No to znów dobiłam do 76 kg. To już 20 kilogramów, które chcę zrzucić z początkowych kilku, które chciałam zrzucić zakładając konto dekadę temu.
Jem emocjonalnie, jem z nudów, jem by regulować emocje. Myślę, że jak to opanuję, reszta przyjdzie sama. Uprawiam sport, lubię być na świeżym powietrzu. Lubię jeść warzywa, nabiał i białe pieczywo. Moim problemem jest przede wszystkim ilość, a nie to, co jem.
W piątek miałam jedno z ostatnich spotkań z moim behandelarem - wcześniej pisałam "psycholog" ale to właściwie moja osoba kontaktowa w poradni zdrowia psychicznego, która ma pomagać mi z bieżącymi problemami i kierować dalej. Spotykamy się od ponad roku, zaś z samą psycholog spotkałam się kilka razy i jestem niby zapisana na listę oczekiwania na właściwe leczenie. Póki co wreszcie postawili diagnozę i zdecydowali się jakiemu leczeniu mnie poddać. Kay pomagał mi w trudnych okresach minionych miesięcy i wkrótce zacznie naukę na magistra i zostanę przekazana innej osobie. Od stycznia będzie to jakaś kobieta. Na razie więcej nie wiem. Jeszcze jedno spotkanie z Kayem, może dwa i koniec. Szkoda trochę, lubię go. Jest zabawny i pozwala mi spojrzeć na sytuację z trochę szerszej perspektywy.
Po obiedzie poszłam na spacer. Jakoś tak poniosło mnie na trasę, którą rzadko chodzę, bo ona mi się strasznie dłuży. Wydaje się krótka i jest urokliwa, ale za to jak się już nią biegnie czy idzie to ma się wrażenie, że tych zakrętów ma ona od liku i żaden nie chce być ostatnim.
Poniżej trochę zdjęć ze spaceru. Robione z ręki, więc są trochę rozmyte.
Zielonych latarni używa się, aby zaznaczyć skrzyżowanie, które łatwo przeoczyć. Czasami ustawia się też zielone ludki lub inne ozdoby, aby zaznaczyć wjazd do domu, kiedy na przykład kurierzy się gubią lub goście nie potrafią trafić.
Miałam dziś spotkanie z dietetykiem. Pogadaliśmy o emocjach i mam dostać jakieś zadanie na maila. Poprosiłam o nie, bo jakoś tak muszę mieć cel do wykonania. Samo gadanie jakoś do mnie nie dociera. Pani ma się naradzić z koleżanką, która pracuje w terapii czegoś tam i się do mnie odezwie. Kolejne spotkanie za miesiąc.
Jak już byłam na siłowni to mogłam iść poćwiczyć, ale uznałam, że we wrócić do domu i pobiegać. Tak też zrobiłam. Tym razem bez narzucone go schematu. Pobiegłam tak, jak mnie nogi poniosły.
W domu zaś mąż testował jakieś sajgonki czy gołąbki w liściach pora. Farsz zrobił z kuskusu perłowe go, czy jakoś tak, mięsa mielonego i warzyw oraz fety. Pomysł l własny. Jutro kupi kapustę pekińska i spróbuję zawinąć w kapustę.
W zasadzie to cała moja kolacja. Jak wróciłam z siłowni to nic nie jadłam. Jak wróciłam z biegania to też. Tyle co 4 kostki czekolady. Dzień zamykam że spozytym 1400kcal.
W niedzielę zważyłam się jeszcze na mojej wadze. Zmiany w porównaniu sprzed siłowni są niewielkie i raczej niezauważalne.
Poniedziałek zaczęłam od biegania po pracy. Nawet nie czekałam za wiele, tylko poszłam zaraz po jedzeniu. Ale fakt - siedziałam cały dzień w pracy, więc trochę ruchu się przydało.
Był to mój pierwszy bieg od września! Problemy z kolanem po urlopie mnie zatrzymały. Obecnie nadal nie jest zupełnie bez bólu, ale jakoś chcę to kolano rozruszać.
Później poszłam na siłownię. Wykonałam 3 obwody na eGym i rozciągnęłam się na Flex. W domu Inka, prysznic i spać.
W niedzielę rozpuściłam dready. Wyszły mi z tego mocne loczki i trochę trwało pod prysznicem, zanim zaczęły się one prostować. Nawaliłam kupę odżywki i wyczesywałam potem martwe włosy, które nie miały możliwości wypaść z fryzury samoistnie w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Głowa jest lekka, szyja mi zesztywniała, a włosy wydają się teraz bardzo gładkie, lejące się i rzadkie. Jednak gdy pierwszy szok minął to faktycznie mam kitka równie cienkiego co zawsze. Za to tak gładkie włosy nie pamiętam kiedy miałam ostatni raz. Naprawdę są milusie.
Przyszła z Temu moja lampka do dokarmiania roślin. Ma 3 spektra działania - fioletowe, biało-fioletowe i białe. Powinna ona pomóc moim roślinom trochę aktywniej przetrwać zimę. Póki co brakuje mi możliwości podłączenia jej innej niż powerbank.
Na wtorek planuję spacer lub bieganie, jeśli nogi dadzą radę. W środę chcę iść na rowerki.
2344 – tak w mojej pracy znaczymy miniony tydzień. W produkcji szklarniowej wszystko liczy się na tygodnie. W 1520 zaczęłam pracę w firmie, a w 1835 zaczęłam pracę na dziale hodowli. Obecnie mamy 2344 i w sumie podoba mi się takie datowanie. Bardzo ułatwia pracę i nawet robienie podsumowań.
W poniedziałek miałam spotkanie klubu fotografii. Motywem przewodnim spotkania był „temat dowolny” zdjęcia. Przedstawiłam więc zdjęcie, które chciałam pokazać spotkanie wcześniej w temacie „odbicia”, ale uznałam, że mogę nie zostać zrozumiana. Pomimo, że na zdjęciu widać pełno refleksji z rtęciowych kamieniach na podłodze, mogłoby to wymagać za wiele od moich dość konserwatywnych współczłonków klubu.
Na minionym spotkaniu pokazałam im za to takie zdjęcie [i też te odbicia trzeba im było pokazać palcem, bo nie szukali – dopiero po wyjaśnieniu pojawiły się kiwania głowami]:
Oba moje zdjęcia spotkały się z uznaniem, choć to z parą z muzeum wywołało małą kłótnię. Oczywiście brała w niej udział Mieke. Nie przepadam za tą panią. Tego dnia spóźniłam się na spotkanie, ponieważ miałam ostatnią lekcję tenisa. Tę, na której skręciłam kolano. A przynajmniej przeciążyłam ścięgno i nadal, po dwóch tygodniach, mnie ono boli. Przyjechałam spocona, z bólem w nodze, spóźniona na spotkanie. Było już po oddawaniu głosów na zdjęcie miesiąca, ale przewodniczący – Rob, powiedział, że pod koniec spotkania zapyta, czy ktoś chce zmienić swój głos na moje zdjęcie, bo uważa, że jest bardzo ciekawe. Gdy pod koniec spotkania próbował to wprowadzić w życie, nie tylko usłyszał, że tak nie można, bo się spóźniłam i po ptokach, ale jeszcze Mieke protestowała, ze na zdjęcie miesiąca nie powinno być wybrane zdjęcie osoby, która myśli o zostaniu członkiem klubu, a nim faktycznie nie jest. Chodziło o Wilmę, której to było drugie spotkanie z nami. Obecnie Wilma jest członkiem klubu. Tak czy inaczej moje zdjęcie zostało pominięte, choć Henny stanęła w jego obronie, a zdjęcie Wilmy zostało tak jak pierwotnie zagłosowane – zdjęciem miesiąca. Zdjęcia miesiąca są drukowane w lokalnej prasie.
We wtorek byłam zapisana na tenisa, ale pogoda była pod psem i się wypisalam. Mój partner również. pozostali członkowie stowarzyszenia zagrali mecz w bardzo niepewnej pogodzie. Chciałam iść na spacer, ale wciąż męczy mnie zmiana czasu i poszłam po prostu spać. Najlepsza decyzja ever. Problemem jest tylko to, że budzę się 4:30. Normalnie wstajemy 5:30, ale przez tą zmianę czasu mój wyuczony rytm dobowy nakazuje mi pobudkę o 4:30. Nawet dziś – w sobotę.
W środę poszłam na rowerki. Ciemna sala, muzyka i trener z masą energii w sobie. Świetnie się bawiłam. Wyszły mi zakwasy na bicepsach i bokach ciała. Albo od rowerków, albo od siłowni. Ciężko ocenić.
Bo w czwartek byłam na siłowni. Zrobiłam 3 obwody na maszynach i poszłam na flex. Tylko jedna maszyna mnie nie chwyta w flex, ale to muszę jeszcze zagadać, by mi aktywowali. Na rozgrzewkę pedałowałam na rowerku stacjonarnym.
W piątek zaś poszłam na spacer z kijami. Miało nie padać, ale wróciłam przemoczona. Na szczęście tym razem wzięłam przezornie płaszcz przeciwdeszczowy. Przyznam ze wstydem, że ledwo się na mnie dopiął… Tego jeszcze nie grali.
Dziś idę z koleżanką na maraton Igrzysk Śmierci. Czekam z niecierpliwością na Balladę ptaków i węży, bo czytałam książkę, a tymczasem najpierw przypomnienie oryginalnej trylogii.
Przy okazji słuchania podcastu F! this movie nabrałam ochoty na omawiany z jednym z odcinków Underwater. Widziałam go kilka lat temu i bardzo mi się podobał. Dzięki podcastowi przypomniałam sobie ciekawe momenty z filmu, które utkwiły mi najwidoczniej gdzieś pod pamięcią. W podcaście zwrócono uwagę na fakt, że film ten nie jest typowym filmem o potworach, ale ciekawym spojrzeniem w głąb postaci oraz subtelnym ukazaniem różnych zależności i niuansów w relacjach bohaterów. Mówili też o głębszym znaczeniu życia, ale nie będę tak się wgryzać w ten film. Wam więc życzę miłego dnia, a sama obejrzę sobie teraz ten film, czekając na wschód słońca i czas, kiedy będę mogła wyjść na pociąg.
Bylo nudno jak to na siłowni. Miałam podcast na uszach i zrobiłam swoje. Po wszystkim poszłam do domu.
Chętnie to powtórzę.
W domu miałam problem z wchodzeniem po schodach i wyszły mi zakwasy na bokach i na bicepsie. W piątek zatem już tylko spacer. W deszczu i silnym wietrze. Wiatr przestawiał mi kije, że się prawie raz potknęłam.
Sobota chill. Jest maraton Igrzysk Śmierci w kinie, więc jestem umówiona z koleżanką na obiad i na seans. Mam ochotę na jakiś makaron z bazylią.
Byłam wczoraj na rowerkach. Bardzo fajne wesołe zajęcia. Trener to burza gradowa energii i sprawił, że śmiałam się ze wszystkimi z jego pokrzykiwania.
Garmin mnie podsumował za październik. Dużo chodzenia w Hiszpanii widać na grafice. Oraz spacery po powrocie.
Dziś w Holandii jest sztorm. Raczej więc nie pojadę na siłownię rowerem, ale może jeśli pójdę dość wcześnie na siłownię to jeszcze pójdę na spacer? Póki co jest kod żółty, jeśli pojawi się kod pomarańczowy to nie pamiętam czy oznacza to zakaz wychodzenia z domu? Może dopiero kod czerwony wiąże się z zakazem wychodzenia z domu. Nie pamiętam.
Słyszeliście, że ma się pojawić nowy singiel The Beatles? Wykonany za pomocą sztucznej inteligencji.
Najpierw pomiary. Nie mierze się - nie chce mi się. I tak liczy się dla mnie przede wszystkim waga, bo jestem napakowana mięśniami i mam atletyczną budowę, więc jak stracę tłuszcz to na wadze będzie to widać. Nie potrzebuję tego uzupełniać mięśniami. Zatem zatrzymanie na wadze to będzie dla mnie porażka a nie postęp. Procent tłuszczu chciałabym mieć znów na poziomie 21 a nie 29, jak obecnie.
Na siłowni pomiary pokazały mi 26 procent. 20kilo tłuszczu i 32kg mięśni.
Kilka dni później zrobiłam pomiar na mojej wadze. W dolnej części ciała mam 29 proc tłuszczu a w całym ciele wg maszyny na siłowni - 26. Zatem problem siedzi w podwoziu. I z resztą to widać bo brzuch i dupcię mam pokaźną.
Za godzinę jadę na siłownię. Ostatnie spotkanie darmowe - podpisanie umowy. Muszę ugadać, żeby zaczęli mnie kasować od listopada. Może wkradnę się 31 października jeszcze - zobaczę, co się da zagadać.
Chcę chodzić 2x w tygodniu na eGym i raz w tygodniu na spin. Może joga w weekend? Ta siłownia ma elementy LessMills w tym BodyBalance.
Jem z moim systemem jedzenia. Wyjątek robię w domu, kiedy jem trochę więcej, bo w końcu rano nie jem śniadania, a tylko jego jedną część składową - owoc, a także nie jem przekąski. Na obiad powinnam jeść na przykład jedno jajko, pół kromki chleba [piekę duży chleb], warzywa i do 15g tłuszczu - humus, masło itp. Jem dwa jajka i cała kromkę chleba, humusu wychodzi 30g, masła 15g.
Inną opcją obiadu jest kurczak z warzywami. 35g makaronu, 200g warzyw, pół łyżki oliwy na porcję oraz pierś kurczaka. Wg mojego schematu powinnam jeść 70g piersi, ale jem 140g. Z tych samych powodów. Warzyw i makaronu nie zwiększam, bo to i tak bardzi duża porcja i jestem po niej naprawdę pełna.
Zaliczyłam w tym tygodniu dwa spacery oraz dwa obwody na siłowni. Spodziewałam się, że będę miała zakwasy, ale nic z tego. A czułam jak pali i piecze.
Dalej we wpisie będzie już nie-dietetycznie i nie-sportowo.
Wniosłam do domu rośliny z ogrodu. Amarylisy, dahlie i alstromerie.
Rozebrałam szklarnię i poustawiałam stare tray-e i puste doniczki w miejscach, gdzie nic nie rośnie, aby koty mi nie zrobiły tam kuwety. Alstromerie pocięłam wcześniej i część stoi w domu, a część w ramach eksperymentu, stoi w ogrodzie. Podkopana wysoko ziemią, aby nie zmarzły. Przyniosę jeszcze ze wsi liście i je okryję. Powinno pomóc. Pod liśćmi często mam dżdżownice, więc je też przyniosę. W sumie mój ogród jest tak bogaty w dżdżownice, ze gdzie szpadla nie wbiję tam jakąś znajdę, a teraz nawet i krety się pojawiły. To bardzo dobry znak.
Szklarnia w kawałkach schnie w domu. Dziś ją zaniosę na strych.
Zrobiłam też małe zakupy. Na Temu kupiłam sobie lampę do dokarmiania roślin. Ma ten różowy tryb, jaki mamy w szklarni.
Kupiłam szal, który mogę nosić na głowie, bo obecnie dredy nie mieszczą mi się w żadną czapkę.
Kupiłam torebkę [może na siłownię, a może tak po prostu] z wieloma kieszonkami - wybrałam kolor czarny.
Kaptur, aby mieć na głowę, jak mam dready. Wtedy to i opaska na włosy powinny dać dobre pokrycie.
I do tego kupiłam na stronie Garmina nowy zegarek. Kosztował więcej niż bym chciała dać, ale jakoś mnie tak tknęło. Mój Garmin ma się dobrze. Bateria nadal wytrzymuje kilka dni [oryginalnie 7 dni] i długo pracuje z GPS-em [oryginalnie 8h, a na szlaku ostatnio byliśmy 7,5 i nadal miał się dobrze]. Pod gorilla glass podeszło mi powietrze, ale zegarek nadal jest wodoszczelny i pływałam w nim w oceanie dwa tygodnie temu.
Nowy zegarek ma ekran dotykowy, co mam nadzieję, że da się wyłaczyć. Nie lubię ekranów dotykowych. Ma również ekran AlmoLED, co też średnio mi się podoba, bo są one za jasne. Poza tym mój obecny zegarek wyświetla ekran w trybie ciągłym bez podświetlenia [jak kalkulator lub czytnik ebook] i jest to super rozwiązanie. Niestety nowe sprzęty tej opcji już nie mają. Teraz, aby zobaczyć godzinę, trzeba będzie wybudzić ekran, który się podświetli. DO tego będą wciąż działały gesty dotykowe, co może robić cuda pod prysznicem - jak to było z Vivosmart HR. Prysznic przestawiał mi opcje w opasce. Biorę więc pod uwagę, że oddam zegarek.
Umówiłam spotkanie na siłowni i podpisze karnet na kwartał. Krócej się nie da niestety. Zobaczymy czy 3 miesiące wystarcza, abym zaczęła widzieć zmiany.
Póki co waga idzie w dół. Bardzo wolno. Spadła z 78kg na 75.9kg. Zobaczymy jak to się będzie działo, gdy zacznę trenować. Z obciążeniem na siłowni. Czy spin da fajne spalanie i endorfiny tego ostatniego jestem pewna, choć koncepcja ustawienia rowerków tak, aby ludzie siedzieli twarzami do siebie, średnio mi się podoba. Lubiłam ciemność sali i anomimlwosc na siłowni w Toruniu, gdzie trenowałam.
Dziś w planach spacer z kijami. Najpierw jednak mam spotkanie z moim lekarzem i omówienie problemu z kolanem. Oczywiście na samą wizytę musiało przestać boleć, choć wczoraj bolało dość konkretnie. Zawsze jak umawiam lekarza to mi nagle wszystko przychodzi. Czasem mam wrażenie, że ja mam jakiś problem psychiczny i to wywołuje różne schorzenia...
Mam też spotkanie z psychologiem. Ogólnie oni chcą bym chodziła na spotkania grupy osób z autyzmem, gdzie ludzie uczą się identyfikować swoje emocje oraz zachowania ludzi dookoła, aby żyło się jak "normalnym" ludziom. Jeszcze nie przeczytałam nawet strony tego stowarzyszenia. Wiem, że spotkania są w czasie mojej pracy.
Ponadto mam zostać poddana terapii poznawczo- behawioralnej. Ale oczekiwanie na liście trwa kilka miesięcy. Bo brakuje specjalistów. Chyba w każdym kraju teraz ludzie wola iść w tiktoki niż prawdziwa pracę....
