tak się zarzekałam, że już zaczynam, ale nic z tego nie wyszło.
Opanowała mnie choroba "odjutryzm" i tak mocno, że nie potrafiłam sobie z nią poradzić,
ale w końcu dojrzałam do tego aby z tym walczyć i już nie jest "od jutra"
tylko od wczoraj ![]()
nie umiałam sobie sama z tym poradzić,
bez trenera
bez "kata" nad głową
aż kilka dni temu...
poprosiłam swojego narzeczonego aby został moim trenerem
nie jest specjalistą w tej dziedzinie,
ale przynajmniej będzie mnie pilnował...
... na początku nie chciał się zgodzić i nawet rozumiem jego obawy (przed "znienawidzeniem go) ![]()
ale w końcu się zgodził i tak już od razu wziął się za "robotę"
na początek pilnuje abym nie jadła późno kolacji i każdego dnia ćwiczyła,
a od nowego miesiąca zaczniemy wspólne treningi bo stwierdził, że jemu też się przyda trochę więcej mięśni ![]()
Nie przeszkadza mu jak wyglądam,
ale powiedział mi, że jeśli będę chciała mieć dziecko to on się nie zgodzi bo będzie się bał o moje zdrowie i ma rację...
chcę schudnąć razem z nim
teraz jestem na to gotowa
muszę dokończyć dzieła
bo nie dokończone dzieło jest....
niedokończone ![]()
(wiem to niezbyt kreatywne)
i tak odliczanie się zaczęło...
Pozdrawiam wszystkie koleżanki Vitalijki
i stwierdziłam, że nawet miłość mi nie pomoże w utrzymaniu wagi jeśli będę się tak obżerać...
, później chciałam skończyć po 35 minucie, później na 45 minucie w końcu dałam się ponieść "emocjom" i skończyłam na 61 minucie biegu 
wykonać zamierzony plan, choć na początku byłam raczej pesymistycznie nastawiona.