Uważam, że to doskonały pomysł. Zważywszy na to, że w ciągu tygodnia mam bardzo ograniczony dostęp do lodówki - może być całkiem fajnie. Poczytałam sobie to i owo na temat tej diety i doszłam do wniosku, że dziesięć dni to bardzo krótko, poza tym efekty mogą być niezłe więc może warto spróbować i się zabawić w stosowanie tej dietki? Hmmm ... boję się tylko jojo, które potem może nastąpić. Z drugiej strony : klamka w pewnym sensie już zapadła, bo zakupiłam 10 kefirów i 10 naturalnych jogurtów. Kto to zje, jeśli nie ja na diecie
Normalnie - nie jadam naturalnych, bo nie lubię, zdecydowanie wolę owocowe jogurciki i kefiry. Dieta dziesięciodniowa przebiega następująco : 2 dni kefirowe (tylko); 2 dni jogurtowe (tylko); 2 dni serowe; 2 dni jajeczne; 2 dni chude, gotowane mięsko. Myślę, że dam radę i wytrwam. Tym bardziej, że długo pracuję, nie mam możliwości kupowania jedzenia w czasie pracy więc pokus nie będzie...... tylko te jojo mnie stresuje ...
... bo wcześniej to obowiązek rodzicielski nakazywał mi kochać, natomiast czynnik ludzki sprawiał, że były momenty, iż wywoływał we mnie krwiożercze instynkty i sprawiał, że błąkała mi się pod czachą myśl aby nagotować na nim pysznego bigosu i pożreć bez najmniejszych skrupułów 
.
Teraz wychodzę z zajęć na ugiętych nogach, rozdygotana, mokra, wypompowana. Jednym słowem - jest super! Ponadto konsekwentnie kręcę hula hop - codziennie 20 minut i wierzę, że właśnie kółeczko zapewnia mi fajną talię. Aby dorzucić jeszcze do pieca - wyciągnęłam z pralni rower stacjonarny i ossstro pedałuję. Chciałam codziennie 20 minut, ale nie daję rady. Równo po dziesięciu minutach spadam z rowerku. Może zbyt szybko jadę? A może zbyt duże obciążenie zrobiłam??? Nie wiem ... wolę nie wnikać 
, bo jeszcze się okaże, że ani jedno, ani drugie, a po prostu starcze sflaczenie 
) ... a przekładając z polskiego na nasze : oglądałam demotywatory, wiochę i yafuda 
doszłam do wniosku, że fantastycznie jest być kobietą. To znaczy miałam tą świadomość również wcześniej. Zawsze patrzyłam z góry na wszystkich facetów i wyrażałam współczucie dla męskich członków mojej rodziny, że nie mieli tego farta co ja i urodzili się z penisem i testosteronem 
Cóż ... nie każdy jest takim farciarzem. Skąd moje uwielbienie do bycia KOBIETĄ ? To proste - mamy lepiej, łatwiej, prościej. Więcej się nam wybacza, więcej możemy. Poza tym ... jesteśmy po prostu efektowniejsze 
ładniejsze, zgrabniejsze, fajniejsze. W ogóle "-ejsze" niż faceci. Chłopaki mają pecha - nie moga nosić obcasów (czy zycie bez nich ma sens???), nie mogą robić makijażu (bardzo smutne), nie mogą nosić sukienek i spódnic (to największa rozpacz), nie mogą malować paznokci (nie zniosłabym tego) i nie mogą nosić pończoch (to tak jakby nie oddychać). Na podstawie wymienionych czynników widać, że ich zycie to jedno wielkie wyrzeczenie. Muszą się zadowalać jakimiś durnymi gadżetami typu tablet, ipod itd.Obserwuję kobiety wokół mnie i widzę, że otaczają mnie same superlaski (nie tylko fizyczne, ale przede wszystkim mentalne). Bliskie mi kobiety imponują mi swoją psychą - są silne, mądre, odważne, a jednocześnie delikatne, kruche, czułe. Mają prawidłowo ustawione priorytety, nie boją się dokonywać wyborów. Świat stoi przed nimi otworem. 
Kiedy wakacje?
W swojej dyrektorce. Pomijam fakt, że jest śliczną, delikatną, kobiecą blondyneczką - na kolana powala mnie jej intelekt. Czuję się przy niej jak głuptasek malutki. I ona - ta chodzącą skarbnica mądrości - mnie - głuptoka małego - motywuje, wspiera, zachęca i sprawia, że jestem gotowa góry przenosić...