Pamiętnik odchudzania użytkownika:
madalenee

Od wczoraj moje myśli krążą wokół jednego tematu: Zmarła Joanna Chmielewska

Moja podpora w smutku, doskonała lekarka duszy i gejzer humoru! Prawie wszystkie jej książki przeczytałam o kilka razy! Żadna mi się nie znudziła! Zaczęłam od ?Całe zdanie nieboszczyka?, ale pierwszą książką p. Joanny, jaką miałam w domy był ?Romans wszechczasów? ? wygrałam ją w konkursie naszej lokalnej gazety Nie przeczytałam wówczas, bo nie wiedziałam, kto to jest J. Chmielewska i jak pisze? Ale jak zaczęłam czytać ? to do dzisiaj nic mnie nie może powstrzymać! I tak już od 20-stu lat! Na każde wakacje biorę ze sobą przynajmniej 1 jej książkę! Kiedyś wracałam znad morza z obozu sama pociągiem ? doczepiłam się na kilka dni do koleżanki opiekunki i przerażona długą podróżą na dworcu wypatrzyłam ?Przeklętą barierę?. W przedziale pełnym umęczonych upałem turystów chichotałam nad książką jak wariatka Najpierw patrzyli na mnie podejrzliwie, później już chyba się przyzwyczaili. Podobnie chichotałam nad ?Harpiami? w samolocie, nad ?Depozytem? w pociągu na studia ? Książki na podróż ? IDEALNE!!! I na zimowe i letnie wieczory i na jesienną chandrę i na wiosenne przesilenie !!!

Seria o Teresce i Okrętce ? mistrzostwo świata! Podobnie o Janeczce i Pawełku!!! Seria o Joannie i Alicji ? rewelacja!!! Synkowi czytałam Pafnucego! Drugą część ?Las Pafnucego? wylicytowałam na Allegro za 80,00 zł. ? był swojego czasu nieosiągalny ? teraz jest wznowienie:) Teraz zacznę go wprowadzać w ?Nawiedzony dom? ? myślę, że to już ten wiek

Acha, Pani Joanna rozumiałaby nas w naszej niedoli ? sama o sobie mówiła, że całe życie się odchudza ? super jest jej humorystyczny ?Traktat o odchudzaniu?.

Nigdy nie mam dosyć!

Pani Joanno, bardzo za wszystkie Pani książki dziękuję!!! I proszę pozdrowić Panią Alicję ? bo wreszcie się teraz spotkałyście!

Wyrazy szacunku!

Wczoraj jeden odcinek „Przyjaciół” na twisterze i godzina kijkowania Dzienna porcja ruchu zaliczona!

Na kolację wciągnęłam 1 tosta z serem i pomidorem i keczupem.

Coś ostatnio bardziej ciągnie mnie do słodyczy – muszę wyeliminować je zupełnie, bo zjedzenie 1 ciasteczka, czy cukierka nie wystarcza – chcę więcej Dawno już nie kupowałam w sklepie słodkości – synek protestuje, ale dla niego też dobrzej jak nie je słodyczy.

Jak był mały (do 6-ciu latek) był chudzinką i niejadkiem! Ile ja się namartwiłam, że nie chce jeść, on w ogóle nie miał łaknienia – nie chciał jeść nic, nawet słodyczy. Martwiłam się, bo bolał go brzuszek – z głodu a on nic nie chciał zjeść. jego głównym pożywieniem były zupy i tylko to mnie uspakajało, ze zjadał coś ciepłego. O kanapce nie było mowy – ewentualnie poskubał suchą bułkę lub skórkę od chlebka. I tak przeżyliśmy do 6-ciu lat.

W przedszkolu zaczęły się choroby i ostateczna diagnozą było: usunąć trzeci migdał!!!

Sam zabieg przeżyliśmy – nie mieliśmy wyjścia, ale czas po – czyste błogosławieństwo!!! Choroby się skończyły!!! Od 3 lat nie mieliśmy antybiotyku !! Ustało potworne chrapanie i … poprawił się apetyt!

Ja zachwycona, że Szymo je – nie ograniczałam mu niczego – zaczął jeść normalne śniadania, kanapeczki, płatki z mlekiem, obiady, wszystko! Słodycze też.  Ze zwinnej, małej chudzinki – wyrósł na dość pokaźnego chłopca! Jest wysoki – na tle innych chłopców w klasie i niestety teraz już z brzuszkiem! A fakt jego „poprawy”:) widoczny jest głównie w jego pulasach ;D ma je po tatusiu haha – mój mąż szczupły z natury jest b. okrągły na buzi i tę cechę odziedziczył po nim Szymo! Teraz wszyscy zauważają, że jest pulchniutki a on sam mówi o sobie : nie jestem gruby, tylko puszysty ) – słowami Mańka z Epoki lodowcowej

No to teraz ograniczyliśmy słodycze, chipsy – tylko od święta, późne kolacyjki… I zrzucamy razem brzuszki ;D

Nie chciałbym, żeby mój synek przeżywał to co ja – poczucie, że jest się grubszym od innych dzieci i tym samym gorszym! Pomogę mu!

Wczoraj pół dnia spędziliśmy w lesie dużo chodzenia w spokojnym tempie i dużo skłonów i przysiadów – grzybków było co niemiara! Zjadłam nadprogramowego grześka, ale co samą mnie zdziwiło – nie smakował mi już tak jak zawsze – może to prawda z tym odzwyczajaniem się od słodyczy?? Powoli, bo powoli ale jakoś jem ich coraz mniej i … żyję ;D Dzisiaj rano w sklepie też przemierzyłam półkę ze słodyczami (ostatnio w ogóle w nią nie zaglądałam, żeby nie kusić złego) i nic mnie nie wzruszyło! Przypominam, ze dzisiaj Dzień Chłopka ) Mój synuś cały weekend mi przypominał!

Dziękuję wszystkim za pociechę i mobilizację! Mam zamiar trwać dalej! Plan był taki, że chudnę sobie powolutku ok 1 kg tygodniowo i tego zamierzam się trzymać!! A wiadomo, że raz będzie z górki, innym razem pod górkę, ale jestem zdecydowana !!