Pamiętnik odchudzania użytkownika:
justynaaa00

Po ponad 3 latach przerwy znowu otwieram mini-bloga na Vitalii. Patrzę na wynik 52,3 kg i przecieram oczy ze zdumienia.
Praca siedząca potrafi bardzo szybko sprawić, że dodatkowe kilogramy przybywają niepostrzeżenie. Trochę stresu, jedzenie zamawiane na szybko, obiad po 21:00. I dzisiaj z powrotem mogę zaznaczyć wagę 60 kg.
Popracujemy nad tym :)

Dzisiaj postaram się nie odbiegać od tematu.

Słoneczko tak pięknie zaczęło świecić, ptaki drą ryje, wiosna na całego, więc zaczęłam wiosenne porządki w szafie.

Gdy przymierzałam kolejne spodenki zauważyłam, że moje ciało już niestety nie wygląda tak jak kiedyś. Moje obecne 54,4 kg to wcale nie jest tak dużo, ale nie ćwiczę od lat.Ostatni raz większego ruchu zaznałam na trzecim roku studiów na treningu karate.Od tamtego czasu (czyli ponad 4 lata) nie ruszam się praktycznie wcale. Nawet nie spaceruje bo szybciej wszystko załatwię gdy jadę samochodem. No i nawet pracę mam siedzącą. Ba! Do pracy najczęściej nie muszę nawet wychodzić z domu.

Z krótkiej obserwacji wyciągnęłam następujące wnioski: moje nogi trzęsą się jak galareta,brzuch podobnie a tyłek powoli zaczyna przegrywać z grawitacją.

Co zaskakujące - cycki trzymają się lepiej niż tyłek. No i mam jeszcze problem z ramionami.Zawsze brakowało mi tam mięśni, ale z upływem lat staje się to widoczne.

Muszę ogarnąć sobie jakiś zestaw ćwiczeń albo zapisać się na siłownię...

Mam jeszcze inne przemyślenia na dziś:

Po pierwsze - moja fryzjerka źle mnie ostatnio obcięła i nie mogę postawić irokeza... A to jest dramat niebywały bo bez irokeza nie umiem stworzyć też żadnej innej fryzury. Więc teraz chodzę "na grzecznego"...

Po drugie - ubezpieczalnia chce mnie zrobić w ch... Muszę napisać teraz piękne odwołanie a nie do końca wiem jak to dobrze zrobić. Czeka mnie trochę lektury internetowej...

Zrobiło się cieplej, zaczynamy posiedzenia garażowe.

Poza zestawem małego mechanika, który jeździ ze mną moim Szczęściem, mam jeszcze masę nietematycznych lub zapasowych kluczy, śrubokrętów, części, śrubek i różnych różności. W ramach rozgrzewki wczoraj zorganizowałam sobie częściowe sprzątanie. Stwierdziłam, że po wielu, wielu, naprawdę wielu latach, należy wypi***lić rzeczy ojca, który tak czy inaczej z tego garażu nie korzysta a tylko niepotrzebnie zajmuje całkiem przyzwoite półki. I tak powyrzucałam płyny z 2004 roku czy rachunki z 1999...

Ostatecznie wydzieliłam sobie piękną część garażu, trzeba ją tylko odpowiednio oznakować aby nikt mi tego nie ruszał (a jeśli już ruszy to oby tylko na miejsce odłożył).

Teraz mam własne, prywatne, osobiste półeczki z poukładanymi tematycznie środkami czystości do Szczęścia, kabelkologią, śrubeczkami, imbusami, nakrętkami... Klucze poukładane od najmniejszego do największego, płaskie, oczkowe i nasadowe. Śrubokręty też tematycznie.

Jak już zacznę zaplanowane prace, łatwiej będzie po wszystko sięgać.

Swoją drogą przestawiam wam moje Szczęście - kupione w środku nocy, w ciemno, bez sprawdzania, dwa dni po decyzji, że w ogóle mogę sobie pozwolić na zakup auta.

I to była najlepsza decyzja w moim życiu.

Mam to auto od ponad 4 lat, a gdy do niej wsiadam, to zawsze czuję się jakbym ją kupiła przed tygodniem.

Taka choroba

Nasza 53szprotka  zmotywowała mnie dzisiaj do wpisu. Tak się złożyło, że zapuściłam trochę i siebie, i Vitalię. Ale dzisiaj już się skończyły wypady ze znajomymi (przynajmniej na jakiś czas), więc kebaby też pójdą chwilowo w odstawkę.

Robię sobie właśnie delikatne porządki w moich industrialach. Mam trzy, które chętnie wymienię na inny rozmiar. Trafiły mi się ? dwa zbyt wąskie, jeden niedopasowany? Szczególnie ubolewam nad tym, że ten niedopasowany przywiozłam sobie z Nowego Jorku, ma więc dodatkowo wartość sentymentalną. Ale zdarza się.

Przybliżę wam jeszcze na szybko co to w ogóle jest industrial. Zanim go sobie zafundowałam, sama tego nie wiedziałam.

Pewnego pięknego dnia natknęłam się w sieci na coś takiego:

I znowu zaczęłam czytać... Czytanie zajęło mi kilka minut. Po kolejnych kilku minutach miałam już w głowie wyimaginowany powód aby sprawić sobie prezent ode mnie dla mnie. Następnie zaczęłam dzwonić po salonach piercingu i rozpytywać o taki, gdzie sprawią mi takie cudo porządnie i bezpiecznie.

Rozeznanie się zajęło mi kilka dni. Ale jak tylko znalazłam miejsce, które mi odpowiada, wsiadłam w Moje Czarne Szczęście i pojechałam po mojego industriala do innego miasta.

Teraz mam swoją prywatną, małą kolekcję:

Cały czas poszukuję też nowych, ciekawych kolczyków tego typu. Ale niestety od jakiegoś czasu nie pojawia się już nic nowego.

Właściwie ciekawsze wspomnienia wiążą się z historią mojego tragusa, którego sprawiłam sobie wpadając o północy do salonu tatuażu w Las Vegas...

Kolejny prezent ode mnie dla mnie. Po części też pamiątka i chęć małego wyskoku w Vegas. Ale tego kolczyka nie mam zamiaru ani zmieniać, ani ściągać, ani w ogóle ruszać. Jest dla mnie zbyt ważny.

A póki co parzę sobie Yerba Mate i biorę się w końcu za magisterkę.

Już od dłuższego czasu wychodzę z założenia, że abym czuła się szczęśliwa muszę się porządnie wsłuchać w siebie i robić tylko to, co naprawdę lubię. I od dłuższego czasu też tak się dzieje. Nie patrząc na to co powiedzą czy pomyślą o mnie ludzie, robię tylko to, co uważam za słuszne. Nawet jeśli nie jest to powszechnie uważane za rzecz normalną i rozsądną. Bo co tak naprawdę jest normalne?

W ten oto sposób stało się dla mnie normą, że większość zarobionych pieniędzy wydaję na części do mojego samochodu, które często zajmują pół mojej sypialni. Że odliczam dni do kolejnego zlotu, na który często jadę przez pół Polski. Że nie obroniłam się w terminie, rzuciłam wszystko i pojechałam do USA. Że nie mam zamiaru wychodzić za mąż. Że noszę irokeza i zbyt dużo kolczyków. Generalnie przyświeca mi myśl "najpierw zastanów się co tak naprawdę chcesz w życiu robić. A później po prostu zacznij to robić".

Właśnie wpadłam na kolejny genialny pomysł z serii "Jak uprzyjemnić sobie życie?". Metallica zagra 10 maja w Warszawie. I choćby mieli mnie wyrzucić z pracy za zorganizowanie sobie kilku wolnych dni, choćbym miała wydać na wszystko połowę wypłaty - będę tam.

Przy okazji polecam wam >> BEST PERFORMANCE EVER <<

\m/

Dzisiaj rano, po całym tygodniu odchudzania, stanęłam na wagę.

Generalnie nie spodziewałam się cudów, ponieważ w weekend wpadł mi jeden kebab i dwa kawałki pizzy.       Ale wszystko zostało chyba spalone siedzeniem na tym mrozie w garażu.

Efekt jest taki, że mam teraz elektrycznie składane i podgrzewane lusterka, nowe głośniki i spadłam z          56 kg na 53,3 kg.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że tego, że spadek wagi jest spowodowany głównie utratą nagromadzonej w organizmie wody, dodatkowo jeszcze przez @. Co nie zmienia tego, że czuję się dużo lepiej.

Teraz z uśmiechem na twarzy zaczynam kolejny tydzień.