Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Pojechaliśmy na grzyby. W lesie pusto, jesiennie, tak smutnawo się zrobiło.Ptaków prawie nie  słychać. Ludzi także  nie widać, tylko  drzewostan  coraz mniejszy. Ludzie budują się na potęgę , wycinając aż miło. Przykład Lasów Państwowych zadziałał.  Spacer rześki, przyjemny, grzybów niewiele.  Jeszcze pojedziemy, może trafią się czarne podgrzybki, może usłyszę klangor żurawi? Garnek 2 l  w połowie wypełniony już ugotowanymi grzybami w śmietanie. Przewaga kurek, kilka maślaków, kozaków, podgrzybków.  Cóż , likwidacja terenów zielonych nie sprzyja grzybom.  Jutro będzie makaron rigatoni w sosie grzybowym.  Dziś na szczęście pogoda pozwoliła wyschnąć praniu, bo następne dni będą niestety  deszczowe. Chłodno jest, w domu także, siedzę z książką pod kocem, już kupiłam wędzone kości na zupę z soczewicy, taką absolutnie jesienną. Syn dziś w Warszawie na "zlocie" socjologów,coś tam będzie przedstawiał. W polityce znów zamieszanie i  zawirowania. Nie chce się wierzyć, że ludzie u władzy mogą być tak butni, aroganccy.  Dostaliśmy rachunek za prąd, nawet mniejszy niż poprzedni, ale to za okres letni. Mało zużywamy, nie spodziewam się więc oszałamiających podwyżek.  Tegoroczne wyjazdy dłuższe raczej skończone. Jeszcze tylko wizyta w Łebie u szwagra, może jakiś weekend  w spa? Wszystko zależy od samopoczucia męża i jego ewentualnej operacji wymiany stawu kolanowego.  A natenczas szykuję się mentalnie do zmiany pory roku. Bo w szafach to prawie skończone.

Powroty do domu są zawsze miłe, choćbym nie wiem jak wspaniale spędzała czas poza domem. Wróciliśmy w niedzielę, to był kolejny udany wyjazd. Najpierw Poznań , Muzeum Narodowe , bardzo zasobne i ciekawe. Kolejny raz zachwycałam się J. Czapskim, zamówiliśmy mini album z jego malarstwem. Świetne Muzeum Instrumentów, gdzie jednak brakowało nam  ławki, siedziska  itp. do posłuchania brzmienia instrumentów tak do syta.  Parki, skwery, ogrody poznańskie są wspaniałe. Nieciekawy architektonicznie zreplikowany Zamek Królewski  posiada dwie interesujące tablice, informujące o królu Przemyśle II , ostatnim  Piaście wielkopolskim  i o jego żonie Ryksie, królowej Polski, o czym mało kto wie. Było ciepło a nawet upalnie, apartament na Górnej Wildzie posiadał wspaniały taras, gdzie odpoczywało się znakomicie.  Zachwyciły mnie budynki tej dzielnicy, ich kunsztowne zdobienia, architektoniczne cudeńka. Budynki w większości odnowione, część czeka na swoja kolej.  Potem wyjazd w Puszczę Drawską, gdzie nawet psy właścicieli ucieszyły się na nasz widok. Przegadane godziny, wychodzone codziennie ponad 10.000 kroków, pierwsze grzyby i od razu prawdziwki, pierwszy sznur odlatujących gęsi, no i przepyszne jedzenie. Odpoczynek, reset, oddech.  Naładowaliśmy się wspomnieniami, dobrymi klimatami, już był czas na powrót.  Jeszcze dostaliśmy ogromną torbę pomidorów z działki, kształtów, kolorów i smaków różnych. A w domu od razu obowiązki, bo dużo prania, lodówka pusta, braki w bibliotecznych  książkach.  Dziś mogę powiedzie, że ogarnęłam większą część i już weszłam na tory codzienności. Dziś odwiedzone dwa cmentarze ( pojutrze 3 rocznica śmierci ojca), wczoraj była biblioteka, Lidl i okoliczny warzywniak. Dwa prania już wyprasowane w szafach, kołdry wymienione na cieplejsze, konieczne należności opłacone. Jutro spodziewam się lepszej pogody, bardziej słonecznej, bo chcemy wybrać się na grzyby. To już jesień , niestety lato odeszło chyba całkowicie.  Lubie jesień , tę kolorową, słoneczną , z odgłosami ptasich wędrówek. W domu chłodniej i sypiam lepiej. To także zasługa jesieni. 

Uliczne wędrówki nocne skończyły się, noce są ciche i spokojne, może też za sprawą deszczu, który ostatnio nas nawiedza. Lubię jego szum za oknem, gdy leżę z książką czekając na sen.Usypia mnie ten odgłos i koi . Obsesyjnie kocham czytać i nie potrafiłabym żyć bez książek, bez muzyki i bez rozmów. Świat ma tyle do zaoferowania , jeszcze, pomimo tego, że człowiek niszczy go bez opamiętania.Rozmowa z drugim człowiekiem jest czymś fantastycznym, bo to nie tylko wymiana myśli i poglądów, ale przede wszystkim poznawanie innego spojrzenia na tą samą rzeczywistość. Podziwiam mojego syna, który potrafi ze stoickim spokojem  rozmawiać z osobami o odmiennym światopoglądzie, wyrzucającymi z siebie swoje racje. Aż tak nie potrafię, ale staram się, aby moi rozmówcy nie spowodowali  u mnie  zdenerwowania, bo to nie jest potrzebne. Unikam osób toksycznych, a znam kilka, a takie znajomości nie są mi potrzebne. To tyle w temacie innym , niż  sposób odżywiania się, chociaż i  nasza psychika ma duże znaczenie dla  funkcjonowania jelit.😉. Dziś wróciliśmy do rytmu codziennych spacerów   ustaloną przed laty trasą. Podobno systematyczność czyni cuda, mam nadzieję, że i u mnie jakieś ich symptomy się pojawią. Zjadłam owsiankę na śniadanie i znów bolał mnie brzuch. Coś w tym musi być.  Na obiad rosół i polędwiczki z pieczarkami porcja II , bo tyle tego zrobiłam.Ugotowałam na reszcie rosołu pomidorową, będzie na jutro. Za oknem widać zbliżające się chmury deszczowe , niech popada, ziemia tego potrzebuje.  Dziś latał nad Gdynią F-16  i nie było przyjemnie słuchać jego odgłosów.Stan pewnego niepokoju cały czas jest we mnie i nie potrafię myśleć wyłącznie pozytywnie, bo przecież nie jestem idiotką, która nie dostrzega  rzeczywistego świata. GUS ogłosił dziś inflację za sierpień, to 16,1%. Udałam się zatem do banku, aby nasze oszczędności przerzucić do innego banku, gdzie dają większe oprocentowanie. Całe szczęście, że mam co przerzucać, chociaż to i tak nie pokryje kosztów inflacji. Dziś dostałam zdjęcia potwierdzające, że kolejna osoba z jednego z moich zakładów ( dawnych) pracy przeszła na emeryturę. Czas upływa i na to nie mamy wpływu. 

Jeszcze na letniaka wyszłam do miasta, a tu jesień, całkowicie i absolutnie! To już koniec lata? Nie to, abym tęskniła za upałami, ale słoneczko by się przydało. Pocieszam się myślą, że ten deszcz dobry jest dla roślin, a  i grzyby po nim mogą być. Bo drugi etap naszej podróży to przecież lasy, lasy, oby tylko nie wycięte! Wczoraj popełniłam racuszki z serkiem ricotta, z jabłkiem, ale to była pycha do kawy. W sprawie kawy definitywnie  stwierdzam, że sypana i zalewana nie jest dobra na mój żołądek. Pozostanę więc wierna kawie z ekspresu.  W Gdyni dziś tylko 17 stopni i pada, pomimo ochłodzenia noc miałam do dupy. Wstawałam chyba z 4 razy, ostatnia wizyta w łazience ( wypuszczam z siebie le litry wypitej wody) zakończyła się w kuchni  nad szklanką ciepłego mleka z miodem. Jednak babcia miała rację, to pomaga. W sumie to chyba sama sprowokowałam tę pogodę, bo wczoraj przeglądałam moją odzież , sporo "poszło" w ludzi, przygotowałam sobie też cieplejsze okrycia, to chyba jednak ja . Dziś na obiad rosół z makaronem, taki na mięsie mieszanym, jak znalazł na ten dzisiejszy chłód. Skończyłam czytać książkę pt. Pozorantka"  autorstwa Aleksandry Andrews. Kto zna Misery S. Kinga, wie na czym polegała fabuła. Tu  jest deczko odwrotnie, ale nie będę podpowiadać. Kto chętny, niech czyta. Powoli się pakujemy, jeszcze tylko chwila zastanowienia nad zawartością walizek, bo chyba jednak będzie też trochę lata. Poznań to ciepłe, a nawet duszne miasto, przyda się coś z oddechem. 

To nie jest wykwintne danie, ale co jakiś czas taki obiad podaję. Lubię smak ziemniaków ze śmietaną,  w której cebula, jabłko , śledzie i oczywiście przyprawy. Mąż zajada się , aż miło patrzeć. A'propos mąż, zabronił mi dziś wychodzić. Jest tak parno, duszno i wilgotno, że ledwo oddycha chłop zdrowy, a co dopiero ja? Byłam tylko rano (9) w bibliotece, w warzywniaku i  w drogerii. Kupiłam co potrzebne i już. Na 11 umówiona była do podologa, moja pani czyści stopy znakomicie, umówiłam kolejna wizytę za 1,5 m-ca.  Na balkonie pranie wisi, ale schnie marnie. Już wypatruję zmiany pogody, bo zmęczyła mnie ta duchota , ten ukrop z nieba. Dziś przeczytałam okropną wiadomość: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych  w Gdańsku postanowiła odstąpić od międzynarodowych certyfikatów pozyskiwania drewna na terenie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Jeszcze za mało dewastują lasy, jeszcze i za miejsca objęte ochroną się biorą. Jak wczoraj powiedział B. Sienkiewicz, PiS zachowuje się jak agresor, który napadł na Polskę, łupi ją, grabi i dewastuje absolutnie. Ma ogromną nadzieje, że wraz z końcem wakacji ludzie obudzą się, przetrą oczy i powiedzą dość. Najwyższy bowiem czas.

Rano pojechaliśmy do marketu po zakupy spożywcze. Nie lubię tego robić z moim mężem, bo pogania, bo patrzy ile biorę, gna między regałami jakby uciekał. A przecież muszę się zastanowić, co kupić, do czego, jak to wykorzystam. Dlatego niezbyt często kupujemy razem. Z tych sprawunków upiekłam pałki kurze w jarzynach, dodałam kawałek cytryny, podam z ryżem. Dziś natomiast był dorsz i reszta barszczu z ciecierzycą. Dziś święto Ukrainy, a tam 183 dzień wojny. Zapisuje to od samego początku i niestety widzę już znudzenie tematem. Ukraińcy byli tak krzywdzeni w czasach stalinowskich, nie dziwię się, że chcą utrzymać  swoja niepodległość od Rosji, zachłannej i krwiożerczej. 😠. Mój laptop "przeszedł" na mysz zwykłą, bo poprzedni system powodował je uciekanie. Magik orzekł, że to jakiś kabel się tam zużył, musiałby rozebrać obudowę, ale ja wolałam na razie zmianę myszy.  Upał dziś i znów będę miała kłopoty w nocy.  Z utęsknieniem czekam na wyjazd, apartament zarezerwowany, nawet z klimatyzacja, co mnie bardzo cieszy.  Mam możliwość bezpłatnego odwołania, jakby coś się wydarzyło. No i czekam na wyjazd dalszy, w puszczę drawską, obym nie zobaczyła znów połaci wyciętych drzew.A poza tym co? Nic, cisza, spokój i wyczekiwanie  na jesień. 

dziś jadam, bo barszcz czerwony z ciecierzycą oraz fritatę z warzywami. O śniadaniu nie wspominam, bo to owsianka z jogurtem i borówkami oraz łyżeczką miodu.  Był już spacer i wydeptane prawie 8.000 kroków. Wzorem Naturalnej nosi mnie nieciekawie, gdy za mało albo wcale nie chodzę. Od razu źle się czuję, źle sypiam, źle mam ze wszystkim. Szukam miejsca pobytowego w Poznaniu, bo synek ma gości z zagranicy we wrześniu. Tak wyszło. My chcemy pojechać ot , tak sobie, aby wreszcie zobaczyć muzea, a potem dalej do znajomych Potrzebny jest parking i winda, przyznam , że staję się wybredna coraz bardziej. Dam sobie jeszcze czas do ostatniego sierpnia, może spojrzę na oferty innym okiem?  Gotuję ogórkową, bo tak mnie naszło. Będzie na jutro, obok polędwicy z dorsza.  Ostatnio często jadam ryby, minimum 2x w tygodniu, w  różnych postaciach.  Znów zapowiadane są upały. Wczorajsze zdjęcia wyschniętych rzek Europy powaliły mnie zupełnie.  Tym bardziej zanieczyszczenie Odry powinno być ukarane, bo Polska i tak ma za mało wody.  A ja oszczędzam ją , zakręcam prysznic i mydlę ciało, to samo gdy myję zęby, zmywarka to jedyny sposób na naczynia, piorę pełne wsady. Cóż jednak znaczą moje gesty wobec  bezmyślności innych? Chyba niedługo będziemy żyć z dwiema porami roku: suchą i deszczową. Smutne to🥶.  We czwartek mąż jedzie na przegląd techniczny naszego Dyzia, przyda sie przed podróżą w Polskę.  Wyczytałam, że czytanie  oddala wizję demencji , tym samym z większa werwą zabiorę się za moja ulubiona rozrywkę. Żeby jeszcze można było chudnąc przy czytaniu, byłoby super!!!!!🤪

Mam serdecznie dosyć upałów, nocy bezsennych, potów na twarzy i ciele. A wilgoć taka wszędzie, że strach.  Przez sobotę i niedzielę odetchnęłam trochę, wczoraj nawet skarpetki nałożyłam wieczorem. A i tak co chwila wychodziłam na balkon  wdychać powietrze nasycone czymś podobnym do zapachu jesieni.  Nie pisałam jakiś czas, bo mój laptop coś złapał, to chyba komputerowy covid był, znajomy  magik od takich spraw poradził sobie od razu, ale oni, ci magicy, wiedza co nacisnąć.  Spotkanie rodzinne udało się, był obiad w restauracji, spacer wcale nie krótki i potem wizyta u nas w domu. Wszyscy jesteśmy w podobnym wieku, więc i podobne mamy potrzeby i zainteresowania. Tylko kuzyn męża cierpi, bo jego żona nie lubi podróżować, on zaś wręcz przeciwnie. Spijał nam z ust opowieści o naszych podróżach i odwiedzanych miejscach.  Cukinie ostatnio "chodzą" wśród tematów, ja także robiłam , ale faszerowane. Najlepiej wychodzą mi takie z resztek, czyli wszystkiego po trochu w farszu.  A' propos resztek, dziś wykorzystałam napoczęty słoik ciecierzycy gotowanej. Lubię, więc szkoda wyrzucić, zrobiłam zatem sałatkę na bazie warzyw z rosołu, ogórka kiszonego i ciecierzycy, druga jej część trafiła do barszczu, wykonanego z resztki rosołu, dwóch ugotowanych wcześniej buraków ( była sałatka z pistacjami i kozim serem + zielenina). Dla seniorów takich jak ja z mężem strączkowe są ważne. Na obiad dziś kolejne resztki, czyli rosół z wczoraj z makaronem + mięso gotowane z indyka z tegoż rosołu.  Zdrowo i żołądka nie obciąża.  Zaplanowana i zarezerwowana podróż do Szczecina nie odbędzie się, nie chcę tam uciekać od smrodu  gnijących ryb, nie chcę patrzeć na tę straszną  katastrofę .  Pojedziemy do Poznania, wreszcie będzie czas na tamtejsze muzea, bo będziemy nie w dni świąteczne. Dziś odwiedzaliśmy cmentarze, rano mąż pojechał do swoich, potem razem do moich rodziców. Odwiedziłam bibliotekę, gdzie pożyczyłam m.in. kryminał pisany przez Mikę Waltari. No proszę, nawet on skusił się na taka formę. A upały podobno jeszcze nadejdą. Cóż, świat umiera powoli.

Ależ wczoraj lało, błyskało i targało ! Jakie cudne to zjawisko, gdy potem człowiek wyjdzie , odetchnie pełna piersią i czuje, że żyje. Noc spokojna, bez szemranych przechodniów, cisza, chłodniej, to lubię.  Hortensja na trawniku pod balkonem podniosła się dumnie po wczorajszej zlewni, a miasto pozbyło się brudów turystycznych. Dziś niestety znów upał, spacer zatem rano, po 10 wróciliśmy już do domu, dodatkowo robiąc zakupy po drodze.  Spotkanie z koleżanką widzianą w zeszłą środę, kawę wypiliśmy u nas w domu, kilka godzin gadania. Zachwyciła ją nasza łazienka, chociaż widziała zdjęcia. O mieszkaniu powiedziała, że bardzo ładnie urządzone, ze smakiem, a książek mamy ogromną ilość.  A' propos książek, znów byłam w bibliotece, bo przez długi weekend 4 przeczytane. Robię to szybko, tak się nauczyłam  w czasie pracy zawodowej, odrzucać nieważne wiadomości, skupiając się na tych istotnych.Dziś na obiad skromnie, tylko rosół, ale po dniach szaleństwa kaczego trzeba odsapnąć. Jutro spotkanie rodzinne w restauracji, i znów wyrzuty sumienia będą !!! Turystów jakby mniej, z pewnością nie ma tych agresywnych. Mąż przysnął na balkonie, za chwilkę go obudzę na partyjkę kości. Gramy codziennie dwie partie i są emocje. Taki przerywnik od codzienności. W naszym wieku można już wszystko.😉

Koszmarni turyści.  Wczoraj wyszliśmy na spacer ok 9, napotkaliśmy 3 kobiety zataczające się z chichotem na ulicy. Dalej nie było lepiej, bo na bulwarze  trwała (nadal?) imprezka  czterech facetów pijanych w dym, słuchających jakiejś "charakterystycznej" muzyki. Syf, brud, smród. Woda w Bałtyku aż kipi od sinic, gęsta jest jak zupa, ale turyści , mimo czerwonej flagi, ochoczo wchodzą do wody.  Wszędzie pełno butelek po piwie, puszek, śmieci. Wieczorami i w nocy nie jest lepiej, bo wówczas uaktywniają się "śpiewacy", motory z przymusowym przyduszeniem na widok ludzi, chichotki niewieście wybuchające śmiechem na każdy bek faceta.  Dziś po 7 rano grupka mieszana  wracała z nocowania na plaży, kobiety w bikini ( centrum miasta), zawiane, faceci prężący dumnie nagie torsy,   z radiem pod pachą i z muzyką onilubną.  Mam dosyć lata, tak źle nie było nigdy.  Najazd tak koszmarnie zachowujących się  osób przeszkadza mi i drażni mnie. Rozumiem luz na wakacjach, ale nie chamstwo, prostactwo, brudzenie, olewanie wszelkich norm społecznych.  To jakaś dzicz  i tyle. Podobno, jak twierdzi moja szwagierka z Łeby, a ona ma praktykę, po 15 sierpnia turystów  ubywa. Zdam się więc na jej  znajomość tematu. 😠
  Kto mieszka nad Odrą ma moje ogromne współczucie . Jestem porażona tym, co się stało, dziś wśród znajomych krąży informacja o tym, że to prawdopodobnie Zakłady Azotowe  Kędzierzyn są sprawcą tej katastrofy. Tam szefuje kolega Obajtka, więc tajemnicą pozostanie co się stało. Mam nadzieję, że Niemcy poradzą sobie z tą sprawą.  Nasz wyjazd do Szczecina może nie być taka atrakcją.  Dziś nie wychodzę z domu, bo upał, bo widoki jw., bo zniechęcenie ludźmi . Umówiłam się na pedicure w innym miejscu, wczoraj ( niedziela) dostałam sms, że nie może mnie kobieta przyjąć. Pewnie , po długim weekendzie nie chce się wracać do pracy.  Nic to, w okolicy sporo takich przybytków, ale rozczarowanie zostaje.  Obiad dziś świąteczny, bo rosół , bo kaczka, bo modra kapusta, jak nazywają ją w Poznaniu. Ciocia męża odwołała  uroczystość z okazji swoich 90 urodzin, rozumiem, nie czuła się na siłach. Taki wiek, że wszystko można wybaczyć.