Pamiętnik odchudzania użytkownika:
ropucha88

Powinnam zważyć się dopiero jutro, ale wyjeżdżam, więc zrobiłam to już dzisiaj. -1,1 kg :D tada! Powoli zaczynam wierzyć, że tym razem rzeczywiście się uda.  Po cichutku liczę, że do świąt uda mi się zejść 10 kilo od wagi wyjściowej. Ale by się mama zdziwiła...  

Pierwszy tydzień -1 kg. Niby idealnie, ale chciałabym więcej i to już! Cierpliwość nie jest moją mocną stroną. Jestem na nowej smacznie dopasowanej (1200 kcal) - pycha! Jedyny minus to duża monotonia - ciągle twaróg, który lubię, ale niekoniecznie 2 razy dziennie. Poza tym prosta, niedroga i przyjemna dieta. Kupiłam sobie też steper, ale nie był to strzał w dziesiątkę. Straszna nuda. Dzisiaj pochodzę przy serialu, może pójdzie łatwiej ;) 

Podobno dobra motywacja to klucz do sukcesu, postanowiłam więc odpowiedzieć sobie na proste pytanie: dlaczego chce schudnąć? Dla zdrowia? Dla chłopaka? Bo panuje moda na bycie fit? Chudnę dla siebie! Ale nie z jakichś górnolotnych powodów, po prostu chcę móc ubierać wszystko co mi się podoba czy chodzić na basen w godzinach szczytu (bez strachu, że kogoś spotkam ). Takie proste życiowe sprawy. 

Na lodówce zawisły wczoraj zdjęcia z początku studiów. 7 lat temu ważyłam 15 kilo mniej (a wydawało mi się, że muszę schudnąć... o ironio!). Gdyby znacznie mniejsza wersja mnie nie zachęciła do zjedzenia mniejszej porcji, w środku czai się dzisiejszy wieloryb, który po prostu psuje apetyt 

Cel do końca roku? Zmieścić się w piękne, jasne rurki (3 rozmiary mniejsze), które zalegają w szafie już chyba z 7 lat... Kupiłam na styk, myśląc, że schudnę, a tu klops! 

Dzień 1, próba odchudzania nr 10034094398028549 ... Motywacja ogromna, ale w sumie zawsze jestem zmotywowana na początku. Ciągle chudnę i tyję, tylko zawsze wraca jakby więcej. No cóż obiecałam sobie, że tym razem nie wróci. 26 lat i obrzydzenie przy spojrzeniu w lustro. Po co? Przecież to nie jest niewykonalne. Tak więc oświadczam wszem i wobec, tym razem będzie tak, jak powinno. Poszło w świat, wstyd się wycofać