Wiedziałam że w końcu nadejdzie ten dzień...podejrzewam że to wszystko przez zbliżającą się @, co prawda jeszcze dwie tabletki do wzięcia ale organizmu się nie oszuka. Chce mi się wyć! I mam wszystkiego dość!
Nie ćwiczę, znów przestałam, mam dość wyginania się prze komputerem na podłodze. Dietę trzymam ale już nią rzygam! Mam ochotę na pizzę, kebaba, McDonalda czy cokolwiek innego i niezdrowego. Jem mało a boję się że skończy się jak zawsze- po kilku tygodniach rzucę się na żarcie.
Mam dość tego całego laboratorium, tej cholernej magisterki...jestem takim nieogarem że cały czas coś robię źle...i to przeważnie przez swoje nieogarnięcie i rozkojarzenie, cały czas coś mieszam, przestawiam, czuję się jak idiotka w oczach swoich i asystentek. Mam wrażenie że nie napiszę tej cholernej pracy, że nie będę nawet wiedziała jak :( nie wiem co chcę robić w przyszłości...miało być pięknie- praca w aptece a teraz mam wrażenie że do żadnej roboty się nie nadaję...
Dobija mnie to wieczne siedzenie w domu samej, nie mam żadnego towarzystwa- może to jednak z nimi jest wszystko ok a ze mną coś źle? Skoro wszyscy się ode mnie odwracają i wiecznie nie mają czasu żeby gdzieś wyjść...
Chciałam się uczyć angielskiego, rok temu zaczęłam chodzić do szkoły językowej a mam wrażenie że jajo mi to daje...ze się uczę niewiadomo czego a w rzeczywistości mam problem z podstawami. Na początku lubiłam się uczyć a teraz robię wszystko na odwal się...
Niech ten dzień już się skończy, niech w końcu zacznie się coś zmieniać :(
piękna pogoda za oknem a ja znów zamulam...byłam na spacerze i wczoraj i dziś ale kurcze chciałabym w końcu otworzyć do kogoś paszczę! 
jak na truskawki na tę porę roku całkiem znośne i zjadliwe 
a wczoraj ściągnęłam kilka dobrych albumów, póki co zasłuchuje się w:
to była jedyna osoba na którą jeszcze mogłam czasem liczyć, spotkać się, pogadac, jakoś czas spędzić, nie mam nikogo...wczoraj jak wróciłam to miałam ochotę siąść i płakać. Jak ostatnio kilka razy jechałam z domu, to mnie z dworca odbierał, a jak nie to zjawiał się u mnie niewiele po tym jak przyjechałam. A teraz?Pustka...
i tak, jestem głupia...bo nikt mądry i myślący by się drugi raz w to nie wplątał a ja wiedziałam jak ostatnio się skończyla znajomość z nim a mimo wszystko znów się w to wpakowałam. I nie mówcie- olać, nie przejmować się, nie wie co traci- doskonale wie co "traci"...tak łatwo powiedzieć. A pierwszy raz tak mam. Byłam w różnych związkach, krótszych, dłuższych, różnie się kończyły, ale zawsze potrafiłam zacisnąć zęby i iść na przód, byłam bardzo konsekwentna i uparta. A tutaj tak nie potrafię, próbowałam, nie umiem
