Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Jak ja lubię ostatnio weekendy, bo mogę spać do oporu. Zawsze lubiłam długo spać. Zwykle wstaje po 9-10 godzinach. Jestem leniem i dobrze mi z tym. Po przeczytaniu książki Jak być leniwym pozbyłam sie wyrzutów sumienia. Inna sprawa, że moje życie prawie nigdy nie bylo typu yang, czyli w biegu, aktywne do bolu typowe dla ludzi zachodu. Nie uznaję konsumpcyjnego stylu zycia. Ja sobie żyję bardziej jak ludzie wschodu kiedyś. Smakuję chwile i nie szaleję, nie szukam wrażeń, nie gonię za pieniędzmi. Żyje po prostu po swojemu. Uważam, że to jest zdrowe. Wolę medytować niż zarabiać na kolejne buty czy drogi kosmetyk itd. Mam stary telewizor, dywan po teściowej, trochę starych mebli i nawet zaslony sprzed 20 lat. Do tego tani telefon i tani laptop. Nie potrzebuję nic lepszego. Mam za to czas na pasje, czytanie ksiązek i rozwój wewnętrzny i to jest to czego mi potrzeba. Żyję praktycznie bez stresów i życie mnie cieszy. Oby tak dalej...

Zauważyłam, ze po ćwiczeniach jestem bardziej sprawna i chodzę szybciej. Rano mnie kości bolą, a później mniej. Tak działa na mnie i joga i tai chi. Jezeli chodzi o tai chi to już mnie rozgrzewka nie męczy. Już nie mam po niej przyspieszonego pulsu i nie pocę sie tak. W trakcie jogi stawy mnie oczywiście bolą, ale uważam na nie. Kręgoslup też mnie boli i jeszcze pewnie bolal będzie, ale jak do tej pory jestem z ćwiczeń zadowolona. Niestety mam bardzo slabą koordynację ruchową i przez to mam problem z tai chi. Przez dwa tygodnie się uczę jednego ćwiczenia i nadal mam problem by złozyć go do kupy. Zmiana pozycji ręki, obroty i przenoszenie ciężaru z nogi na nogę jednocześnie to dla mnie za dużo. Nie potrafię tego powtórzyć. Po mału zaczynam wpadać w kompleksy...:(

Wczorajszy dzień był już spokojny. Odpoczywałam psychicznie od 15, bo przesylek nie było i można było zamknąć furtkę. Dziś zamknięte prawie caly dzień. Rano Krzysiek był tylko w sklepie po kaszankę. To wyroby swojskie. Czasem kupujemy też kiełbasę, szynkę, pasztetową.

Dziś Andrzejki i pracy więcej, bo wszyscy wróżą...