Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
20 kg mniej!

Dziękuję, dziękuję:))) Wiesz, to trochę jest tak, że jak się waży 120 to te 20 łątwiej zgubić niż z 80... Teraz będzie już wolniej ale proces rozpoczęty,misja trwa;)

Dziękuję:) Dla mnie nadal głównym celem jest szukanie równowagi w tym wszystkim. Sporo się już nauczyłam, ale jeszcze dużo przede mną. Trzymam kciuki żebyś i Ty znalazła swoją drogę i swój sposób!

Dziękuję:) oj żeby druga leciała szybciutko, ale już widzę ze wolniej spada.. to nic oby do celu. U Ciebie widzę mega spadek! Gratuluję!!!

Dziękuję:)) Nie będę robić przerw, jeszcze długa droga przede mną, szkoda by to było zmarnowac;) staram się zachowywac równowagę, żeby nie zwariować;)

No wyboiście, jak to w życiu...ale myślę sobie, że muszę przepracować niektóre rzeczy, wyciągnąć z nich wnioski, brać jeden dzień na raz i walczyć. O wagę też ale ogólni eo lepsze jutro. Przecież warto!!! Lecimy i waga niech leci!!!

jejku dziękuję, jaki miły komentarz:))) Jesteśmy w podobnej wadze teraz - tzrymam za Ciebie kciuki! Wiesz, ja mam wrazenie, ze skoro mi jakos idzie to naprawdę można, bo wcześniej byłam beznadziejnym przypadkiem, który odchudzał się setki razy... Także da się, tylko tzreba trochę popracować!!!:))) powodzenia!!

Dziękuję, dziękuję:) Nie masz motoru połowinki, ale masz motorek początku, wiesz taki impet z jakim leci śnieżna kula! (metafora może nawet trafna, bo w końcu śnieg mamy za oknem i zimę). Super, że podjęłaś decyzję, poszłaś do dietetyczki. Zawsze to łatwiej jak ktoś nam pomaga niż samemu. Przyjdzie wiosn ai będziesz zadowolona ze swojego wyniku!!! powodzenia!

bravo! to piękne osiągnięcie:))) minus 10 brzmi dobrze, wierzę, że sięuda i Tobie i mi..ale jak na początku zobaczyłam 47.... no rozpacz czarna, czarnista;)

O jakie fajne i bardzo prawdziwe. Dziękuję:))) Chyba właśnie tzreba poczuć, że się chce, a nie mówić że się chce.. Ja tak miałam przynajmniej. Mówiłam innym i sobie muszę schudnac i nic za tym nie szło... a jak poczułąm, że chcę to teraz jadę. Powodzenia i Tobie. Bravo za odwyk od słodyczy!!!

Dziękuję:))) Przeczytałam Twój pamiętnik i tak sobie myślę, że najważniejsze to walczyć o siebie i nie poddawać się. Obie mamy jeszcze długą droge, ale warto! Wiemy już co jest dla nas dobre, co niebardzo. Każdego dnai wyciągam wnioski iczegoś się uczę o sobie innych, o jedzeniu. Kurcze, też kiedyś myślałam że jogurty te gotowe są "dobre", tak jak sałatki w knajpach;) Ale wiesz z drugiej strony mój obiad na diecie ma około 500 kalorii, więc jak to było zamiast to nie ma tragedii;) A jeszcze do tego co napisałaś - chyba obie się musimy nauczyć patzreć w takim kontekście;) Powodzenia!

Dziękuję, dziękuję:)) Matko , to taaaaak daleko, w sumie to nawet 27:( ale walczę!

Widzę, że u Ciebie ponad dyszka mniej, brawo! podziwiam Cię, że chodzisz na siłownię, dla mnie to na razie taka ziemia wyklęta;) Zdjęć póki co nie będzie. Powód jest mega prosty - wstydzę się. Może i 20 kilo za mną, ale nadal jestem stukilowym hipopotamkiem. Jak zrzucę kolejne 10 to nadal będę w punkcie wyższym niż wiele osób zaczynających dietę... jeszcze wiele pracy przede mną i z ciałem i z glową. Nauczyć się być dumna z siebie też muszę;) Pozdrawiam!

Wydaje mi się, ze jakbym znalazła siłownię tylko dla kobiet, albo taką przyjazną to byłoby łatwiej. U mnie w okolicy niestety taka typowo markowa i dla mnie jest to nie do przejścia póki co.. już na basen mi łatwiej idzie a tam przecież w neglizu;)

bardzo dziękuję:) siłę też ćwiczę, powoli rośnie;)

Dziękuję, dziękuję:))) No przyznaję, że nastawienie to miałam różne;) A odstawienie cukru na początku przypominało aktywny Zespół Napięcia Przedmiesiączkowego. Ale powoli do przodu! Walczę dalej!

ooo rozumiem to! Dlatego nie trzymam słodyczy w domu, no chyba że ktoś przyniesie, ale wtedy to jest pokusa mega. Pozwalam sobie na jakiś kawałek, ale już nei tak jak kiedyś i chyba o to chodzi aby znaleźć równowagę;) A swoją drogą to jest ciekawe ile się można o sobie dowiedzieć w takim czasie, a jak się znajduje w sobie siłę i moc, to już w ogóle maga. Nie pozwolimy, aby cukier nami rządził! Na pewno same w sobie słodkie jesteśmy;)

nie no, bądźmy poważni:) Takich deklaracji nawet nie czynię;) ale to już nie kilka batonów na smutny wieczór i paczka piegusków za jednym posiedzeniem.. A dobre ciasto raz na jakiś czas nie jest złe;)

prawda jakie jesteśmy mądre?:))) Czasami takie niby proste rzeczy, ale trzeba sobie w głowie poukładać, przepracować i powalczyć o samego siebie:)

Dziękuję:))) Bardzo mądre jest to co piszesz. Czasami czuję się taka osadzona w przeszłości, ale walczę o to aby wyjść z mroku. Melodramtycznie to zabrzmiało, ale trochę o to chodzi;) Biorę jeden dzień na raz! Dziękuję za miły komentarz!!!

Juupiii! Dziękuję!!!

No to lecimy razem!:) Zobaczyłąm zdjęcia i jestem pod wrażeniem, dużo pracy i wysiłku widać. Pięknie!

Dziękuję, dziękuję:))) Ja tutaj zaczynałam ze 118 nawet, a wcześniej było 120:((( Taki szok.. Ale u Ciebie to jest osiągnięcie po prostu takie, że mi kopara opadła, cycki mi opadła, pokłony Ci składam za taką pracę i podziwiam!!!

U mnie są:DDD jakoś ich nie ruszyło, ale muszę zainwestować w dobry stanik, bo za kolejne 20 będę z kolan zbierać;) Jedziemy, jedziemy. Fajnie z kimś dzielić sukcesy!!!

Gratuluję:))) To jest super uczucie, jak się wchodzi w mniejszą rozmiarówkę. U mnie co prawda teraz taka 44/46. Ale biorąc pod uwagę że chodziłam już w namiotach 52 to i tak się cieszę. Nie kupuję na razie ubrań, bo liczę, że niedługo wymienię na mniejsze;p A Twój 38 to mój cel!!!

Tak! i będę nosić 38. Gratuluję Ci Twoich sukcesów!!!