Pamiętnik odchudzania użytkownika:
no.more1993

Dzisiaj byłam za życia w raju. Przymierzałam ciuchy które chciałam, a nie które były workami. Kurde, może jeszcze nie wyglądają na mnie tak jak powinny, ale mam DUŻĄ motywację żeby mieć płaski brzuch. Idę do przymierzalni z rozmiarem 38, z M, nie z 42 i XL. Nawet mam sukienkę w rozmiarze S <3

to nie jest sukienka, to bluzka i spódniczka :)

Miało być seksownie ale nie wyzywająco, troszkę elgencko ale "bez zobowiązań", a jak wyszło wg Was? :)

Ludzie. Normalnie aż się we mnie gotuje. Kim trzeba być żeby wiedząc, że facet jest zajęty bezczelnie go podrywać? No kim? Ja się pytam jak można wtedy normalnie funkcjonować i spokojnie spać. Ja się pytam gdzie jakiś ład moralny, gdzie jakiekolwiek granice etyczne. To nie do pomyślenia, jak bardzo można się stoczyć.

Cudzy facet jest NIETYKALNY. Nie podrywa się go. Tym bardziej, jeśli owy mężczyzna daje znak, żeby się spływało, to się spływa, a nie jest się jeszcze bardziej nachalnym. Człekopodobne, ogranijcie się! 

Sama nie mam faceta, ale nie mogłabym spać spokojnie, gdybym podrywała jakiegoś, wiedząc, że kogoś ma. To po prostu nie do przyjęcia, że można być tak bezczelnym i bez żadnych zasad. 

**Wpis dotyczy pewnej dziewczyny którą znam, ale zapewne i tysiąca innych. (niedrażnijlwa-tak, to o tej samej o której pomyślałaś ^^). **

Hahaha. No więc tak...

1. Trzeba przygotować toaletkę

2. Trzeba pokazać nieumalowaną facjatę... xD (fak. naturalnie nie mam takiego nosa... dlaczego on na zdjęciach wygląda tak... dziwnie? xD) tak wiem, błyszczę się jak nie powiem co komu i ostatnio ze stresu wylazło na wierzch pełno niedoskonałości, jakoś muszę z tym żyć :D

3. Nałożony korektor i balsam na usta (znowu ten nos o.O)

4. Pełny makijaż...

A oto makijaż w skrócie:

Cóż. Nikt nie jest idealny, ale tak mnie naszło, żeby Wam pokazać jak wyglądam "przed" i "po" :D

Najpierw wyniki tych nieszczęsnych matur, potem ledwo zdążyłam z wyrobieniem się na odbiór świadectw, to cholerne odebranie świadectw oznaczało, że klasowo stało się w ogonku... no masakra jakaś. Potem ponad pół godziny czekałyśmy aż łaskawie dostaniemy pizzę, która koniec końców okazała się przypalona (zjadłam 2 kawałki), potem odparzyłam sobie stopy, pokłóciłam się z mamą (zadzwoniła kiedy czekałyśmy na nieszczęsną pizzę i po raz 2 pytała sie o wyniki, chociaz je dobrze znała, a potem pytała... ile mam punktów na studia... jakbym to wiedziała... jak jej powiedziałam, ze pogadamy w domu to się obraziła i rozłączyła, a jak potem zadzwoniłam, to stwierdziła, ze nie ma czasu i sie rozlaczyla ^^) potem w pracy musiałam siedziec z dala od swoich dziewczyn, na zmianie była dziewczyna, która mnie cholernie irytuje, na koniec dnia dowiedziałam się, że strasznie się zmieniłam na złe i mam to jak najszybciej zmienić, to oczywiście słowa mamy. (Kupiłam nawet kwiatki na przeprosiny, chociaż dobrze wiem, że nie miałam za co przepraszać -.-) A najgorsze jest to, że wczoraj dowiedziałam się, że babcia ma podejrzenie raka tarczycy.

Szczerze? To był najgorszy dzień w moim zyciu i cholernie cieszę się, że już się kończy. Chce mi się ryczeć. Więc sobie poryczę. Dziękuję. Do napisania.

Zdałam. Nawet rozszerzenia gdybym miała je w obowiązkowych też bym zdała. Wszystko... zdałam. Ale na tym się kończy. Wpieprzałam dzisiaj za 10, więc menu zostawię dla siebie. Zdałam i teraz ide popłakać, że zdałam jak patałach.

 Pisemny egzamin maturalny z języka polskiego podstawowy 61%

Pisemny egzamin maturalny z języka polskiego rozszerzony 55%

NOSZ K@#$A jak można było tak spartolić?! -.- Idę się powiesić... Słuchawki! Witajcie! ^^

Waga stoi, ani drgnie. Wczoraj wchodzę w jednym miejscu: 63,3 (Boże... to było straszne przeżycie xD), a w drugim... 58,6 (huh, jak tak będzie na serio to będę się cieszyć :D) więc wkurzona schodę do babci, na babciną, sprawdzoną wagę, która zawsze pokazuje to samo, a tam ni mniej, ni więcej tylko 62kg. Bu. Najgorsze jest to, że ciągle chce mi się żreć, a wszyscy dookoła powtarzają, że tak powinnam już zostać, bo świetnie wyglądam. A ja nie chcę, chcę więcej, chcę płaskiego brzucha. Cholera.

Wczoraj nieźle nabiegałam się za stanikiem. Horror, pokochałam swój biust, ale braku ładnych staników na mój rozmiar nie mogę zrozumieć. Wszystkie są albo dla matek karmiących, albo dla starszych pań. Nieładne kolory, babciowe kroje, zabudowane prawie pod samą szyję. Kurczę, a ja chcę seksowny stanik. Nie po to, żeby się w nim gdziekolwiek pokazywać (chyba, ze Wam xD), ale po to, żeby czuć się seksownie, każda z Was wie, jak bielizna wpływa na świadomość. 

No, ale teraz ta dobra wiadomość. KUPIŁAM SPODNIE! I uwaga, kiedy szłam do przymierzalni, pani ekspedientka stwierdziła, że na jej oko te spodnie będą ZA DUŻE. Kurczę, wiecie jak mnie to podbudowało? Zawsze słyszałam, że nie ma TAKICH DUŻYCH ROZMIARÓW, a teraz, że mogą być ZA duże. Cudowne <3 Co prawda, wzięłam niby 42, ale to 42 jest mniejsze od rozmiaru 38 z PROMODY (nie wiem któremu rozmiarowi wierzyć xD) biorąc pod uwagę, że to 38 było jednak kupione w jakimś sklepie, w którym jakieś normy są przestrzegane, a te 42 w sklepiku takim tam, gdzieś przy drodze... To... No nie wiem ^^

A teraz droga do nowych spodni:

na samym spodzie rozmiar 42/44, te różowe - 38, te na samym wierzchu - 42. oto jak nie nalezy wierzyć rozmiarom:

09:17

 09:17

09:17

 09:18

09:18

 09:18

09:19

09:19

09:19

09:20

09:20

k.

aj. chyba go uprzedziłam z rozdaniem numeru... ^^

Aj. znikam robić brzuszki. robię listę co muszę kupić z ubrań, bo moje ciuchy nie nadają się już do noszenia w sumie xD tylko... zmieszczę się w 400zł? ^^

Dzisiejszy dzień najchętniej spędziłabym w łóżku, z kołdrą zaciągniętą na sam nos. Nie mam humoru, nastroju i w ogóle niczego. Drżę przed piątkiem. Boję się jak cholera. A co, jeśli matura mi nie poszła i będę zmuszona wisieć na słuchawkach do końca życia? To mnie przeraża. Chcę CZEGOŚ. Nie wiem czego... 

Wiecie co? Oglądam ostatnio "jej szerokość Afrodyta" i dzisiaj było o dyskryminacji ze względu na wagę. Nie miałam lustra przed sobą i kiedy ona mówiła, że ludzie są dyskryminowani ze względu na wagę, rozmiar, przytakiwałam jej skwapliwie i byłam święcie przekonana, że ciągle jestem tamtą dziewczyną bliską otyłości. A potem pomacałam się po brzuchu, popatrzyłam na spodnie i stwierdziłam, że teraz wyglądam inaczej. Że już nie jestem otyła, z nadwagą, tylko, że jestem... "w normie", ale mój mózg chyba bez lustra jeszcze tego nie akceptuje. 

Chcę jeść. Cały czas. Jestem głodna, zdenerwowana i chce mi się ryczeć. Nienawidzę dni pełych stresu. Wszystko powinno wrócić do normy po wynikach, chyba, że nie zdałam. Wtedy moją diete szlag trafi kompletnie.

-no tak

-ja się w nich nie dopinaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam! 

To było... tak komiczne. :D:D

A oto te spodnie: