Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Oleczka123

No i nadszedł ten moment w którym mam zastój... w sumie waga się waha tak między 67,5 - 66,8 ale nie chce drgnąć do tego nieszczęsnego 62 nie mówiąc o celu ostatecznym 58 kg... Moje obliczenia pokazywały że dzisiaj powinnam dobijać do 62 ale jakoś nie idzie mi już tak jak na początku;/ chociaż pilnuje się.. unormowałam metabolizm.... zaczęłam biegać (co 2 dzień interwałowy), zmiany w żywieniu wprowadzone na stałe... zaczęłam te moje chudnięcie traktować jak styl życia nie DIETĘ..., po raz pierwszy od 7 lat na plaże wyszłam w 2 częściowym stroju kąpielowym, zaakceptowałam swoje ciało takim jakie jest... oczywiście jeszcze nad nim pracuję żeby było jeszcze fajniejsze:P ale mega rozstępów się nie pozbędę zostały mi one po ciąży (+33kg) i kilkukrotnym chudnięciu i tyciu.... ale przeszłość zostawiam za sobą... błędów już nie powtórzę....!!!! Powiem Wam drodzy Forumowicze, że jestem z siebie dumna... choć mam aktualnie frustracje na ten zastój i na te wolne tempo... 

Zawsze podziwiałam silną wole walczących dochodzących do celu... Teraz mogę powiedzieć, że należę do tej grupy, że dałam radę może jeszcze nie do końca doszłam do mety ale się nie poddaję idę dalej...

Po każdym upadku, które zdarzają się nie jakoś często, ale zdarzają.... PODNOSZĘ SWOJĄ KORONĘ Z PODŁOGI I PRĘ DALEJ DO PRZODU:)

CZAS TO TYLKO CZAS I TAK MINIE... W KOŃCU OSIĄGNĘ SWÓJ CEL!!!!!

Dziś pierwszy raz zauważyłam, że zaczynam się robić szczupła.... przy moim niskim wzroście w końcu zaczynam "normalnie" wyglądać... ZACZYNAM AKCEPTOWAĆ SIEBIE ;) tak właśnie dotarło to do mnie!!!!!!

Właśnie TO chwiałam osiągnąć akceptacje swojego ciała:) jeszcze do ideału mi brakuje parę kilogramów ale w mojej psychice zaszły zmiany:) Zaczynam czuć się ze sobą dobrze ze swoim brzuchem, udami, pupą;P zaczynam czuć się sexi:)

-24 kg w 5 - mcy i to nie złą dietą jakąś śmieciową... właśnie zdrowy tryb życia, 5 posiłków dziennie (małych) z wyliczona kalorycznością (ale nie obsesyjnie), wysypianie się, mała aktywność ale zawsze jakaś (powinna być większa), picie 3 litrów wody dziennie (nie wmuszonych, organizm sam się domagał), SAMOZAPARCIE w dążeniu do upragnionego spadku wagi i zmiana nastawienia i myślenia: nie jestem na diecie - zmieniłam styl życia na zdrowszy :) spowodowały że zaczynam kochać siebie swoje CIAŁO:) czuje się kobieca sexowna:) czuje się szczęśliwa:) sama ze sobą:) już nie płacze w sklepie w przymierzalni, że nie mieszczę się w jakieś fajne fatałaszki:) mieszczę się i to 5 rozmiarów mniejsze ;)

MUSIAŁAM TO NAPISAĆ;) wyrzucić z siebie:) 

POZDRAWIAM i trzymam mocno kciuki za wszystkie walczące ze zbędnym nadbagażem ;)

Hejjj

Czasami dopada mnie taka melancholijna mała depreska ;/ czemu tak wolno idzie to gubienie kg.... co prawda raczej gubię 1 kg tygodniowo czasem troszkę mniej ale nie jestem zadowolona sama z siebie... Wiem, mam świadomość, że nie było by zdrowo chudnąć szybciej ale czasami mam dosyć czekania na wymarzony efekt... Nie poddam się, ale czuję ze nie jestem zadowolona z tych -20 kg.... nie akceptuje jeszcze swojego Ciała nawet mimo, że wokoło wszyscy w okrzyku zachwytu dziwią się jak mi pięknie idzie.... Czuje, że w głowie zaczyna mi się rodzić myśl taka nie zdrowa, że stoję w miejscu... Nie czuje się jeszcze dobrze sama ze sobą... Nie podobam się sobie jeszcze... tylko zastanawiam się czy ja kiedykolwiek będę się sobie podobać.... boję się ze nawet jak osiągnę ten mój cel to dalej dla mnie będzie za mało... Powinnam się cieszyć że trwam w tej diecie ze kg schodzą, że idzie powoli to jakoś ale do celu, a ja wciąż patrząc na siebie myślę, że nic nie widać (inni widzą , mówią o tym mi głośno) ale ja swoimi oczami tego nie widzę... odchudzania nie traktuje jako diety tymczasowej, chce osiągnąć cel i go utrzymać.... ale też boje się że te cele moje będą stawać się coraz dalsze... bo po prostu nie będę widzieć sama swoich efektów i sama nie zaakceptuje siebie... Sama nie wiem. Chyba rodzą mi się jakieś dziwne myśli w głowie... MUSZĘ zaakceptować siebie i swoje ciało....

Wielki powrót do odchudzania... Stuknęły już 4 m-ce walki z efektem jojo... ale teraz się nie dam... zmiana planu żywienia, motywacja i wytrwałość zrobiła swoje -19... jeszcze -15... 

Od jakiegoś czasu przynależę do grupy na Vitali  i wspólnie z dziewczynkami dajemy radę gubić zbędne kilogramy / cm itd... Raz są wzloty raz upadki ale zawsze staramy się prężnie do przodu:)

Tak więc jestem już za ponad połową ostatnie 3 zakręty i będę na mecie:)

Trzymajcie kciuki za mnie i moje DZIEWUCHY... (a ja będę trzymak kciuki za WAS - za Wasze cele:*:*)