Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Mąż ma wyznaczony termin kolejnej konsultacji szpitalnej. Tym razem w Wejherowie, gdzie zabiegi "kolanowe" są realizowane  według nowoczesnej metody, z użyciem innowacyjnego sprzętu i absolutnie nowoczesnej protezy.  Dopiero po tym zabiegu ja będę myślała o swoim . A do tej pory rehabilitacja, na którą będę chodzić od poniedziałku. Są lepsze , są gorsze dni, jak do tej pory nie kolebię się i nie chodzę krzywo. Wiem jedno, czas o kulach będzie dla mnie koszmarem, bo przeżyłam to już przy złamaniu V palca śródstopia. Wtarganie się nawet na I piętro jest dla nie trudne. A tymczasem  spaceruję, choćby dziś, gdy jeszcze było słońce i  w miarę ciepło. Nad morzem wiało i widać już symptomy zapowiadanego sztormu. Ludzi mniej , chociaż nadal ferie. Może to przez zmianę turnusu?  Dziś piątek, tradycyjnie dzień bezmięsny. Był pstrąg łososiowy pieczony w papierze  do wypieków, pieczone ziemniaki, pieczarki z patelni bez tłuszczu usmażone.  A na pierwsze danie zupa ogórkowa, chyba jedna z ulubionych przez Polaków.  Za oknem robi się ciemno i nie wiem, czy to zachmurzenie czy już wieczór? Taka to pora roku, niestety. Przeczytałam na próbę jedną z książek Pauliny Świst i z pewnością nie będę już po te książki sięgać. To taki miałki kryminał  z dużą dozą sytuacji jak z Greya, zupełnie nie na miejscu i bez sensu. Adwokaci, a traktujący swój zawód jak przygodę, grę komputerową. Prawo traktowałam zawsze serio,stąd i Chyłka i teraz ta książka nie trafia do mnie. Nie znam adwokata, który stawia się na posiedzenie sądu pod wpływem alkoholu, narkotyków, a wszyscy udają, że tego nie widzą. Nie znam adwokatów, którzy w swojej kancelarii bywają sporadycznie, a resztę czasu spędzają na erotycznych zabawach.  To jakaś moda na taka literaturę? Nie dziwię się, że potem padają słowa, iż twórczość Olgi Tokarczuk jest trudna. Tradycja piątkowego sprzątania i u mnie panuje. To siła nawyków wyniesionych z młodości, z domu.

a nawet przekształca się w ogromne, nieopanowane uczucie.   Po prostu kocham art deco! Jak nawiedzona przeglądam strony, oglądam wnętrza, meble, dodatki. To taki przytulny styl, fajnie kolorowy. Betony i zimne wnętrza znudziły mnie, nowoczesność tak, ale nie styl hotelowy. Finezja art deco jest niesamowita, wykwintna , i właściwie ponad czasowa. To wcale nie tylko złoto i plusze, ale pięknie wykonane meble, krzesła nawet na wygląd wygodne, a lampy wykonane z taką pieczołowitością , z myślą o wyglądzie. No i jak tu nie kochać?  Niestety różnimy się  z mężem, bo on jak to facet lubi spokój, urządzić raz i na zawsze. A ja marzę, szeptem wypowiadam swoje pragnienia, potem coraz głośniej, może coś z tego wyjdzie? Znalazłam biurko i krzesło, osobno, a jakby w duecie grają. Linia prowadzenia drewna to majstersztyk!  Takie cuda z pewnością nie znudzą się przez wiele, wiele lat. 😁. Dziś naprawdę czekałam na tę odrobinę słońca zapowiadaną od kilku dni. A tu zero, pochmurno i zimno. Byliśmy nad morzem, tam pusto, cicho i tak mocno po sezonie, czyli  jak np. w Helu  o tej porze.  Zapomniałam dziś wziąć tabletkę p- bólową ( biodro), ale jakoś doszłam. Najgorzej jest z nakładaniem skarpet i butów - w obie strony. Nieraz wymaga to pomocy męża, bo schylić się nie mogę. Jest przed 16 i ciemno  , jak ja nie znoszę zimy!!!!! Wczoraj  na obiad podałam taki męski posiłek, bo  była smażona kaszanka, ziemniaki i kiszona kapusta. Smaczne, ale ciężkie na wątrobę, dlatego pojawia się 1 x na kilka lat. Dziś zatem lżej było, bo tarta ze szpinakiem ricottą i pieczarkami.  Pycha, po prostu pycha! Chwalę się, ale  polecam, naprawdę! W drodze powrotnej ze spaceru zaszliśmy do biblioteki, pożyczyłam  3 kryminały, które "wchodzą" mi najlepiej. Wczoraj był także zamiar na kino, ale niestety, polskich komedii nie trawię. Jutro pedicure, w czwartek fryzjer i tak minie kolejny tydzień. Byle do wiosny, bo czekam na nią  jak dziecko na Mikołaja.

Wróciliśmy z Elbląga z naszej rocznicy. Było bardzo sympatycznie. Hotel doskonały, miasto urocze, odnowiona starówka, piękne kamienice, ciekawe muzeum, było co zwiedzać. Sojusznik zza Buga zniszczył miasto doszczętnie, na szczęście wróciły czasy, w których zabytek nie ma narodowości. Wizytowaliśmy też przekop na Mierzei Wiślanej, inwestycja kompletnie nie trafiona. Pusto tam i szans nie ma, że jakiś statek przepłynie. To droga tylko dla małych jednostek, można było te miliony wydać lepiej.  Po powrocie już plany na kolejne wyjazdy, padło na Poznań, którego szwagrowie nie znają. Pokażemy im zatem. W domu zawsze jest co robić, ja zatraciłam  się w uzupełnianie zapasów, mąż  układa, sprząta, wymiata. Każdy ma swój odcinek prac, i tak jest dobrze. Za oknem zima nie odpuszcza. Nie ma wprawdzie śniegu, ale jest buro, szaro i nieprzyjemnie. Uwielbiam poranki z kawą i książką w łóżku. Z samego rana ( ok. 7-8) i tak nie mam co robić, a siedzenie w fotelu zamiast w łóżku  jest mniej ciekawe.  Przygotowuję się do  rozliczenia podatku, przeglądałam dziś nasze internetowe przelewy dla różnych organizacji jako  wsparcie na działalność. Trochę tego jest, może obędzie się bez dopłaty.  Syn dziś jeszcze w Obrzycku, gdzie  starają się opracować nowy program nauczania. Obrzycko to dawny majątek  Raczyńskich, dziś lekko podupadły, bo UAM ma tam siedzibę pracy twórczej. A jako jednostka budżetowa nie posiada środków na restaurowanie zabytków.  Dotacje zaś rządowe idą  na kościoły, nie na takie przybytki. Wczoraj ugotowałam rosół, który gości na moim stole bardzo często. Dziś będzie na obiad  w towarzystwie II dania  w postaci bitek wołowych i kopytek.  Sos grzybowy  uzupełni to danie. Jadamy bardzo tradycyjnie, ale oboje lubimy tak i tyle. Od czasu do czasu wyrywam się z czymś innym, ale muszę mieć do takich działań wenę. Styczeń powoli się kończy, potem "krótki" luty, który jest krótszy tylko o kilka dni, i mam nadzieję, że wiosna przyjdzie wcześnie w tym roku. Po takiej długiej zimie byłoby miło!

"Fabelmanów", bo dobrze się ogląda. Ciekawie pokazane Stany Zjednoczone lat 50 , 60 i następnych. Te samochody, stroje, klimaty. Zastanawiał mnie aktor grający ojca, doszłam do tego, że  grał brata bohaterki w moim lubianym filmie "Mała Miss". Dziwiła mnie w Fabelmanach ta histeria związana z Żydami w Ameryce, w Kalifornii, gdzie prawie wszystkie studia filmowe opanowane były przez ten naród, dużo Żydów  zajmowało poważne stanowiska polityczne. Osobiście postrzegam USA jako ZSRR/ Rosję po drugiej stronie oceanu.

Dziś planowany spacer jeszcze czeka na realizację, co chwilę pada, wieje. Jutro podobno ma być ekstra wichura, co pewnie przyniesie zmianę pogody.  Wczoraj zrobiłam kopytka na dzisiejszy obiad, podam z sosem grzybowym + kiszona kapusta. Jeszcze jest pora na te cięższe potrawy, chociaż wiosna już mi się marzy. W ciągu tygodnia zjadłam 2 plasterki polędwicy sopockiej i kawałek kiełbasy pieczonej. Nie ciągnie mnie do wędlin od Bożego Narodzenia. Dlatego na śniadanie był twaróg ze szczypiorkiem, ser  żółty z czerwoną papryką i dżem. Wieczorem we czwartek oglądaliśmy Glass Onion na Netflixie.  Zabawne!  Dziś może jakiś polski film?  A może nic, bo też istnieje taka możliwość?  Wczorajsze informacje w TVN zmroziły mnie absolutnie bezradnością i brakiem czujności opozycji. Tyle razy byli oszukiwani przez PiS i nadal się nabierają? To jest chore. Gdybym była młodsza o 10 lat, chyba decyzja o wyjeździe nie stanowiłaby problemu.

Dopiero styczeń, a mnie już nosi. Już myślę o podróżach.Z okazji odwołania zabiegu endoprotezy kolana u męża, zaczęłam szukać  pobytów  wyjazdowych. Od lat moje urodziny spędzamy w trasie. Tym razem to Podlasie, niezrealizowany wyjazd  zaplanowany w 2020r.  Wybrałam i zarezerwowałam apartament  niedaleko Mielnika, bo tym razem to "dolne" Podlasie będziemy penetrować. Rozpiski dot. zabytków, ciekawych obiektów, itp. już dawno wykonane. Połowa maja powinna być już znośna, na szczęście apartament ma kominek, więc będzie ciepło. Gotowania się nie boję, i tak będziemy jadać w trasie, a śniadania czy kolacje to pryszcz. Mamy poza tym rezerwację na początek września na Kaszubach. Tym razem nie rzeka Bug , ale jeziora kaszubskie, cały domek do dyspozycji  na sporej działce.  A same wakacje spędzimy dorywczo, czyli, jak będzie ochota na jakiś wypad, to zrealizujemy. Upał nam nie służy, tłumy ludzi także, nie będzie źle. Pozostaje jeszcze kwestia Poznania, w czasie pobytu syna w Australii, ale to trzeba obgadać, bo 3 piętro kilka razy dziennie. to już dla nas Himalaje. Na jutro natomiast kupiliśmy bilety  do kina na film Fabelmanowie. Seans na 11:30  czyli fajna pora. O wrażeniach napiszę po seansie.  Dziś pogoda dobra na spacer, nawet słońce prześwitywało, a spulchniona przez dziki ziemia na bulwarze pachniała wiosną. Mam serdecznie dosyć tych ponurych dni. Rozumiem, zima, ale czy musi być tak ciemno już o 15?  I dlaczego ciągle deszcz? Jakoś nie czuje się, że dni są dłuższe. Wczoraj obejrzeliśmy  film Bielmo, no cóż, taki sobie.  Ma klimat epoki, owszem, ale niestety nie wciąga .  Dziś skończyliśmy jeść kapuśniak, na jutro ugotowałam zupę z czerwonej soczewicy. Poza tym zrobiłam faszerowane cukinie, które udało się kupić promocyjnie. Staram się, poważnie  się staram omijać słodycze . Nieraz się udaje, ale nie zawsze. Lekko ciasnawe spodnie wchodzą  bez spinki, co cieszy. Codzienność polityczna mnie dobija. Ta zabawa rządowych chłopców niszczy Polaków, a oni maja to w.. pie. Wszyscy, jak jeden, dbają tylko o swoje interesy. Lustra chyba nie wytrzymują i pękają na ich widok. 

Witajcie, nie było mnie długo, zeszło w ferworze zajęć różnych. W nowym roku życzę samego dobra wszystkim czytającym. U mnie on zaczął się dziwnie, bo  wpadkami zakupowymi. W ostatnich dniach 2022r. kupiliśmy nową płytę gazową i nowy piekarnik. To więcej kaprys niż potrzeba i pewnie dlatego zostaliśmy ukarani. Płyta owszem jest, nowoczesna, gazowo- elektryczna. Co do piekarnika kupiliśmy Samsunga Dual Cook. Pierwszy raz dostarczono ze zbitą szybą , drugi raz okazało się, że nie mieści się  do naszych mebli. Cóż, pieniądze wróciły, a my mamy używany dotychczas piekarnik Boscha, dobry i niekonfliktowy. Widac tak musiało być.  Poczekamy jakiś czas z szukaniem.  Poza tym zaprosiliśmy szwagra z żoną  na naszą 45 rocznicę ślubu ( była 25.12.), którą wymyśliliśmy sobie w Elblągu.  Planowałam pobyt tam na wiosnę ubieglego roku, nie wyszło, to teraz  zwiedzimy miasto. Zamówiłam dwa pokoje w 4* hoteli, pójdziemy na kolację na cześć, pobędziemy razem dla przyjemności. Drugiego dnia  z pewnością jakieś muzea, wystawy, zabytki, w drodze powrotne zahaczymy o "inwestycję  stulecia PiS", czyli przekop.  Oby pogoda dopisała, bo ostatnio daje się we znaki  mocno deszczem, ponuractwem i chłodem. Chociaż akurat wczoraj zapachniało wiosną, spacer obowiązkowo odbył się  nad morze, wyjatkowo spokojne , z kilkoma Morsami zażywającymi kąpieli  morskiej. Czytam ostatnio dużo, bo tv odstręcza mnie swoimi durnymi programami. Taka pisarka Kaja Malanowska napisała fajny kryminał pt"Mgła". Grubaśna książka, przeczytałam w 4 dni.  Małgorzata Oliwia Sobczak jest autorką  Tryptyku  Czerwień/ Czerń/ Biel, sietne do czytania, bo dzieje się na Pomorzu, w Trójmieście, a nawet moja ulica jest wspominana. Polecam. Syn już kupił bilety do Australii i z powrotem, cieszy się na ten wyjazd i ja to rozumiem.  Boże Narodzenie upłynęło tak, jak planowałam, w ciszy spokoju, z książką i rozmowami oraz różnymi grami. Tv nie włączyliśmy nawet na moment.  Życie emeryta upływa  systematycznie, odmierzane jest drobnymi wydarzeniami, kontaktami ze znajomymi, spacerami. Noworoczny spacer do Orłowa , na molo, do Kolibek, byl bardzo przyjemny, akurat temperatura wskazała 17 stopni na plus, ludzi sporo , a my jak zawsze zachwycenie okolicą, architekturą . Sylwestra spędziliśmy w domu, bo czas hucznych zabaw, alkoholowych spotkań mamy za sobą.  A dziś na obiad ugotowałam kapuśniak z kiszonej kapusty,  na żeberkach,okraszony boczkiem. Na II danie pulpety w sosie koperkowym. Obiad prosty i smaczny, i jeszcze na jutro będzie. 

Szkoda, że śniegu na święta nie będzie. Cała magia zniknęła, jest buro , szaro, pada deszcz.  Na szczęście jest cieplej, bo wczoraj wiał okrutnie zimny wiatr z północy, spacer był przez to krótszy, nie dałam rady wytrzymać całej trasy. Dziś natomiast jestem w domu, schab się piecze,za chwilę  wstawię buraki. Poza tym porządkuję to, co nie zostało jeszcze zrobione, wygładzenie starego kredensu,aby  wyglądał dumnie i pięknie, jakieś drobne pranie, gałązki świerkowe do wazonów,aby w domu pachniało,itp. Wczoraj byłam w bibliotece,mam kolejny zapas książek na kolejny tydzień. Przed chwilą zrobiłam ostatnie przelewy bankowe,nie lubię tego robić na ostatni moment. Boli mnie dziś pachwina i pośladek, to podobno charakterystyczne dla biodra w rozsypce.  Jutro  mam wizytę u fryzjera,to dla siebie, reszta moich zadań i prac   dla bliskich, dla tradycji, dla przyjemności. A Boże Narodzenie coraz bliżej, już nawet choinkę mam na balkonie. Uwielbiam stroić drzewko, robić jakieś wianuszki na stół, wieszać ozdoby na gałązkach. Czuje się wtedy tę magię . No i niedługo znów moje dziecko  przyjedzie, stęsknione domowego ciepełka, troski, zapachów jedzenia. Przecież zawsze dla kogoś to wszystko robimy, prawda?

Wizyta u ortopedy skończyła się skierowaniem do szpitala ze wskazaniem endoprotezy biodra prawego!  Wzięłam skierowanie, ale w najbliższym czasie nie mam zamiaru "skorzystać". Bo jak to by było? Mąż ma zabieg w lutym, potem rehabilitacja minimum 4-6 tygodni w ośrodku, następnie w domu, przecież będzie potrzebował pomocy. Nie da rady, moja kolej nadejdzie. A tymczasem  biorę tabsy p- bólowe,jakoś wytrzymam.  Odwrotnie u endokrynologa. Obejrzał moją dokumentację ,dostarczoną w formie historycznej, zauroczyła pana doktora zawartością tak przykładową, że aż wzdychał nad parametrami . Jest wszystko ok, a ja cieszę chociaż za dziś.  Mąż zmartwił się moim biodrem, dba o mnie jeszcze bardziej. Cudne to!. Sprawa przygotowań świątecznych idzie ok. uszka ulepione i zamrożone, pasztet dołączył w zamrażarce, bigos mrozi się na balkonie, codziennie go odgrzewam. W weekend zrobię zrazy, upiekę piernik, ugotuję barszcz i zawekuję.  Zostaną tylko ryby, czyli pryszcz.  Zimno było w nocy okrutnie, bo o 7 rano -8 stopni !  Na szczęście wczorajszy wiatr ustał, i ten mróz tak nie przeszkadza.  Mimo słów pani ortopedy ( oschła jak wiór), będę dbała o lewe biodro, aby nie było powtórki.  Wypisałam dziś kartki świąteczne do starszyzny rodzinnej i za granicę.  Coraz mniej wysyłam. Kiedyś było ich kilkanaście , teraz towarzystwo przechodzi na bezduszne smsy, e-maile, i ja na to przystałam. Takie czasy.  Z wyjść usługowych został jeszcze fryzjer, w środę 21 grudnia. Po raz kolejny chwale mieszkanie  w samym centrum, gdzie wokół mam wszystko, co do życia potrzebne.

Postanowiłam tym razem wykonać zaplanowane czynności po kolei, a nie od razu , za jednym zamachem. I tak, dziś nastawiłam bigos, jutro zrobię pasztet, w sobotę zrazy i upiekę schab.  Poza tym kupiłam znów chrząstki z indyka i galaretkę uczyniłam, teraz tężeje. Te chrząstki z pewnością przydadzą się na moje stawy biodrowe. Jutro  ma wizytę u ortopedy, może dowiem się czegoś więcej. Pojutrze spotykam się z endokrynologiem, aby przed końcem roku  załatwić te najpilniejsze sprawy zdrowotne. Wczoraj uzupełniliśmy   prezenty gwiazdkowe, chociaż w tym temacie jest  coś zakończone. Pogoda kiepska, wieje chłodnym wiatrem , co nie sprzyja spacerom. Co chwile leci coś z nieba mokrego, ciemno dziś było już ok. 14. Nie lubię zimy, chciałabym zakopać się gdzieś w jakiejś norce , z książkami, z cieplutkim kocykiem, termoforem, aby przeczekać ten paskudny okres.  Zimowe herbatki robią w moim domu furorę. A dodatkowo pod choinkę dostanę ładny zestaw do parzenia, z dwiema filiżankami, z Duki. Wiem, bo sama wybierałam! Tak to już jest w wieloletnim małżeństwie. A' propos małżeństwa, 25 grudnia będziemy obchodzić 45 rocznicę ślubu. Dziś na obiad była zupa tajska, bo została resztka rosołu, a jakoś innego pomysłu nie miałam.  Skończyłam czytać książkę pt. "Kamienień w sercu" Teresy Leżeńskiej, och jak trudno pogodzić się z indolencją państwa  na potrzeby osób niepełnosprawnych. Szukacie bohaterów?  Przyjrzyjcie się rodzicom dzieci niepełnosprawnych, to herosi prawdziwi w pokonywaniu przeszkód, żebraniu o niezbędne dla swoich pociech, wytrwali w boju o ich bytowanie.  Gdy ktoś narzeka, że mu ciężko, wystarczy pomyśleć o nich, od razu przejdzie. Moja waga ? Jakoś się trzyma cholera i nie chce puścić, a przez czas świat nie ma rady, aby cokolwiek spadło. Cóż, znów postanowienia noworoczne? Nie ma końca. 

Wróciliśmy z Inowrocławia już 4 grudnia, ale jakoś tak zeszło  na różnych czynnościach. Działo się trochę, bo urodziny męża (72 skończone!), moje wizyty u lekarza, odbiór wyników rtg bioder, gdzie potwierdziło się, że zwyrodnienie jest i to ho,ho.  Stąd te bóle w nocy i podczas chodzenia.  Poza tym zajęłam się powoli zdobieniem domu na Święta.  Już poinsencje stoją, duże i małe, już kolorowe dodatki i ozdoby. Oko się cieszy, a gdy zapalę świeczki, to jest odjazdowo. Dziś zaczął padać śnieg, wprawdzie nieśmiały, ale jednak. Zrobiło się chłodniej, bo w południe niebo było bezchmurne i świeciło słońce. Zmrok niestety zapada wcześnie, na szczęście są książki. TV nadal nie kocham, tak więc zajmuję się czynnościami  odkładanymi dotychczas.  Wokół mojego miejsca zamieszkania trwają nieustanne roboty drogowe, jest hałas i brud. Oby do Nowego Roku skończono.  W sprawie jedzenia wymyślam sposoby na wykorzystanie zakupionych produktów w różnych wersjach.  Dziś kupiłam pieczarki, zjedliśmy na obiad rosół z makaronem i kasze gryczaną, zapiekana z pieczarkami i grana padano. Jutro będzie zupa grzybowa z pieczarek, grzybów suszonych i drobnego suszu grzybowego , oraz polędwica z dorsza + sałata.  Kupiłam okazyjnie 3 różne papryki, zrobiłam sos myśliwski z dodatkiem suszonych pomidorów, kaparów i czarnych oliwek. Podam go do kotletów mielonych, które będą w sobotę. Takie gotowanie pozwala mi  oszczędzać czas w kuchni, a wykorzystywać go więcej  na bycie z mężem.  Panicz dzwonił z informacją, że został zaproszony do Australii w czerwcu 2023r.  na kolejne międzynarodowe spotkanie socjologów. Popieram jego euforię wyjazdową, bo taka okazja może się nie powtórzyć. W Inowrocławiu było ok. Zabiegów dużo i pomocne na moje dolegliwości, dobre warunki mieszkalne, wspaniałe jedzenie, cudne spacery po parku. Nawet zimę mięliśmy jednego dnia, co dodało uroku  parkowi i chodziliśmy zauroczeni.Prezenty gwiazdkowe powoli się materializują. Nigdy nie miałam z tym kłopotów, bo znam upodobania i potrzeby moich bliskich.  Poza tym rozłożyłam sobie prace przedświąteczne na etapy i teraz je realizuję Nie mam absolutnie zamiaru szaleć.