Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie wiem jak go przeżyłam. Priorytet.

Ćwiczenia i duża systematyczność. I przede wszystkim ostrożność. W 2016 lekarz powiedział mi, że kwalifikuję się na operację, ale jestem młoda i jak ruszą jeden kręg to niestety ale jest ryzyko, że posypie się kolejny i kolejny i kolejny... Radził, żebym próbowała ile się da ratować w rehabilitacji. Posłuchałam, nie muszę chyba pisać, że strach odegrał tu największą rolę. Ale cieszę się, że udało mi się uniknąć operacji. Byłam w sanatorium i spotkałam wielu ludzi, niektórzy byli już po operacji i niestety nie wszystkim przyniosło to ulgę. Spotkałam mnóstwo osób którym lekarze też odradzali operację i nakłaniali do szukania ratunku w rehabilitacji tak jak mi. Wiadomo, że w niektórych przypadkach to już innego wyjścia nie ma.

A o ilości leków i zastrzykach włącznie z bokadami do kręgosłupa to już nie wspomnę. Wiadomo tak kolorowo nie ma i teraz też często zażywam przeciwbólowe no ale to już na szczęście nie jest ten ból co wtedy.

Ja trafiłam na rewelacyjnego faceta. Na pierwszej wizycie darłam się i płakałam z bólu jak głupia, ale pomagało. Postawił mnie na nogi. Jak mogę Ci doradzić to przeprosty, najzwyklejsze a zdziałają cuda. Tylko trzeba robić je powoli i nic na siłę. Jak czujesz ból przestajesz a za jakiś czas próbujesz znowu. To jest mozolne, denerwujące i czasochłonne ale pomaga. Pozdrawiam.

Niestety ale dzieli nas od siebie cała Polska. Ja jestem ze śląska. To pierwsza rzecz a druga i myślę, że najważniejsza to ta czy mówimy o tej samej części kręgosłupa, bo ja cały czas opisuję lędźwiowy odcinek (choć ostatnio pisałam o szyjnym, gdzie również pojawiły sie przepukliny) i nie chciałabym niedopowiedzenia i żeby coś złego się stało. Jeżeli już mówimy o tym samym to u mnie wygląda to tak, że ja nie mogę wykonywać żadnych ćwiczeń na siedząco, na leżąco z piłką i ogólnie ćwiczeń typu kolebki w jedną lub drugą stronę. Ogólnie moje ćwiczenia są głównie na brzuchu. Przeprosty w silnym bólu na łokciach, z czasem na wyprostowanych rękach, wciąganie "pępka" - leżysz na brzuchu, ręce wzdłuż tułowia i wciągasz pępek, kolejne na brzuchu - ręce dajesz za kark i delikatnie starasz się unieść klatkę piersiową i nogi ponad podłoże -To nie ma być wysoko, po prostu odkleić od podłoża klatkę i wyprostowane nogi, na czworaka z wyprostowanymi plecami, nie robimy kolebki, kociego grzbietu ani nie wypinamy tyłka po prostu plecy mają być proste, unosimy na przemian i staramy się prostować lewą rękę z prawą nogą i na zmianę prawą rękę z lewą nogą. Ćwiczenia na odległość jak tego nie widzisz mogą wydawać się trudne, ale są do wykonania. Ja w tym gorszym czasie wykonywałam co 2 godziny i pomimo leków nawet usypiających, żeby przetrwać najgorszy ból miałam nastawiony budzik i nie było zmiłuj się. Teraz wstyd się przyznać, ale ćwiczę jak zaczyna boleć a powinno się codziennie przynajmniej raz najlepiej rano, chociaż przeprosty. Wyginanie się o którym piszesz jest zamiast przeprostów jak nie możesz się nigdzie położyć np. w pracy doskonale się sprawdza. Ważniejszą rzeczą jest dobry rehabilitant anieżeli neurolog. Ja swojego czasu trafiłam na takiego, który właśnie w czasie ćwiczeń wycisną mi dysk. Niewiarygodna historia ale niestety prawdziwa. MI i mojemu kręgosłupowi pomaga metoda Mac Kenzzie , ale z ćwiczeniami na plecach jestem ostrożna. Jestem po 6 -ym rezonansie i przepuklina zaczęłą się wchłaniać, czyli osiągnęłam mega sukces. Mam nadzieję, że jasno opisałam ćwiczenia, choć jest to trudne bez pokazywania i że choć troszkę Ci pomogłam i będzie lepiej :)

Trzy lata temu uległam wypadkowi w pracy i tak się wszystko posypało. Raz jest lepiej raz gorzej. Zawsze jestem dobrej myśli choć pogorszenie niestety atakuje z nienacka. Nigdy nie ważyłam powyżej 67 kg... No może w ciąży... Pozdrawiam.

Ok. Spoko. Nic się nie stało. Raz jest z górki a raz pod mega górę .Grunt to się nie poddawać.

Dziękuję 😘😘😘😘

Dziękuję, obym jak najdłużej dała radę 😘😘😘