Mój Kochany stwierdził, że nie chce termoska na obiady do pracy. Uważa, że i tak nie będzie dobrze trzymał ciepła, więc równie dobrze może nosić jedzenie w pudełeczkach. Z lodówki do lodówki. Jak dla mnie to zupełnie bez sensu, ale nie będę uszczęśliwiała go na siłę.
Z wdrożeniem "planu oszczędzania" czekałam na ten termos. Jak widać nie potrzebnie.
Druga dziwna sprawa - przestał mi smakować chleb. Staje w gardle twardym kantem i koniec! Chyba zacznę praktykować owsianki na śniadania. I znowu mam małe zamieszanie w kuchni, bo Mój owsianki nie zje. Tzn. pluł nie będzie, ale bardzo szybko robi się po niej głodny.
Ciekawe jak to wyjdzie w praktyce, bo do owsianek ciągnie mnie średnio. Na razie jednak nie mam innego pomysłu na szybkie i pożywne śniadanko. Musze sobie poprzeglądać Pamiętniki w poszukiwaniu inspiracji ;)
No i trzecia sprawa, która rozłożyła mnie na łopatki. W całej Warszawie nie ma szewca, który podjąłby się wymiany podeszwy w bucie. Cała sztuka polega na wyjęciu kilku gwoździ, odprucia starej gumy, oraz naszyciu nowej podeszwy z porządnym protektorem. I gdzie jest największy problem? Wszyscy się dziwią, że chcemy "taki głęboki" protektor. Przecież takie fale (skojarzyły mi się z wycieraczkami do samochodu) powinny wystarczyć :/
Byliśmy nawet w "zakładzie szycia obuwia artystycznego".
Próbowaliśmy się też dowiedzieć, czy w sklepie, w którym kupiliśmy buty istnieje możliwość odpłatnej naprawy pogwarancyjnej, ale ekspedientka patrzyła na nas jak na kosmitów, powtarzając ciągle, że gwarancja obejmuje dwa lata :/
Współczesny szewc jest chyba tylko do wymiany fleków. Dziękuję bardzo :/
