Pamiętnik odchudzania użytkownika:
miki.themis

Jak pogodzić pracę, gdzie jest dużo bieganiny po spotkaniach, konferencjach, seminariach itp. z regularnymi posiłkami? Dodajmy, że to ma być 5 posiłków i każdy wymaga chwili krótszej lub dłuższej na przygotowanie :D.

Jeszcze tego nie wiem, ale chyba nie należy rwać sobie włosów z głowy, bo coś bywa fizycznie niemożliwe. Jednego dnia warunki zdecydowanie nie będą mi sprzyjać, ale drugiego, może nie bez trudności, jednak będę w stanie zrealizować założony plan diety. Dzisiaj był pierwszy, zdecydowanie trudny dzień z przyczyn czysto organizacyjnych (nie mogę nagle wybiec ze spotkania, bo jest pora mojego posiłku ;)).

Poza tym, na wiele mogę się zgodzić, ale na pewno, nie na wyłączenie kawy z mojego menu ;). Mogę co najwyżej zobowiązać się, że w dni, kiedy wypiłabym normalnie 4 kawy - wypiję 2, a w te, kiedy byłoby tych kaw 5, będą 3.

Grzechy popełniłam w zasadzie 2. Mój organizm przyjął litr piwa. Oby chociaż nerkom to dobrze zrobiło...

Waga pokazuje 74,4 kg.

Polubić siebie, od początku do końca. Ale nie na zasadzie, że bezkrytycznie siebie akceptuję i wmawiam sobie, że przecież wszystko w porządku kiedy:

- znowu zamawiam pizzę, bo mi się nie chce gotować, albo

- zamiast zrobić sobie na śniadanie kanapki z dobrą wędliną, dużą ilością sałaty i pomidorem, to po drodze do pracy odwiedzam piekarnię szwajcarską i wychodzę z niej z reklamówką pyszności zawiniętych w ciasto francuskie, albo

- robię kilkadziesiąt naleśników, które zamrażam i potem regularnie z lubością podsmażam na patelni, bo takie są przecież najlepsze, albo

- robię sobie pyszną jajecznicę na masełku, bo nie chce mi się tracić czasu na gotowanie jajek, a jeśli już się zechce, to nie mogę sobie wyobrazić zjedzenia ze smakiem jajka bez majonezu.

Naprawdę czas otrząsnąć się z tego letargu pozornej samoakceptacji. Trzeba zacząć coś konkretnego i konsekwentnego robić w sprawach, które nie układają się po mojej myśli. Nie da się przecież w nieskończoność zagłuszać złego samopoczucia, eksponowaniem postawy, która ma na celu wywołanie tak w otoczeniu, jak i we mnie samej - wrażenia wręcz przeciwnego. Samo się nic nie zrobi. Współkształtujemy tą rzeczywistość, trzeba to sobie jasno powiedzieć. Będę to sobie tłuc do głowy niczym mantrę, aż mi utknie w podświadomości jak należy.