Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Nie ma już Lwiczki. Jest po drugiej stronie. Nic jej już nie męczy, nie dokucza, nie boi się. W ostanie dni rak zaczął ją męczyć. Kula była wielkości pomarańczy. Niby nic jej nie bolało ale przestała jeść. Była osowiała i chyba się bała, bo chodziła za nami i miauczala. Postanowiliśmy skócić jej cierpienia. Odeszla spokojnie. Krzysiek był przy niej prawie do końca. Miała dobre życie u nas. Była bardzo miłym kotem, spokojnym i łagodnym. Moze nie za bardzo potrzebowała ludzi, bo rzadko przychodziła ale będzie nam jej brakować. Była u nas ponad 10lat. Przyniósł ją mój syn. Krzysiek się wściekł, bo kotów bylo dużo, a pieniędzy mało. Wtedy rzuciłam papierosy, by ja zatrzymać. Ktoś ją wyrzucił w odludne miejsce przy drodze. Cud, że przeżyła. Była wtedy malutka, bezbronna i śliczna.

Dziś będzie trochę zajęć oprócz pracy. Chyba przeniesiemy część rzeczy ze starej bieliźniarki. Czasu nie będzie za dużo, bo Krzysiek po pracy jedzie na zakupy i do biblioteki. Później przeczyści odpływy z ogródka, a ja moze napiszę wiersz. Jak będę miała głowę do tego. Chcę się na czymś skupić by nie myśleć. Może coś poczytam. Pieniądze powinnam dostać dwa dni temu, a nadal ich nie ma...

Dziś zupa z brukselki, makaronu i pieczarek. Nie wiem ile zjem, bo straciłam apetyt. Już wczoraj prawie nie jadłam i dziś waga spadła trochę.