Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Wiem, starość jest bezradna, bezsilna, wymaga pomocy. Wiem, trudno pogodzić się z brakiem możliwości dotychczasowego życia osoby niezależnej. Ale przecież zdajemy sobie sprawę, że kiedyś ten dzień nadejdzie, można się do niego przygotować. Nie mówię o przypadkach nagłych, niezależnych od nas, ale takich związanych z upływem czasu. Można więc pozamykać niezakończone sprawy, zrobić pełnomocnictwa na wypadek wszelaki, zaznajomić bliskich ze stanem spraw, itd. Błądzenie po omacku, gdy nie wiesz, gdzie , co, do kiedy, jest naprawdę trudne i zajmuje mnóstwo czasu. Jutro Ojciec ma operację, w domu będzie  prawdopodobnie w poniedziałek. Jutro  będzie dostarczone łóżko rehabilitacyjne. Dziś  noc była w miarę spokojna, bo poprzedniej Ojciec dzwonił 11 razy.  Opiekunka zajmująca się Matka jest ok., załatwia już papiery dot. refundacji na łóżko, pampersy, recepty na leki.  Potrzebna będzie jeszcze opiekunka nocna, aby oboje rodzice byli bezpieczni. Załatwienie wszystkiego w tydzień wymagało naprawdę szybkich  i zdecydowanych reakcji. Dziś rano mąż poszedł do szpitala, zaniósł owoce , potem pojechalismy do Matki, przygotować pokój na wstawienie łóżka.  W mieszkaniu wreszcie  nie ma smrodu moczu, Mama wykapana, czysta, jadła śniadanie ubrana w różowy szlafrok! Wyglądała jak mała dziewczynka. Przyjechał brat z bratową, przy kawie omówiliśmy najważniejsze  sprawy, wzajemne obowiązki i zadania do wykonania. Potem wspólny obiad , chwila relaksu. Nasz niedzielny wyjazd nie jest zagrożony, wymieniliśmy się dniami opieki. Marzę już o długim spacerze, o wędrówkach  po Roztoczu, o aktywnym odpoczynku.  Brak ruchu w dotychczasowej formie  spowodował lekka zwyżkę wagi. Muszę się jej pozbyć. Może się uda na Zamojszczyźnie?

Na piątek załatwiliśmy łóżko rehabilitacyjne, jedzie aż z Poznania( omen).  Ojciec wychodzi ze szpitala prawdopodobnie w sobotę. A to, co wyczynia w szpitalu powoduje, że wstydzę się tam chodzić. Pielęgniarki  nie mogą na Ojca patrzeć, wzywa je co chwila bez powodu. Na szczęście mam wsparcie męża, brata, bratowej. Wczoraj po raz kolejny padłam wieczorem, ale zasnąć nie mogłam. Przestawiałam w myślach meble u rodziców, aby to łóżko ustawić.Dziś zajmowałam  się własnym domem. Ugotowałam rosół, zrobiłam faszerowane papryki, surówkę 7- dniową, 10 słoików buraków zawekowałam. Byłam u fryzjera , masaż głowy w wykonaniu mojej fryzjerki to rozkosz!  Doskonała jest opiekunka Matki. Potrafi ją przekonać do mycia, znosi krzyki i wyzwiska, ale jest  też koleżanką, bo razem piją kawę. Gdy kilka już lat temu tak opisywaliśmy wizyty pomocy zewnętrznej Ojcu, śmiał się ironicznie.   Świetna kobieta, naprawdę pomaga. Oby Ojciec nie zepsuł tej relacji swoimi fochami. W niedzielę wyjeżdżamy na Zamojszczyznę i Roztocze. Wycieczka dawno zaplanowana, nikt nie ma pretensji, a oderwanie się od tej sytuacji jest naprawdę potrzebne.  Namawiacie mnie do stawiania granic, potrafię to, ale potem cierpię w duchu.  Dziękuję wszystkim za wsparcie, ono jest niezbędne, naprawdę. I pamiętajcie kochane, aby nie być ciężarem dla własnych dzieci, aby pamiętały o nas z lepszych czasów.

Lato prawie za nami, powoli kończą się wakacje. Nie dostrzegam tego przez ostatnie dni, bo moje życie w tej chwili to tragedia.  Wczoraj spędziliśmy 8 godzin u Mamy, sprzątając, gotując, piorąc, zajmując się opieką. Po gigantycznej pracy wizyta w szpitalu u Ojca, bo się nudzi i wymyśla potrzeby. Dziś pojechaliśmy do Mamy przy okazji, aby zawieść zakupy niezbędne, zastaliśmy totalny armagedon, konieczność sprzątnięcia  właściwie każdego pomieszczenia, znów zmiana bielizny pościelowej, walka o kąpiel, przydałaby się maseczka na twarz. Opiekunka przyszła trochę później, sama nie dałaby rady. Zeszło nam do 13:30, znów do szpitala na konsultację z lekarzem prowadzącym. Ojciec ma sprawne ręce, ale żądał ogolenia ( odmówiłam), umycia, zmiany pieluchy, itp, bo wstydzi się poprosić pielęgniarki. Uprzedziłam , że nie będę tego wykonywać , bo ma opiekę w szpitalu, a po powrocie do domu zajmie sie takimi sprawami wynajęta osoba. Dziś brat szuka łóżka rehabilitacyjnego, bo jutro lub w  środę będzie operacja, a potem powrót do domu.  Czarno to widzę , codziennie boli mnie głowa od stresu, jestem zmęczona, nie mogę spać. Jak odgonić cisnące się myśli, jak dać sobie więcej luzu?  Mam ogromny żal do Ojca, że pomimo naszych wieloletnich próśb , nie załatwił wielu spraw, nie zapewnił sobie i Mamie spokojnej starości. . Dziś noc persejdów, czyli spadających gwiazd. Nie mam szans , aby to zobaczyć, bo za chwilę padnę  w łóżku zmęczona jak pracujące zwierzę. Na jutro mam umówionego fryzjera, nie pojadę do Mamy, nie zajdę do Ojca, chce odpocząć. Myślę tylko o tym, aby mieć siły i zdrowie do  czekającej mnie sytuacji.  Nie myślę absolutnie o diecie, o wadze, o jedzeniu. Aktualnie  zjadam coś przypadkowego, na nic więcej czasu nie ma. 

Przez kilka dni byliśmy w Poznaniu, tym razem na Jeżycach. Podoba mi się ta dzielnic, jej domy, ciekawe kafejki, lokale rzemieślnicze, klimat. Pogoda  nie dla mnie, bo za ciepło. Na szczęście mieliśmy apartament z balkonem od strony północno wschodniej. Zwiedziliśmy Morasko z kampusem, byliśmy obejrzeć miejsce uderzenia meteorów, ( wszystko pieszo), dwa wieczory   w knajpkach z synem. Powrót jak zawsze z przygodami, bo tak jest gdy jedziemy PKP.  Już na starcie opóźnienie wynosiło 50 minut, przyjechaliśmy  do Gdyni z 1,5 godzinną obsuwą. Tyle oddechu. Od środy ojciec jest w szpitalu, ortopeda stwierdził złamanie kości biodrowej, z całą historią , której tu nie ma sensu opisywać. Teraz  zwolniliśmy brata z obowiązków, mąż dziś poszedł do szpitala do Ojca, aby go ogolić, przebrać, a ja pojechałam do Mamy. Mama jest pod opieką fajnej kobitki, która daje śniadanie, obiad, kolację, podaje leki, kąpie. Stała się nową koleżanka Mamy, to dobrze. Jutro opiekunka ma wolne, my będziemy tam od rana do wieczora. Ojciec natomiast wykorzystuje fakt, że mieszkamy blisko szpitala, dzwoni co chwila, żąda przyjścia, przyniesienia różnych niepotrzebnych przedmiotów. Musze się uodpornić na takie zachowanie, bo nie wytrzymam. Jutro wyrzucę z szuflad rodziców te wszystkie zupki błyskawiczne, często przeterminowane, którymi Ojciec tak często karmił Mamę. Czeka nas ogromne sprzątanie w pokoju Ojca, bo jego stan doprowadził do kompletnego zaniedbania pomieszczenia, a nie pozwala tam wejść. A poza tym w Gdyni IRONMEN, tłok na ulicach, korki, zmiana tras komunikacji. Dziś chłodniej, padało, po południu wróciło lato. Moje kwiaty na balkonach nie dają sobie rady z upałem.  A ja wieczorami nie daję sobie rady z tą ogarniającą mnie sytuacją. 

Ojciec unieruchomiony, leży bez możliwości skorzystania z toalety. Jest pieluchowany, karmiony, nic sam nie zrobi. Mama absolutnie bezrefleksyjnie zapomniała o wszystkim. Mamy teraz dwie osoby pod opieką, jedna leżąca, druga jak dziecko 3 letnie. Od piątku spędzaliśmy tam po 6 godzin, wracając do domu zmęczeni jak psy gończe. Podniesienie dużego mężczyzny, aby zmienić mu dwa razy dziennie pościel i pieluchę, to poważny wysiłek. Ale nie ma zgody na pomoc zewnętrzną. Dziś z bratem postanowiliśmy, że w środę będzie lekarz i kobieta do pomocy i tak ma być bez dyskusji. Wydaje mi się, że ojciec może trafić do szpitala, chyba ma problem ze stawem biodrowym. Mama nie może zostać sama, bo gdy nie podamy jedzenia, chodzi głodna.  Starość nie jest beznadziejna, beznadziejne jest wyobrażenie, że dam jeszcze radę, że nikt mi nie jest potrzebny do pomocy. Można to wszystko zorganizować, tylko wymaga to zgody, rozmowy. Bo teraz my jesteśmy zmęczeni do bólu. Na szczęście teraz brat mnie zastąpi gdy będę u panicza. To tylko 4 dni, ale chcę odpocząć, spać bez kłębiących się myśli, dać innym szansę. Dziś jeszcze zaprawy robiłam, znów pomidory, które wcale nie są takie tanie. Na obiad zupa krem z brokuła, pasztecik z pieczarkami, gulasz w sosie grzybowym . Mieszkanie czyszczę ze zbędnych rzeczy na czas naszego wyjazdu. Wracamy w piatek, ciekawe, co mnie spotka w sobotę. Już sie boję.

Wczoraj od rana goście. Najpierw kawa i słodkie ( cholera, znów!), oni pojechali z mężem zwiedzać , a ja po zakupy i załatwianie różnych spraw. Przy okazji kupiłam prezenty damskie  , w postaci 3 bransoletek srebrnych. Dwie obdarowane były zachwycone, trzecia dostanie u siebie. Męskie prezenty zostawiłam mężowi. Goście wrócili ok. 17, na kolejny posiłek. Zmietli wszystko co przygotowałam, smakowało im i dokładki były. Przy okazji trochę wina, trochę zeszłorocznej nalewki z pigwy. To moja ulubiona.  Rozstaliśmy się przed 22, ja padłam ze zmęczenia, także psychicznego po kolejnej rozmowie z Ojcem.  Dziś u rodziców był brat, aktualnie jesteśmy na gorącej linii telefonicznej, wymyślając rodzaje pomocy po raz kolejny. Nadszedł czas, że oboje potrzebują pomocy, i Mama i Ojciec. Ufff!.  Dla rozładowania  stresu dziś robiłam kolejne zaprawy. Mam już 10 słoi ogórków kiszonych, 6 słoi przecieru pomidorowego, zamrożoną fasolkę zieloną i kurki.  Kupiłam też kilka puszek groszku zielonego i fasoli białej. W sklepach coraz mniej tego towaru, a ceny rosną. Dziś obiad bardzo tradycyjny, bo rosół z makaronem, marchewka i zielona pietruszka ( koniecznie!), i mięso z gotowanego indyka w sosie koperkowym + zielona fasolka. Pogoda zmieniła się, jest aktualnie 16 stopni i odczuwam chłód w domu. Noc będzie więc przyjemna, bo bez uczucia gotowania się. Jutro znów spotkanie rodzinne, w 7 osób tym razem. Pójdziemy na lody , może uda się namówić gości na Muzeum Miasta Gdyni i wystawę  dot. mody lat 60 i 70 już ubiegłego wieku. 

Dziś spotkanie z kuzynem męża i jego żoną. Miłe wspomnienia,śmiechy i plany na następne lata. Spotkamy się ponownie w piątek, dołączy do nas siostrzenica męża z południa Europy.  Ostatnio wysypały się dzieci w rodzinie, następne szykują się lada moment. To dobrze, że będzie nas więcej, tylko mój panicz leniuchuje. Pogoda zmieniła się, jest chłodniej, co pozwala oddychać. Niedzielny koncert Roberto Alagna wspaniały, Aleksandra Kurzak zaśpiewała z mężem jedną arię. Bisy były cztery razy, wracaliśmy zadowoleni. Wczoraj zaś kupiliśmy już na ostatni dzień sierpnia bilety na koncert pt"Dylan". To w ramach Literackiej Gdyni  wystąpi Filip Łobodziński, znawca poezji Dylana, tłumacz jego tekstów , a występ będzie śpiewany w towarzystwie. Filip Łobodziński, to Duduś Fąferski z filmu "Podróż za jeden uśmiech". Występowal także w "Stawiam na Tolka Banana, wyrósł na świetnego iberystę , tłumacza i poetę , także śpiewającego. Dzis udało się kupić w Lidlu moje ulubione gaspacho, wzięłam kilka kartonów.  U rodziców coraz gorzej, zdaje się, że decyzje jakieś konkretne o ośrodku , o pomocy zewnętrznej , będą musiały zapaść lada moment.. Waga jest ok, jadam tez prawidłowo, niestety, te wszystkie rodzinne spotkania zawsze są przy słodkim. I to jest zgubne.

Po śniadaniu pojechaliśmy do Orłowa, SKM oczywiście, aby zadbać o środowisko. Bryza cudnie chłodziła , sporo juz ludzi. Lotniarze co chwila startowali z górki  przy molo, kolorowo robiło się na niebie. A warunki sprzyjające, bo fala wysoka od wiatru! Spacer na molo, spoglądanie w dal, ku Mierzei Wiślanej, którą dziś widać doskonale. Potem do domku Żeromskiego , na coś  słodkiego- espresso , brownie z sosem malinowym i lody waniliowe. Dłuższa chwila  w koszu plażowym, z gazetą , opaliłam twarz i ręce. Koło południa powrót pieszo do Gdyni. Po drodze podziwialiśmy nowe budynki, białe, odmładzające dzielnicę. Jak zawsze rowerzyści, ludzie w kafejkach po drodze, dużo turystów z plecakami. Morze nadal budzi ogromne emocje na ludziach z głębi kraju. Niestety musieliśmy podjechać 3 przystanki, bo upał zmógł mnie dokumentnie. Pot lał się ze mnie, było mi słabo i kręciło się w głowie. Po powrocie do domu wypiłam duszkiem 2 szklanki wody, wzięłam chłodny prysznic i zakręciłam żaluzje. Muszę pamiętać o nakryciu głowy, gdy przewiduję pobyt na słońcu w okolicach południa.Jak już wspominałam, takie upały nie dla mnie, wolę chłodniejsze dni. Na obiad pieczona polędwiczka i kapusta kiszona, dawno nie jedliśmy pieczeni, smakowała doskonale. A po obiedzie chwilka dla słoninki, zasnęłam mocno na kwadrans.  To niesamowicie mnie odświeżyło!. Wieczorem znów w stronę Sopotu, do Opery Leśnej. Koncert  z udziałem Roberto Alagny! Znów będę miała frajdę!

bo tak można nazwać dzisiejsze działania kuchenne. Są 3 słoiki ogórków kiszonych i 4 słoiki przecieku pomidorowego.  Słoiki litrowe, pomidorów było 3 kg , ogórków 1,5 kg. To dopiero początek, ale przyjemnie będzie postawić je w garażu z myślą o zimie. Dalsze dzieła później, ale będą.  Na obiad jarzynowa i łosoś pieczony + szpinak i zielona fasolka. Od poniedziałku nie będę gotować dla rodziców, wybrali opcję dostarczania im obiadów z pobliskiego baru. Nie będę tego komentować i roztrząsać, tak wolą, ich wybór.  Skończyłam czytać książkę Joanny Kupniewskiej pt:" Gdy Bóg zmrużył oczy".  I tu zbieg okoliczności, który staje się normą. Autorka mieszka i pracuje w Choszcznie, a odwiedziłam to miasteczko na przełomie czerwca i lipca. Książka to opowieść o młodej kobiecie, która po wypadku samochodowym nie ma szans na posługiwanie się własnymi nogami. Autorka pracuje jako fizjoterapeutka, wie zatem , o czym pisze. Pozycja warta przeczytania i na dodatek świetny humor. Polecam. W przyszłym tygodniu czekają sam wizyty dalszej rodziny, z zachodu i z południa Europy, potem wyjazd do Poznania, na który już czekam z niecierpliwością. Wreszcie pogadam z paniczem, powałęsamy się po Poznaniu, posiedzimy przy dobrym jadełku, napitku. W czwartek spotkaliśmy się z moim bratem i z bratową, w celu omówienia  sytuacji u rodziców . Smutne wnioski. I tak sobie myślę, że układ partnerski w małżeństwie jest absolutnie wskazany, bo na starość to się sprawdza. Dziś ja pracowałam w kuchni, a mąż zajął się łazienką i prasowaniem. To naprawdę wstyd, aby w XXI wieku mężczyzna nie umiał , nie chciał, wykonywać czynności  polegających na codziennej samoobsłudze. 

Nie napiszę co u rodziców, bo i po co, skoro bez zmian? Dziś piękna pogoda dla kogoś, kto kocha upały. Ja wolę lżejsze dni, nawet chłodniejsze. Cukier dziś 87, ciśnienie 124/67, udało się kupić Euthyrox, umówiłam się do fryzjera na jutro, wymieniłam książki w bibliotece. Na obiad grzyby duszone , ziemniaki i jedna faszerowana papryka.  Jak sie nie cieszyć z takiego dnia?  Spotkaliśmy się z bratem i z bratowa, po wizycie u rodziców pojechaliśmy na kawę, omówić nasze działania, nasze reakcje. Zgoda pełna, to tyle w temacie . Pralka znów w robocie, przy takiej temperaturze pranie to sama przyjemność. Jutro fryzjer, a potem wybiorę się na halę po jakieś warzywa do przetwarzania. Czas juz na to. Atakowana jestem ze wszystkich stron przez wypieki. Sąsiadka dała kawałek ze śliwkami, u rodziców była szarlotka, na kawie zewnętrznej torcik owocowy. Za dużo, za często i za słodko. Pojawiły się tegoroczne jabłka, to moje ulubione owoce, oprócz jeżyn i malin oraz truskawek. Dopiero potem gruszki i śliwki, te małe węgierki . Opalenizna lekko schodzi, muszę  troche posiedzieć na słońcu. A wczoraj cały czas nuciłam Cienie. To naprawdę piekna piosenka..