Pamiętnik odchudzania użytkownika:
edyta_d

Poniedziałek. Tydzień zaczynam od nowa. Waga stoi w miejscu, ale nie obyło się bez słodyczy. Jednak jestem z siebie dumna, wciąż miewam te nieszczęsne napady na słodkie. Wtedy mogę zjeść wszystko co w pobliżu się znajduje. Lecz ten tydzień rozpoczynam na nowo.

Dziś nie zjadłam słodyczy i post przerywany wraca na dobre tory.

Muszę znów poczuć tę chęć walki, a z tym wciąż bywa różnie. A przecież jak waga leciała w dół to tak dobrze się czułam. Gdzie ją odnaleźć?

Niestety. Chyba koniec z moim zapałem. Miałam tyle siły i energii i okres świąteczny wszystko odmienił. A tak dobrze mi szło;( zjem coś słodkiego, wiem, że po nim jest mi niedobrze, ale mam taka ogromna ochotę, że zjem. I tak codziennie. To taki napad na słodkie. Ja chyba bez niego nie potrafię zyc;( 

Nie umiem. Co rano wstaje z nową nadzieja, ale po całym dniu mam tylko wyrzuty sumienia. 

Moja motywacja zmalała, chyba to mój czas upadku. Jak się podnieść? Staram się obudzić w sobie znów tę piękną wizję, że uda mi się, że moje życie może być inne.

Przed świętami jakoś było łatwiej, zawsze tak jest gdy sobie na coś pozwolę nie umiem wrócic na dobre tory. Odstawiłam słodkie, wiem, że czuje sie bez niego dużo lepiej, a jednak mam chęć, wielka chęć na zjedzenie chociaż cukierka. Muszę znów zmotywować się. Ale jak?

Koniec roku dobiega końca. Refleksje? Jak zawsze to co zaplanowałam się nie udało. Dodatkowo bez kopniaka motywacyjnego od lekarza pewnie w moich postanowieniach nic by się nie zmieniło. A jednak jedna wizyta odmieniła wszystko. Od dawna nie słyszałam tak wiele dobrego na swój temat, obcy człowiek, który wzbudził we mnie chęć walki. A przecież już tak kiepsko było. Na liczniku po dwóch miesiącach 10 kg mniej. Mam siłę, teraz już się nie poddam. 

Nikt mnie nie wspiera, walczę sama z sobą i o siebie. Może ten rok będzie lepszy.

Wszystkim życzę wytrwałości i realizacji wszystkich postanowień noworocznych.