pękła jak za dotknięciem zaczarowanej różdżki, tyle że dzierżyła ją w dłoniach czarownica, a nie dobra wróżka.
Stan zapalny dziaseł, który swe źródło ma pewnie w starym jak świat urazie zęba (jestem pod kontrolą dentysty, uprzedzam pytania i sugestie) rozkręcił się na dobre.
Niewiedzieć czemu wraz z nim nastrój opadł na same dno, nie osiągnąwszy głębi...
Dryfuję...
Jak małe dziecko musiałam usiąść mojemu Ł na kolanach i poprostu się wypłakać. Cały swiat stał się zły, nieprzyjazny, wrogi, zdrowie kruche, a zadania nie do wykonania...
Długo by tłumaczyć zawiłości chorobowe, to odpuszczę... przemilczę - napiszę jak będzie dobrze. Najgorszy jednak w tym wszystkim jest umysł, który w jednej chwili porafi zburzyc misternie układaną piramidę dobrych chwil. To prawda, że tkwię ostatnio w maraźmie czekając na kilka spraw, na pracę... ale dlaczego tak nagle wszystko mnie przerosło?
Przerosło czekanie, przerosły zadania do wykonania, prace do napisania - WSZYSTKO!!!
Myfonia o naturze skorupiaka.... ile czasu musiałoby jeszcze upłynąć zanim cokolwiek dałabym po sobie poznać, że zjada mnie od środka. Parszywy pancerzyk głupiego uśmiechu. Jak żałośnie muszę wyglądać pisząc Wam radosne - dalej, do boju!!! sypiąc jak rękawa słowami pocieszenia i dobrej rady, płacząc w rękaw i zagryzając zęby jednocześnie...
Przeraźliwie miękkie wnętrze skorupiaków, nieprzystosowane do życia bez skorupki...
Wdech, wydech, wdech, wydech...
Ale nie jestem na tyle słaba i głupia by tak to zostawić, by zostawić samą siębie na krawędzi smutku... Gorąca kąpiej, pół czekolady ( nie wcale nie kompuls, jadłam ją przez pół dnia dozując sobie przyjemnosć) - pachnący balsam, pachnąca inka z cynamonem i jestem...
własne myśli w klawiaturę wykluwam... uwalniając się spod ciężaru...
Lżejsza o 100 ml łez i kilo smutku, cięższa o 50 g czekolady - jestem.
zbieram myśli...
1) jeśli jutro nie będzię najmniejszej poprawy - tel do lekarza - oddychaj, nie bój się, nie słuchaj bufoniastego lekarza który niepotrzebnie starszy, a potem okazuje się, że jest ok (bufoniasty jest tylko na wstępie wizyty nie wiedzieć czemu)
2) do końca tyg tel w sprawie pracy - nie przejmuj się milczącym telefonem, przecież mają jeszcze 2 tygodnie na odpowiedz
3) 2 prace do napisanie - poprostu zacznij je pisać. Napisałam pracę magisterską nieźle - a dlaczego boję się drugiego dyplomu?? A konferencja to tylko konferencja, 15 minut i po bólu - do publikacji jeszcze dużo czasu.
uff.
Przeżyję, choć nie mogę powiedzieć, że czuję się nak nowo narodzona.
I jeszcze jedno na dzisiejszy wieczór, miałam pomóc babci znaleść chętnego na szklarnie (zrobić jej zdjęcia)... a nie ruszylam się z domu. Może choć dziś znajdę portale ogłoszeniowe i przygotuje treść, a jutro dołączę zdjęcia. To postanowiszy czuję się lepiej, bo bardzo mi było przykro, że mogłam rozczarować babcię...
Kończę, bo skończył mi sie dukanowy sernik i inka.
