Na gipsie miałam opakowanie w spadku po szwagrze, który onegdaj też złamał będąc w Anglii łapkę czyli opakowanie żywcem z Anglii. 
Bawiliśmy się do 4.00. Kiedy ślubny prosił mnie do tańca pytał: rehabilitacja? 
Odpowiadałam rehabilitacja i szliśmy na parkiecik, a co. W końcu nóg w gipsie nie miałam, he, he. Z innymi partnerami też Miecia tańczyła i dawaliśmy sobie radę. Przynajmniej ja na pewno. Podobno byłam dzielna...no jak tak mówią to może tak. i wcale nie marudziłam. Nawet rajtki dawałam radę podciągnąć, a moja przyjaciółka była zwarta i gotowa podążając moim śladem do WC coby pomóc wwindować mi je do góry. W końcu to nie moje pierwsze złamanie.
Po tym upadku mówiłam, że przez chwilę byłam upadłą kobietą. Zamazałam buźki otaczającego mnie towarzystwa coby nikt nie miał do mnie żalu, 
ochrona danych itp. Wesele było udane, ja się wytańczyłam (lubię tańczyć z moim ślubnym, dobrze i pewnie prowadzi) a tańczyć bardzo lubię. Trzeba pomyśleć o Sylwestrze, a wtedy gips będzie tylko wspomnieniem. 
Dodatki czyli biżuteria były w kolorze zielonym. a wdzianko ekri czy jak to się tam pisze. Miłego popołudnia, pa, pa i do usłyszenia.
za opierdzielanie się. Jestem grzeczna. A tyłeczek to ja już mam zgrabny od biegania. 
pies znowu stracił parę biszkoptów, ale przed godz. 18.00. Aha chodzę też z pieskiem na spacery, a jutro z rana jedziemy na grzybki. 
Uszykowałam sobie mały koszyczek coby nie dźwigać i będę przerzucać ślubnemu do większego. Chyba teraz uzależnię się od ławeczki, 
Poprosiłam ślubnego i pomógł mi je zapakować w puszorki i zaraz lepsze samopoczucie. 
Miałam wrażenie jakbym była z wizytą u znajomego, a nie u lekarza. Wysłał mnie do zdjęcia. W rentgenie przesympatyczne kobiety zatroskane co złego mi się przytrafiło. Pan lekarz obejrzał zdjęcia i nie był pewien czy główka siedzi w swoim miejscu. Poszedł do ortopedy, który przyjmował w pokoju obok. Przyszedł ortopeda obejrzał zdjęcia pomacał główkę i powiedział, że jest ok. Pytał na kiedy mam wizytę u ortopedy. Powiedziałam, że najbliższy wolny termin był na 27.09.2010. Pokazałam papierek i się uśmiechnęli, bo właśnie byłam zapisana do niego. A teraz uważajcie.....spojrzał na kalendarz 
u ortopedy, a tu proszę po kłopocie bo idę w już w piątek.
Ja chcę starą tradycyjną igliczkę!!!!!!!!!