Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Nieprzystosowana

Dzisiaj jest już mi znacznie lepiej. Wszystko wraca do normy, nie czuję już tego niezadowolenia... Wczoraj prócz porannej jazdy rowerem nie było żadnej aktywności. Nie zmotywowałam się do zrobienia Skalpela, szkoda.

Obiad się spóźnił, więc byłam strasznie głodna. Zjadłam dużą porcję tej zapiekanki... i jeszcze 8 śliwek i gruszkę. Żołądek zaraz mi pęknie. Poczekam ze 3 godziny i zacznę ćwiczyć. Jak można być tak głupim??? Sama siebie sabotuję...

Mija kolejny dzień. W zasadzie nie różni się niczym od poprzednich. Nie mam dzisiaj dobrego humoru, jestem jakaś taka obojętna...

Ciężko mi teraz siedzieć na tyłku. Tak przywaliłam dzisiaj tyłkiem w terakotę w kuchni, że będę miała wielkiego siniak na cały pośladek... Ubaw po pachy :)

Zrobiłam dzisiaj złą rzecz i zamierzam się Wam przyznać. Zważyłam się po śniadaniu, bo czułam się jakoś tak "bardziej pełna". Waga pokazała więcej niż wczoraj. Zaburzyło to moją motywację i wiarę w sukces. Jednak przed południem jakoś się ogarnęłam, wyszłam z domu na rower, zrobiłam codzienną trasę. Cały czas wiatr wiał mi w twarz i było jakoś ciężej niż zwykle. Zbliża się dla mnie ciężki czas, czyli miesiączka. Mam teraz większy i obolały brzuch, nogi wydają się być ciężkie... Ale mimo tego stanu przecież się nie poddam. Żadne przerwy nie wchodzą w grę.

W powietrzu czuć już jesień, jest chłodniej, wieje zimny wiatr. Wraz ze zmianą pory roku zmieniam się i ja. Ważyłam się i mierzyłam dzisiaj. Uzupełniłam tabelki na vitalii. Waga wskazała dzisiaj na 54,3 kg. Ubyło mi 2kg. To wspaniała wiadomość. Niestety jakoś humor mi się popsuł. Mówię do siebie, że nie pozwolę żeby ktoś niszczył moje szczęście, ale niestety to co się dzieje wokół mnie dołuje mnie. Sytuacji w żaden sposób nie mogę poprawić, muszę trwać w tym tak jak jest.

Niedziela... Byłam rano na rowerze, 18km za mną. Przykładnie zjadłam śniadanko, a później kościół i kawałek tortu urodzinowego siostry. Obiecałam sobie nie jeść słodyczy, złamałam słowo, ale nie mogłam odmówić. To spowodowałoby kłótnię z rodzicami, a przecież nie chcę tego. Najlepsze jest to, że tort był taki jak na każde urodziny, pieczony przez mamę, słodki i nawet z czekoladą... a mi wcale nie smakował, męczyłam się i zjadłam kawałek, ale to było najgorsze drugie śniadanie od początku diety. Po prostu mój mózg nie mógł ścierpieć cukru, mówiłam przecież sobie codziennie, że cukier jest szkodliwy i odstawiam go, bo jestem silna i chcę być szczupła i zdrowa. Zatęskniłam za moim serkiem lub jogurtem codziennie o 11 :( Na obiad dzisiaj 1/2 woreczka brązowego ryżu i faszerowany kurczak z jakąś surówką. Moja mama jest cudowną kucharką :D. Żeby spalić ten wstrętny cukier zrobię wieczorkiem Skalpel przed kolacją, na którą jest kefir i owoce. Dieta mnie nie męczy, wygląda na to, że udało mi się zmienić styl odżywiania się. Teraz będzie łatwiej. Ostatni raz jadłam pieczywo dokładanie tydzień temu... a jeszcze niedawno nie mogłam wyobrazić sobie bez niego życia. Wszystko się zmienia. Trzymajcie kciuki, bo motywacja mi potrzebna. Niestety mam wokół siebie osoby, które robią wszystko co w ich mocy by mnie unieszczęśliwić, przykre jest, to, że jest to moja rodzina. Powinno być inaczej, ale niestety nie mam wpływu na czyjąś nienawiść. Najbardziej boli jak słyszę to obgadywanie, ale nie zlęknę się i nie ugnę mimo krytyki. Chcę być szczęśliwym i dobrym człowiekiem, pełnym zapału i energii. Gdy nadejdzie czas, będzie łatwiej. Zostawię to za sobą.