Pamiętnik odchudzania użytkownika:
marga2

Chodzi mi po glowie, że za mało piję.Moja cera robi się szara i jakby przesuszona! Herbata jakoś przestaje mi smakować, a na wodę jest mi za zimno... Latte machiatto bym się napiła, ale staram się unikać kawy i rezerwuję ją na specjalne okazje. Jak Wy sobie z tym radzicie?

... na duszy dzisiaj. Zawalona jestem pracą i zastanawiam się jak ja to wszystko do 22 grudnia skończę, P. zobacze dopiero za 2 tygodnie, a mimo wszystko jakoś tak dobrze mi i ciepło na sercu. Jestem wciąż w UK, bo pracy w Ciepłych Krajach na razie nie dostałam i powinnam chyba juz powoli być sfrustrowana, ale jakoś nie... Mam takie głębokie przeświadczenie gdzieś w środku, że wszystko się ułoży tak jak powinno tylko muszę być cierpliwa. Dziwne i nieżyciowe, ale to takie miłe uczucie wierzyć w przyszłość. Ja się na nią cieszę... Wow! Te wszystkie mądrości z książek o samoświadomości i pozytywnym myśleniu zaczynają kiełkowac w moje głowie, a może to po prostu szczęście? Przesyłam Wam mnóstwo dobrej energii. :)

P.S. Mój apetyt troche mnie przeraża! Do 10 rano pochłonęlam dużego banana, szklankę soku pomarańczowego, wielka porcję owsianki z borówkami i orzechami, 2 zielone herbaty i 3 marchewki. Boję sie pomyślec co będzie po 17...

Czwartkowe uściski :)

Witajcie! Od pewnego czasu życie wolniej płynie. Siedzę na parapecie i wyglądam prze okno. Moglabym tak siedzieć godzinami i nie otrząsać się z tej melancholii, ktora mnie dopadła. Niby wszystko jest ok: pogoda ładna (jak na UK), w pracy się nie przemęczam, chodzę na zumbe 2 razy w tygodniu dla przyrostu endorfin :) i tylko nie usmiecham się tak często jak kiedyś. Moja sytaucja osobista nieco sie skomplikowała. Moj Kochany dostal pracę w ciepłych krajach i od dwóch miesięcy widujemy sie raz na 2-3 tygodnie. Mam do niego dołączyc jak tylko znajdę tam pracę.W UK mam bardzo dobrą, ciekawą pracę i będzie mi trudno z niej zrezygnowac, ale decyzja w mojej głowie zostala juz podjęta. Love and dream have to go first... To jest spełnienie naszych marzeń - caffee latte na dużym balkonie z widokiem na morze i wspolnie oglądane zachody słońca. Staralismy się o to prawie 2 lata, tyle tylko, że ofert pracy dla mnie na razie nie ma. Wysyłam wiele aplikacji o pracę, wiem, że to trochę trwa, ale jakos nie najlepiej sobie radzę ze znoszeniem tej tymczasowej sytuacji.

Problem zaczyna się, gdy wracam do domu. Zjadam normalna kolacje (obiadokolację), a mój mózg domaga się więcej. Przygotowuje więc sobie lekki deser- owoce z jogurtem albo wafle ryżowe z ciemną czekoladą, a mózg nadal krzyczy: więcej, więcej! Zlapałam sie na gorączkowych myslach co by tu jeszcze zjeść, chociaż jestem syta. To tak jakby wpychanie do żołądka kolejnych porcji miało unicestwić to napięcie w głowie, sercu i żołądku. Paradoksalnie, po ubraniach i mniej pełnych policzkach zauważyłam, że schudłam...

Czy tak objawia się tęsknota u trzydziestolatek? Nie płaczem po kątach i gorączkowym pisaniem listów milosnych (tak bym pewnie się zachowywała 10 lat temu), ale przygaszeniem i ciszą, lękiem przed nieznanym i jednoczesnym ogromnym pragnieniem zmiany. 

Mój Kochany zawsze mówi mi, ze życie to odkrywanie tajemnicy i smakowanie jej każdego dnia, a nie brudnopis, w którym bazgrzemy i obiecujemy sobie, ze przepiszemy to na czysto w nowym zeszycie. Wiem, że zmierzam w dobrym kierunku i jest wiele rzeczy, ktore dają mi radość kazdego dnia, ktory przybliża mnie do spełnienia marzenia. Czasami trudno jednak mówić sercu, że później, jesli ono pragnie teraz...

Przepraszam, że trochę smutkiem zawialo z tych moich wynurzeń. Każdy czasem ma trochę słabszy dzień, a ja nie lubię tego uczucia braku kontroli nad własnymi emocjami. Chyba czas zacząć przyglądać się sobie, a nie tylko próbować zmieniać to, co  wychodzi poza schemat.

A z niekontrolowanym zjadaniem wszystkiego co się ma pod ręką można sobie łatwo poradzić. Za każdym razem, gdy orientuję się, że stres goni mnie do lodówki, idę na spacer. Za ktorymś razem myśle - ok, nie jem już, bo nie chce mi się znowu spacerować :)

Pozdrawiam Was serdecznie i z uśmiechem, bo slonce zachodzi, ale też i wschodzi każdego następnego dnia.

Witajcie Moje Drogie!

Od dawna jestem z Wami, z ciekawoscia sledzac Wasze poczynania zarowno w sferze odchudzania i w kazdej innej, o ktorej piszecie. Vitalia jest ciekawym eksperymentem psychologicznym, ktory pokazuje, ze tak naprawde wszystkie niezaleznie od wagi jestesmy podobne w swych odczuciach. Chcemy byc ladne, zgrabne i podobac sie mezczyznom i sobie. Dziwi mnie tylko fakt, ze w erze tak latwego dostepu do internetu, tak wiele z nas ma wciaz tak male wyobrazenie o skutecznej diecie. Nie wystarczy jesc malo cukrow, szkodliwych tluszczy itd. Dziewczyny! Czemu tak czesto zapominacie o podstawowej zasadzie? Oprocz tego, czego nie mozna , pamietajcie tez o tym co nalezy- czyli malo szkodliwego i DUUUUZO pysznego zdrowego jedzenia! Ja przy wzroscie 168 cm waze ok 50kg. Jestem szczupla, ale mam tez biust i biodra. Jedzenie odgrywa w moim zyciu ogromna role, jestem wrecz smakoszem. Uwielbiam swieze warzywa i owoce-odkrywanie nowych przepisow to moja pasja i ciesze sie kazdym posilkiem. Salatka z warzyw nie musi wcale oznaczac gotowanych ziemniakow i majonezu, a moze byc naprawde pyszna i sycaca i nie trzeba kontrolowac jej ilosci jaka pochlaniamy, bo dajemy sobie samo zdrowie! WYSTARCZY ZACZAC MYSLEC O SWOIM CIELE JAK O UKOCHANEJ OSOBIE I ZACZAC TAK O NIE DBAC. Wznosze toast za powodzenie Waszych celow szklanka schlodzonego soku marchewkowego (z dodatkiem pietruszki)! Mniam! Na zdrowie :)