Pamiętnik odchudzania użytkownika:
wojnierz

.....ciągle jestem głodna? Gdyby nie sałata i ogórki wieczorem pochłonełabym zawartość lodówki! Nie mama pojęcia co sie dzieje? Ciągle bym coś przegryzałą, zajadała, próbowała, żuła zwłaszcza wieczorem. Jakoś się trzymam, ale tylko jakoś.Dobrze że lodówka prawie pusta....
Moje zmagania z kolejnym rozdziałem zostały chwilo zawieszone. Egazmin z rachunkowości zbliża sie wielkimi krokami , a moje logiczne myślenie jakoś nie może się włączyć. (zwłaszcza jak dzwoni moja mam i pyta "co z suknią?, co z zaproszeniami" i takie tam) Niby siedzę nad kontami i listą płac, ale w głowie usadzam gości, myślę o zaproszeniach, torcie i takich tam. 

Jedyne czym mogę się pochwalić, to codziennymi ćwiczeniam. Od poniedziałku jestem systematyczna. Codziennie godzina albo trochę dłużej. Męczy mnie to ale powtarzam sobie: ROBISZ TO DLA SIEBIE. DLA WŁASNEGO ZDROWIA!!!!!Przynosi pocieszenie(w skali do 10 - 2!) dobrze że jestem upartym Koziorożcem i łatwo się nie poddaje! 

Dziękuje Wam za wszystkie komentarze i miłe słowa!  
 

Miniony tydzień nie należał do udanych. Owszem , waga pokazał 0,5 kg mniej, ale wszystkiego innego, było owiele za dużo. A czekoladowe lody w niedzielę ładnie wkąponowały się w całotygodniowe szaleństwo jedzeniowe.
Powinnam napisać "nowy tydzień, zaczynam walkę od nowa" ;(
Ale nie napiszę!
W weekend mam egzamin, termin oddania kolejnego rozdziału zabliża sie nieuchronnie(a ja stanęłam jak zaklęta na połowie strony i czekam na zdjęcie uroku z mojej weny), i dwa popołudnia mi wypadają- kurs przedmałżeński doprowadzi mnie do szału!
Po dwóch takich tygodniach ( i 3 kolejnych pewnie wygladających podobnie) samochodzik na moim pasku  zbliży sie do satrtu i walkę będe musiała rozpocząć na nowo. A czas ucieka. Do pażdziernika już tylko nie całe 5 miesięcy. cała nadzieją ze przez stes ślubny zleci kilka kilogramów a sam stres  nie obije się na wyglądzie.

Nie mogę ćwiczyć! Autentycznie nie mam czasu. Gdybym jeszcze po pracy spędzała dzień jakoś aktywnie, moje samopoczucie bylo by zdecydowanie lepsze. Ale nie spędzam.
Wracam do domu- gdzie trwa remont(niby tylko wymiana pionów ale...szkoda mówić. Łazięka jest w salonie, salonu nie ma, kuchnia...zniknęła gdzieś pod warstwą kurzu codziennie sprzataną!)Więc przy dzwiękach wiertarek, skuku, puku i krzyków próbuję pisać pracę licencjacką! Póżniej kilka minut na porządki i znowu praca. Moja aktywność fizyczna ograniczyła się do szybkiego kilkuminutowego marszu  na przystanek.
Jestem zła. Czuję po ubraniach że zaczyna mnie być lekko więcej. Z tego wszystkiego zapominam nawet pić kropelek. Wychodzi na to że cały mój wysiłek idzie na marne. Staram się jeść mnie ale jakoś mi nie wychodzi. I jeszcze ta pogoda! Ciągle mi zimo! A deszcz poteguje tylko to uczucie!
Mam nadzięję że u Was lepiej. Pozdrawaim wszystkich
Zrezygnowana A.

 Nie ma nic lepszego niż świeży, smażony szczupak!!!
Nie było tragicznie, ale dobrze wcale! Odpuściłam sobie dietkę, oj odpuściłam!
Trudno! Mój facet mi ciągle powtarza że raz się żyję i szkoda tego życia marnować na pozbawianie się przyjemności! Więc nie marnowałam go. trzy kawałki szczupaka na śniadanie  mówią same za siebie.
Do niedzieli(nie licząc rybki) nie było żle, zwłaszcza że pilnowałam godzin jedzenia, piłam kropelki(których efektów wcale nie widzę) dużo czasu spędzałam na świeżym powietrzu, nie zjadłam torta na urodzinach chrześnicy(ale za to pozwoliłam sobie na mięsko z grilla) i skakałam na trampolinie ponad godzinę(nie wiedziałam że to tak męczy!)
W niedziele było już znacznie gorzej. Komunia. To powinno mówić samo za siebie. Drugie śniadanie mi przepadło więc zajadłam większy obiad. Póżniej było już tylko gorzej. Nie będe się rozpisywać nad moimi błędami żywieniowymi. Nie ma sensu.
Rodzinka stwierdziła że schudłam i nie długo nic ze mnie nie zostanie. Postanowiłam się tym nie przejmować. Mama przeciez zawsze musi trochę pomarudzić... Jak to mama. Martwi się. A przecież zleciałąm tylko 2 kg, aż się boję co będzie mówić póżniej jak dojdę do 55? Już teraz wg. jej słów: żle wyglądam; mam oczy podkrążone z tej chudości, kości mi sterczą, jestem blada i ogólnie kopnięta że się odchudzam, bo ze stresu przedślubnego i tak schudnę!
Tak zmotywowana przez mamcię wracam do Was i prostuję błędy minionego weekendu.
Trzymcie się mocno i dietkowo!!!!