Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Wczoraj pracowałam nad lisicą i już potrafię zdjąć baterię i  ją założyć. Trochę trzeba siły, ale można i sposobem. Wczoraj znowu trochę pociełam i naszykowałam kolejne porcje. Nie wszystko jednak nią potnę, bo nie da rady. Niektóre kawałki sa za grube i trzeba spalinowki, a tej to ja sie boję. No i jest okropnie ciężka. Uruchamianie też jest dla mnie trudne. Chyba trzeba będzie tą spalinówkę jednak kupić choć to uzależnienie od Sebastiana i jego kaprysów po alkoholu. Krzysiek do spalinowki nawet podejść nie może. Lisicy też mu nie daję, a kosa spalinowa go nie interesuje. Koszę ja jak mi Sebastian włączy.

Ja kiedyś sama sporo prac typowo męskich wykonywałam. Uczył mnie tata, a ja po rozstaniu z pierwszym mężem byłam około 15 lat sama. Musiałam sobie radzić. Trzeba bylo wrzucać węgiel to wrzucałam, rąbałam drewno, malowałam, naprawiałam ściany, przedłużacze, wtyczki. Zamontowałam sobie dzwonek na baterie itp, nosiłam opał. Gdy zamieszkał ze mna Krzysiek, to poczułam się z tych spraw zwolniona, bo w końcu pojawił sie facet. Niestety on ma dwie lewe ręce jeśli chodzi o remonty. Nie jest też dobrym organizatorem i nic go nie interesuje. To co ciężkie, ale proste w domu i koło domu zrobi gdy pokażę co trzeba. Jest mi lżej, ale zauważyłam w sobie bezradność. Zmieniam się w kobietkę która nie wie jak trzymać siekierę i boi się wiertarki. Od jakiegoś czasu z tym walczę i mi idzie. Zawsze byłam bardziej samodzielna i taka chcę być z powrotem. Odkąd jednak walczę, stałam sie twardsza i chyba mniej kobieca.

Dziś chcę iść z Krzyśkiem zobaczyć czy można zerwać pączki sosny. Chcę zrobić nalewki i moze syrop. Bardzo lubię nalewkę z sosny. Piję ja jako smakową, a nie leczniczą... Syrop jest skuteczny... Mam sporą porcję w spiżarni, ale gdzieś zaginął w czeluściach...

Dziś moze mi się uda poczynić akwarelkę. Moze maki... Bardzo mi brak działań artystycznych. Jutro może też coś podziałam, bo Krzysiek idzie do pracy i na dworze wiele działań nie będzie... Powinnam kontynuować lekcje akwareli. Może znajdę czas w niedzielę.

Czekam na ostrożki i porzeczkoagrest. Jeśli przyjdą, to trzeba będzie wsadzić. To już ostatni krzew do donic.

Może zaraz wyjdę usunąć gruz z rabaty. Nałożę do wiader, a Krzysiek wyniesie jak wroci z pracy. Staram sie nie dźwigać, bo boję sie o kręgosłup... Gdyby mi sie teraz gdy tyle prac pogorszylo, bylby problem...

Miał mi znajomy wysypać zwirkiem koło grobów i wszystko stoi, bo markety budowlane zamknięte. Ile jeszcze?