętna w S4. Przerwy robiłem w marszu, nie wypocząłbym w truchcie wystarczająco i naprawdę nie dałbym rady zrobić treningu do końca.

W domu w miejscu, gdzie się rozciągałem, zebrała się wielka kałuża potu :)

Wnioski: przed ciężkimi treningami wyspać się dobrze a nie źle, biec po posiłku a nie na czczo, zachować odpowiednią przerwę od ostatniego treningu (choćby pływackiego). Wiem, odkrywcze bardzo.

EDIT: jest dodatkowa nagroda, Endo mówi, że mam nowe życiówki na 3 km i w teście Coopera. Dzięki Endo, od razu mi lepiej :)