Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Bella96

Właśnie skończyłam skalpel z Chodakowską. Nie wiem jak was, ale mnie nowy rok liturgiczny zawsze nastraja bardzo optymistycznie :D Może to dlatego, że ten cudowny świąteczny klimat już tuż tuż, może dlatego, że w tym czasie będę mogła mówić: "Nie dziękuję, mam postanowienie adwentowe", a mam - nie będę jeść słodyczy. Choć właściwie, już mnie do nich tak nie ciągnie (no ok, czasami ;), ale zawsze udaje mi się zwalczyć pokusę, aż sama jestem zdziwiona  

Od tego tygodnia zaczęłam ćwiczyć z Chodakowską, łatwo nie jest, ale uwielbiam ten moment, gdy mam już koniec. Leżę wtedy na karimacie spocona i szczęśliwa :3 Dotychczas robiłam tylko skalpel, później spróbuję inne. Na razie nie wiem jaki program jest na jakim poziomie zaawansowania, może ktoś się orientuje? Tak czy siak w tym tygodniu kolejny kilogram w dół (a ważyłam się tego ranka) i pomimo urodzin, które się wczoraj odbyły, dziś jestem już na prostej, na której mam nadzieję uplasuję się do świąt 

Dzisiejsze ważenie trochę mnie zaskoczyło, pokazało kilogram więcej. Może to być efekt zatrzymania wody przed zbliżającym się @, no i wróciłam wczoraj z urodzin, na których nie trzymałam diety, choć też jakoś bardzo się nie objadałam (a dziś następne urodziny i kolejne za tydzień  - oni wszyscy urodzili mi się na złość w tym czasie...). No ale nic, nie dołuję się tylko staram się 3mać fason ;) Postanowiłam zacząć robić Chodakowską przeplataną z Mel B, dziś pierwszy skalpel - mam nadzieję, że wytrzymam do końca, bo na orbim 40 min. przychodzi z łatwością, 60/70 to już lekki wysiłek, czyli cardio spoko, zobaczymy jak tam mięśnie  

Niestety od wczoraj boli mnie gardło :( na razie płuczę wodą z solą oraz biorę tabletki, co dalej to się okaże. I dziś na obiad robię roladki z piersi kurczaka z farszem na ostro, właśnie gotują się na parze, zobaczymy jak wyjdą :3 Tyle... 3mam za nas wszystkie kciuki!

Minęło 7 dni, po których jestem lżejsza o kolejny 1kg  Wstawiam tabelę z posiłkami i aktywnością fizyczną, spisywaną w szczerości z samą sobą codziennie wieczorem. Nie był to idealny tydzień, z resztą mało takich miewam, jednak zawsze staram się brnąć naprzód. W tym czasie odkryłam koktajl bananowy - pychooota :3 To jedyne słodkie na jakie sobie pozwalam, miało to być coś lekkiego po treningu, jednak źle się czuję jedząc banany przed spaniem, więc ostatecznie zostaję przy musli z mlekiem. Ale takiemu śniadaniu zdecydowane tak. Nadal staram się szukać rzeczy smacznych i szybkich w przyrządzaniu, ostatnio wymyśliłam sobie roladki z piersi kurczaka gotowane na parze z farszem na ostro - tylko muszę je jeszcze przyrządzić  

Tak to mniej więcej wygląda - powodzenia na następny tydzień!

Minął prawie tydzień, jak dotychczas odmawianie słodkości to jedno z moich głównych zajęć - serio okazje ciągle się mnożą, ale to już 10 dni bez żadnego cukru, jak widać mogę Fajnie bić własne rekordy, ale nie ma tak kolorowo, za tydzień są urodziny koleżanki, a za kolejny urodziny kuzynki i andrzejki - imieniny u wujka. Martwię się tym, bo niestety mam tak, że wystarczy mi odrobina, by przypomnieć sobie te smaki i nawyk powraca, a nie chcę się afiszować z odchudzaniem, więc odmowa może być źle odebrana :/ Może spróbuję coś pokombionować, np. jeść jeden kawałek całe przyjęcie...

Z ćwiczeniami ostatnio u mnie świetnie, praktycznie codziennie się ruszam i bez najmniejszego problemu dotknę podłogi o wyprostowanych nogach Poza ćwiczeniami siedzę nad lekcjami, szczególnie biologią - nawet 3 godziny dziennie, aż dostaję oczopląsu... jednak czasami wygospodaruję te 2 godzinki wieczorem, wtedy zwykle oglądam filmy, ostatnio na przykład Hansel i Gratel Łowcy czarownic, dość przesadzony, ale lubię te klimaty, więc bardzo mi się podobał teraz szukam czegoś podobnego. Gdy oglądam seriale czy filmy i patrzę na sylwetki niektórych bohaterów, to też pomaga utrzymać motywację - widzę do czego sama dążę. Oczywiście mam świadomość, że to fikcja, a materiał kręcony tak by wyszli jak najkorzystniej, jednak lubię ponieść się magii kina, a przecież nikt nie wziąłby ich do roli, gdyby nie pracowali nad swoim ciałem.

Tyle z tego tygodnia, jutro rano ważenie - nie wiem, czy śię bać czy cieszyć W następnym poście planuję też wstawić tabelkę z moim jadłospisem. Tak więc do jutra!

Jak w tytule, podnoszę się po ostatnim upadku. W tym tygodniu udało się zjechać 1,9 kg  Pewnie byłoby więcej, ale cóż w kuchni pojawiło się odmrożone ciasto z moich urodzin, na obiad pewnego dnia były frytki, a ja wróciłam późno i byłam już zbyt zmęczona, by kombinować coś innego. Ale poza tymi 2 wykroczeniami ćwiczę i 3mam się diety!

Jeśli chodzi o ćwiczenia to mam plan, by zacząć od aerobowych na spalanie tkanki tłuszczowej (orbitrek), a dopiero, gdy waga zacznie wolniej spada, wprowadzić ćwiczenia anaerobowe na mięśnie. Jak większość z nas wie, tłuszcz zaczyna spalać się po ok 20-35 min aerobów, bo najpierw leci cukier. Gdzieś doczytałam, że na początku treningu dobrze jest zrobić kilkanaście minut anaerobów, dzięki którym szybciej pozbędziemy się cukru, a dopiero potem zabrać się za aeroby i tłuszcz. Pomyślałam, że spróbuję i tak od kilku tygodni ćwiczenia zaczynam własną rozgrzewką i rozciąganiem, potem robię 10 min z Mel B na którąś partię ciała (zaczęłam od ramion), a dopiero potem wsiadam na 40-60 min na orbitreka. I muszę przyznać, że jestem zaskoczona, bo gdy wcześniej się odchudzałam waga na początku tak szybko nie spadała. Może jest to też kwestia tego, że sumienniej podchodzę do tego co jem - nie wiem. W każdym razie spodobał mi się taki trening, a gdy zacznę chudnąć ok 1kg/tydz., oprócz orbiego wezmę się za mięśnie (myślałam o Chodakowskiej przeplataną z zestawem Mel B), wiadomo im więcej tkanki mięśniowej, tym więcej kalorii spalamy już podczas spoczynku + żeby jakoś ujędrnić skórę 

To tyle słowa na niedzielę, powodzenia na resztę tygodnia!

Witam, trochę  mnie nie było. Niestety urodziny (pomimo, że były pięknym wydarzeniem:) zrobiły swoje i przy tylu smakowitościach na długo straciłam motywację. Również przybyło 2 kg  jednak jako realistka spodziewałam się tego. Jeszcze przed imprezą podjęłam decyzję, że nieważne ile przybędzie, jeśli będzie trzeba to zacznę od 0, ale nie zrezygnuję. Przyznam się do tego przez wami i przed sobą, przemyślę, zepnę poślady i dam radę. Tak więc koniec leniuchowania, wracam do gry! 

To już moje drugie ważenie, podczas tego tygodnia spadło 2,2 kg, czyli w sumie 4,8 kg. Jest 9 z przodu! Cieszę się, że mam taki dobry start, bo dzięki temu trudniej jest zrezygnować  Nadal martwię się stanem wagi jaki zobaczę za tydzień, po urodzinach, ale przespałam się z tym i stwierdziłam, że nawet jeśli przybiorę tyle ile zrzuciłam to trudno. Oczywiście będzie przykro, ale po prostu zacznę od początku. Jedno takie załamanie nie może przekreślić przyszłości, jaką chcę sobie zafundować 

W końcu usiadłam i pomyślałam, dlaczego to robię, oto moje wnioski:

1. Chcę się dobrze czuć w sobie i ze sobą. Lubić swoje ciało nie tylko za to jak wygląda, ale też za to co może, bez strachu pisać się na wyjazd do parku linowego z kuzynkami, czy na bieganie z koleżankami (oraz na zakupy w sieciówkach :)

2. Chcę się dobrze czuć w towarzystwie. Imprezy, urodziny, wesela, wigilia, sylwester, spotkania z rodziną... nigdy nie umiałam zupełnie się wyluzować, bo zawsze gdzieś tam w podświadomości pojawiała się myśl jak wyglądam na tle innych.

3. Chcę być zdrowa i sprawna tak długo jak się da. Na razie jestem młoda i nie siedzę cały czas w domu, więc nie odczuwam swojej otyłości w sensie zdrowotnym, jednak jeśli teraz nic z tym nie zrobię, pewnego dnie mogę się obudzić z ręką w nocniku i żałować, że zmarnowałam ten czas.

4. Dla przyszłości. Na razie mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że mam sporo dobrych znajomych (nawet przyjaciół), jednak niedługo wejdę w nowe studenckie środowisko i nie twierdzę, że puszyści są gorszymi  przyjaciółmi, jednak według mnie jeśli nie ma się powalającej osobowości trudniej nam zawierać nowe znajomości (szczególnie te z płcią przeciwną ;)

5. By pokazać wszystkim (szczególnie "troskliwym" ciotkom i szczerym dziadkom), że mogę! Że dałam radę, że przyjdę na rodzinną posiadówę w ładnej sukience, będę dobrze wyglądać i tak samo się czuć.

6. No i dla mnie :) Żeby żyło się lżej, przyjemniej i sprawniej.

Taaakie przemyślenia. Powodzenia wszystkim na nadchodzący tydzień!

Mija 2 tydzień mojej diety. Jak na razie mam wrażenie, że cały czas biegnę, bo dosłownie na nic nie mam czasu, już o obejrzeniu choć odcinka ulubionego serialu czy dodaniu wpisu na vitalii nie wspominając, wszystko kręci się wokół stałego harmonogramu: szkoła - zajęcia pozalekcyjne - zadania domowe i nauka - trzeba by poćwiczyć - no i w nocy komputer vs sen, gdzie zawsze wygrywa sen, a śpię ok. 8 godzin dzięki czemu mam siły na to wszystko ;) No ale już kończę się użalać.

Za to od początku mojej diety, co mnie zadziwia i jednocześnie bardzo cieszy, sukcesywnie udaje mi się rezygnować ze słodyczy :D A okazji jest napraaaaawdę dużo, choćby gdy mój brat coś wcina, opiekunka wolontariatu częstuje słodkościami pod koniec zajęć, mamy gości, którym serwujemy ciasto... A ja walczę i na razie wygrywam. 

W tytule wspomniałam o pewnych obawach, mianowicie moja osiemnastka. Już za tydzień będę pełnoletnia, z okazji czego wyprawiam imprezy (dla koleżanek, potem dla rodziny, a 3 dzień będzie dla tych, którzy nie mogli wcześniej). Boję się, że nie dam rady... ba! ja wiem, że nie dam rady. Będę pomagać w przygotowaniach posiłków, będę musiała jeść z gośćmi, z tego zostaną resztki jeszcze na kilka dni, ale najbardziej mnie przerażają słodycze, które dostanę, które będą "dla mnie" i które będę trzymać w pobliżu jeszcze jakiś czas po imprezie :/ W sumie to trochę śmieszne bać się jedzenia... cóż moja wola nie jest na tyle silna by się mu oprzeć, dochodzi do tego, że żałuję iż dietę zaczęłam 3 tyg. przed urodzinami. Prawdopodobnie po urodzinach będzie efekt jojo, przybędzie może nawet więcej niż przed dietą i nie wiem czy się z tego podźwignę.

Powinnam się cieszyć z urodzin i naprawdę się cieszę, jednak nie mogę odgonić powyższych myśli. 2 lata temu od września do grudnia udało mi się ładnie zjechać 10 kg, ale potem nadeszły święta, po tych kilku dniach moja wola by w ogóle się odchudzać została zajedzona przez paszteciki i sernik. To co robię teraz to pierwszy poważny wysiłek w odchudzaniu od tamtego czasu - dlatego tak boję się tych urodzin, nie chcę powtórki z rozrywki... :/ 

Pewnie za bardzo panikuję, to przecież dopiero początek, a w końcu ja nie zakładałam przejścia na dietę, tylko zmianę stylu życia na zdrowszy. A nie chcę przestać, nie chcę zupełnie stracić motywacji po urodzinach... Rozpisałam się, co będzie to będzie.

Tak po pierwszym tygodniu życia w nowym stylu udało się - spadło 2,6kg  Wiem, że z początku szybciej się chudnie, że to w większości woda. Na razie o tylko tyle, ale i aż tyle, bo rozmowa z samym sobą, przeglądanie zdjęć to jedno, jednak prawdziwym motywatorem (przynajmniej dla mnie) jest efekt. Daje kopa do działania i nie pozwala zejść z drogi, na którą się weszło.

Tak jak mówiłam, wstawiam moje posiłki z ostatniego tygodnia, nie jest to może zbyt urozmaicona dieta, ale mam bardzo mało czasu i dopiero zaczynam eksperymenty ze zdrowym gotowaniem. Jeśli macie jakieś uwagi, czy wskazówki walcie śmiało

Na większość posiłków nie mam wpływu, bo obiady przyrządza ten kto pierwszy wróci do domu (czyli zwykle mama, bo późno wracam), ale staram się wprowadzać własne zamienniki, choć ciężko jest patrzeć jak inni domownicy jedzą, to czego ja nie powinnam. Jeszcze zastanawiam się nad jedzeniem po ćwiczeniach, wiem że powinno się coś przekąsić, by mięśnie lepiej się regenerowały, jednak zwykle ćwiczę wieczorami, a nie chcę się objadać na noc. Dotychczas starałam się po prostu jeść małe porcje i to przed 21.00. 

Powodzenia na następny tydzień!

Powoli mija pierwszy tydzień mojej diety. Jak na razie muszę przyznać, że wszystko idzie po mojej myśli (no może powinnam więcej ćwiczyć, ale na razie nie wyrabiam się ze wszystkim). Mam pewne obawy co do dnia jutrzejszego, a mianowicie - ważenie. Postanowiłam ważyć się raz w tygodniu, by widzieć efekty i z jednej strony mówię sobie, że w porządku, to tylko próba, przecież się nie poddam, a najwyżej coś poprawię, jednak z drugiej strony mam nadzieję na jakikolwiek efekt, znak, że w końcu weszłam na dobrą drogę. 

Ogólne nie chcę liczyć każdej zjedzonej kalorii i zabraniać sobie kompletnie wszystkiego, bo boję się, że długo nie wytrzymam w tym postanowieniu. Jak na razie jasne pieczywo zamieniłam na ciemne, odstawiłam słone przekąski i bardzo ograniczyłam słodkie, staram się pić więcej wody, jeść mniej a częściej, no i wprowadzić do jadłospisu więcej owoców i warzyw. Ponadto ćwiczyć na orbitreku przynajmniej 3-4 razy w tygodniu. To na razie tyle, jutro dodam tabelkę z tym co jadłam i robiłam przez ostatni tydzień (tak skrzętnie spisywaną :D).