Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

W poniedziałki będę chodzić na Qigong, a we czwartki przypomnę sobie angielski. Qigong( czytaj: czigong). to ten taniec pokazywany na filmach amerykańskich, np.w Asystencie z  z Robertem De Niro, gdzie ludzie wykonują powolne ruchy, płynne i pełne gracji. To lecznicze ćwiczenia , terapeutyczne, nastawione na wnętrze człowieka, bardzo wyciszające i   uspokajające.  Znajome chodzące i korzystające z tych ćwiczeń bardzo chwalą. Mój angielski  zaś należy odświeżyć. Kończyłam III LO w Gdyni , skorzystałam z nauki języka w sposób niezły, a teraz przyda się przypomnienie. To tyle ze zmian. Być może latino solo jeszcze mi coś powie na temat biodra, to będą dalsze decyzje. Wydaje się, że aktualne są  ok. Przed chwilą dzwoniła pani ze sklepu, że zamówiona przez nas szafa jest do odbioru. Fajnie, bo miała być  dopiero na początku grudnia. W przyszłym tygodniu  będziemy mieć zatem zamieszanie. Dziś u rodziców, znów obiad i na szczęście  przygotowałam sporo w domu, przywiozłam ze sobą produkty niezbędne, tj. przyprawy, trochę śmietany, warzywa , zieleninę. Poza  zamówioną przez tatę wątróbką zrobiłam zupę pomidorową z własnego przecieru, duszoną kapustę kiszoną, która została z piątku , kisiel żurawinowy z jabłkiem  oraz gulasz wieprzowy z warzywami ( papryka, cukinia, marchewka). Rodzice coraz bardziej bezradni, tempo życia ich przytłacza, zapominają, powtarzają się, pytają co chwila o to samo. Chcę im ulżyć jak najwięcej . nie pytam więc co zrobić, tylko robię, gdy widzę potrzebę. Mama zjadła dziś dużo, po obiedzie pojechaliśmy razem na pobliski cmentarz, pogoda niezła, bez wiatru. Oj starość, jesteś podstępna i niełaskawa.

Dziś z rana pobiegłam do fryzjera, gdzie zawsze czytam kolorowe gazety. Tym razem słuchałam rozmowy pana strzygącego z klientami.  Facet lat 36  wiedział o wszystkim wszystko. Jeżeli ktoś chciał pomilczeć , nie miał dane.  Słowotok na każdy temat i pełno ja, mi, dla mnie, itp. Uff, myślałam cieplutko o suszarce do włosów, która zagłuszała te wynurzenia.  Potem poszliśmy do Fundacji po bilety do teatru, to na czwartek. Przy okazji dowiedzieliśmy się, że znajoma z j. włoskiego będzie pilotem na wycieczce na Dolny Śląsk.  To miła wiadomość. Następnie spacer nad morze mimo dość ponurej pogody i mżawki. W drodze powrotnej zakupy , już z myślą o rodzicach i jutrzejszym gotowaniu. A teraz zastanawiam się nad tańcem hiszpańskim, bo mam dylemat. To chyba od niego boli mnie biodro w nocy . Iść dziś , czy nie iść  dziś? A jeśli zrezygnuję całkowicie , to co w zamian?  Przejrzałam listę propozycji i jakoś nic szczególnie nie wpadło mi w oczy. A może to biodro przestało boleć , gdy zastosowałam poduszkę korekcyjną między kolana? Właśnie takie mam rozterki . I tak "mniejsze" od rozterki jednego z byłych szefów, któremu przyniosłam projekt pisma do podpisu, używając na końcu sformułowania " z  wyrazami szacunku".   Cała treść pozostała bez mian, skreślił tylko te wyrazy , i zastąpił je " z poważaniem". Nazywałam to psim znaczeniem, czyli moje musi być na wierzchu. Mężczyźni tak mają, szczególnie ci na stanowiskach politycznych.

Cud, miód, malina. Taka dziś pogoda. Jużem po wizytowaniu nadmorskich szlaków. Ach, jak to wygląda, jak dziś morze wabiło kolorem. Morsy w natarciu, już zaczęli swoje "zajęcia"  w wodzie. Ludzi na bulwarze, że hej! Aktywności przeróżności, co cieszy niezmiernie.  W drodze powrotnej zaszliśmy do Empiku, kupiłam  książkę autorstwa ks. Jana Kaczkowskiego "Sztuka czułości". Takie zdanie mnie zafrapowało:" Jeśli przestaniecie walczyć o relacje z najbliższymi, to będzie coś najgorszego, co możecie w życiu zrobić."  Pamiętajcie o tym, gdy nie halo z dziećmi, z partnerami, rodzicami, rodzeństwem. Tak to już jest, że to właśnie najbliżsi ranią się najmocniej i najczęściej, ale odwracać się nie można. Im dłużej trwa stan niezgody, tym trudniejszy powrót.  Noc upłynęła spokojnie, kręgosłup przestał napierniczać, spałam snem spokojnym. Po takiej nocy  i dzień wydaje się jaśniejszy, prawda?

Pogoda dopisała, wędrówka z Orłowa do Gdyni była bardzo przyjemna. Było też kino i polski film, bo jestem ich fanką. Pozycja porażająca, przynajmniej dla mnie. To film pt: "Pewnego razu w listopadzie". Nie będę opisywać treści, to trzeba zobaczyć i  posmakować  samemu, zanurzyć się w tej historii. Gra Agaty Kuleszy jak zawsze świetna, doskonała , chociaż mała rola  Probosza  jako wykładowcy, świetny młody aktor jako syn Kuleszy. No i te zdjęcia  uliczne!!! Mnie w fotel wciskało. Szkoda, że film tak mało ludzi przyciągnął, może później będzie lepiej.  Poza tym norma, czyli życie rodzinne  , obiad, książka, pranie, itp zajęcia domowe. Ludzie wylegli dziś na ulice, bo słońce ma to do siebie, że przyciąga. Oby jak najdłużej.

Ależ dziś trenerka nas pomęczyła! Rozciąganie było fest, poślady bolą aż miło! Zastanawiam się nad fenomenem współczesnych mi kobiet, które  są babciami, często schorowane, zabiegane między domem własnym a dzieci, a jednak znajdują czas na cotygodniowe "męczenie się " na macie, doskonalenie własnej równowagi, pokonywanie oporów  ciała. Gdzie w tym czasie są  panowie, twórcy świata polityki i  bzdur politycznych? Przed telewizorem sprawdzają kolejne wiadomości ? I jak to jest, że kobiety  mają sobie zawsze coś do powiedzenia?  Być może feminizm przemawia przeze mnie , ale tak serio , to nawet Vitalia może się pochwalić garstką facetów wobec gromady kobiet. Może jednak Kopernik była kobietą!!??.   Dziś  znów odciążyłam  mamę i  obiad przygotowałam. Ojciec zadowolony, mama zjadła wszystko, jeszcze budyń zostawiłam na podwieczorek. Gdyby pozwolili tak częściej,oj. Ale już jestem umówiona na wtorek , tata zażyczył sobie wątróbkę drobiową , niech zatem tak będzie. Po wizycie u rodziców  poszliśmy nad morze, bo widoki aż dech zapierały. Podświetlone zachodzącym słońcem chmury wyglądały jak różowa wata cukrowa, tylko wyciągnąć po nią rękę! Horyzont ciemniał z chwili na chwilę, w oddali pojawiały coraz to nowe światełka daleko stojących statków. Rafineria Gdańska  wypuszczała płomienie jak Smok Wawelski ze swej paszczy, co na tle ciemniejącego nieba wyglądało zjawiskowo. Tempo mieliśmy solidne, jeszcze zaszliśmy do Empiku , gdzie  kupiłam  książkę Jona Kabata - Zinna pt" Życie Piękna Katastrofa".  Jak napisano na obwolucie- mądrością ciała i umysłu możesz pokonać stres , choroby i ból. Polecił ją syn, a ja słucham dobrych i mądrych ludzi. Na jutro zaplanowałam wizytę na cmentarzu, aby uporządkować tam po 1 listopada, a potem pojedziemy do Orłowa, przejdziemy się brzegiem morza do Sopotu, wrócimy , zaglądając po drodze do Jadłostajni, czyli miejsca ze zdrową żywnością. Pogoda ma dopisać, na co mocno liczę. 

I po święcie.  Coraz mniej ludzi przy rodzinnych grobach. Znikają znajomi, powoli, jakby ktoś ich gumka myszką wymazał. Przy stole, po wizytowaniu  grobów , brakowało  miejsca dla wszystkich. Dziś jak zbierze się 10 osób, to sama radość.  Niestety rodzinna młodzież nie czuje tego święta, nie ma potrzeby wspominania, spotkania się w gronie rodziny. Szkoda! Ale u mnie było przyjemnie, wesoło, i dosyć gwarnie. Jedzenie obiadowe  smakowało bardzo, ciasta wyszły smaczne  i schodziły szybko, kolacja  także trafiona. Wymieniliśmy poglądy na każdy temat, ponarzekaliśmy trochę, wspominaliśmy tych, którzy odeszli. Z czysta radością oświadczam, że żarełka nie zostało dużo, a zatem różnorodność, ale w niewielkich ilościach jest wskazana.  Kładłam się do łóżka odbierając sms z podziękowaniami . Z obawy przed bólem kręgosłupa pobrałam ibuprofen na noc , między kolana umieściłam małą poduszkę korekcyjną, spałam doskonale i wstałam dziś wypoczęta jak dawno nie było.  Pogoda nie nastraja do  spacerów, bo leje  albo pada. Zaliczyliśmy tylko bibliotekę  i kosmetyczny sklep w celu nabycia niezbędnych rzeczy. A popołudnie planuję poświęcić na normalne lenistwo domowe, przy dobrej herbacie, z kawałkiem ciasta, z ksiązką. Jeszcze zapale świeczkę zapachową i tyle. 

Wczoraj wieczorem  rozmawialiśmy z synem m. in. o proteście lekarzy. On socjolog, widzi zatem trochę inaczej, ale konkluzja taka sama.  Dziś z rana pojechał do gdańskich Dominikanów,bo wykonuje jakąś pracę dla zgromadzenia poznańskiego  w zakresie swojej profesji. Mąż na cmentarz uporządkować po zawierusze, a ja do dalszych prac kuchennych. Dziś nie było tego tak wiele, tylko biszkopt z renetą, co według mnie jest podstawowym i najłatwiejszym ciastem na świecie. Potem przygotowałam kaczkę do pieczenia, doprawiłam sałatkę jarzynową , sos grzybowy , kapustę czerwoną.  Po powrocie męża poprosiłam o przyniesienie nastawionej nalewki z pigwy, celem zlania. W tym roku wyszło jej naprawdę sporo, została przelana do butelek i teraz będzie nabierać mocy. Trochę nasączonego owocu odłożyłam do słoiczka, podobno świetny dodatek do herbaty na wypadek przeziębienia. Trochę płynu zostawiłam też na wieczór do spróbowania.  Może się wydawać, że dużo jedzenia, ale na 10 osób  to nie przesada. Poza tym w czwartek część zawiozę do rodziców, część chcę zamrozić dla spokoju na dni następne.Może Panicz coś zabierze?  Mieliśmy dziś zamiar zjedzenia obiadu poza domem, ale prawdę mówiąc nie będzie mi się chciało wychodzić po południu. Syn wróci z cmentarza prawdopodobnie dopiero ok. 17, zrobię zatem spaghetti z jakimś sosem.Dziś noc musiała być bardzo mroźna, bo w naszej sypialni rano było tylko 12 stopni.Śpimy przy otwartym oknie i zakręconych kaloryferach,  a śpi się w takich warunkach doskonale. 

Dzięki wczorajszym wysiłkom dziś w kuchni był spokój i  posuwające się prace. Z samego rana po zakupy, każde w swoją stronę.  Obracałam kilka razy, bo pani  w piekarni włożyła mi do siatki jeden razowiec a nie dwa. w mięsnym winna byłam 11 groszy, łososia mogłam kupić tylko w jednym miejscu. Po powrocie najpierw zajęłam się naleśnikami dla rodziców, mąż jechał zawieźć ich do lekarza i przy okazji zawiózł. Pod jego nieobecność  nastawiłam gar z żeberkami na zupę ogórkową, starłam  60 dkg ogórków kiszonych.zrobiłam ciasto bananowe, ugotowałam warzywa na sałatkę, ziemniaki do sernika , pomyłam wszystkie używane naczynia. Po powrocie męża zjedliśmy obiad, chwilka przerwy i powrót do pracy. Mąż zajął się sałatką jarzynową, ja sernikiem. Zrobiłam go z brzoskwiniami i z płatkami migdałów na wierzchu. Panicz przyjechał po 17, z zadowoleniem przyjął możliwość zjedzenia rosołu i naleśników z mięsem. Ciasto zrobiłam z dodatkiem mąki kukurydzianej, wyszło bardziej kruche. Jutro tylko biszkopt z renetą, kaczka i klopsy mielone w sosie grzybowym. Kapusta czerwona także jest gotowa.  Zawsze na 1 listopada mam gości od obiadu do kolacji, a zatem przygotowuję się na każdą ewentualność, łącznie z podwieczorkiem, jeżeli ktoś będzie tylko na ciasto wpaść. Dziś odpuściłam taniec hiszpański, domyślam się, że nie tylko ja. 

Miły wieczór, ludzi dużo, bo i muzyka ciekawa. Młody skrzypek niemiecki grał Paganiniego kaprysy , uznawane niedawno jeszcze za muzykę diabła. Poza tym Rossini, Vivaldi, Bach. Po powrocie do domu jeszcze tylko herbata, no i lektura w łóżku. Zmiana czasu obudziła nas o 6:30, a o 8 stanęliśmy, mimo niedzieli, do prac domowych. Skoro pogoda się na nas wypięła, bo wieje huraganowy wiatr, pada deszcz ulewny, jest zimno, to zrobimy coś w domu. Miało być tylko trochę tych porządków, ale nie mogliśmy jakoś przestać. Mąż zabrał się za pokoje, ja miałam zajęcia w kuchni. Zabrałam się  za czyszczenie piekarnika , odkręciłam szybę do umycia, pomyłam szafki  w głębokich zakamarkach, przywróciłam blask srebrnemu dzbankowi na półce, odświeżyłam  inne ozdoby , zrobiłam obiad. W międzyczasie pomagałam mężowi w różnych czynnościach. Zeszło do 14, czyli do obiadu, pracowaliśmy 6 godzin z przerwą 15 minut na kawę.  Ale za to  we wtorek  i poniedziałek tylko gotowanie i pieczenie, przetrę co trzeba i będę miała więcej czasu dla syna! Dzisiejszy wieczór poświęcam natomiast na kontakt z bankiem ,w celu realizacji opłat, oraz na nicnieribienie , poza samymi przyjemnościami.

W odróżnieniu od filmu Młodość ( nie podobał mi się ), dziś mieliśmy do czynienia ze starością, bo byliśmy u rodziców. Mama już nie wychodzi, tata robi zakupy, wymyśliłam zatem posiłek, który nie wymaga dźwigania. Dziś pogoda wstrętna, bo pada, ochłodziło się , wieje, ugotowałam zatem zupę z czerwonej soczewicy na boczku wędzonym. Smakowała im bardzo, porcje słuszne zjedli, nasycili się solidnie. Na jutro upiekłam kurczaka, przygotowałam surówkę, tylko obiorą ziemniaki. Zabrałam także kawałki mięsa wołowego z rosołu, które ojciec zamroził i nie wiedział, co z tym zrobić.  Usmażę naleśniki z mięsem i podrzucę przed 1 listopada.  Wydaje mi się, że kwestia posiłków była najbardziej bolącym tematem, bo mama nie umie już gotować, tata nie daje sobie rady i kłócili się na ten temat.  Będę wpadać i przygotowywać na parę dni i mam nadzieję, spokój zapanuje.  Dziś oboje byli odprężeni, jakby ktoś im ciężar zdjął z ramion. Wreszcie dojrzeli do tej decyzji, uff!. W przyszłym tygodniu może uda się, tak przy okazji, trochę posprzątać u rodziców. A narazie  będę myśleć o moich gościach, ale jeszcze nie dziś. Bo dziś Filharmonia Sopocka i Paganini!!!!