Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Jutro mam imieniny, w pierwszy dzień Swiąt 43 rocznicę ślubu. Trochę przygotowań w związku z tym, aby pandemia nie pozbawiła nas radości świętowania. Będziemy we troje, już umawiamy się na dni czytelnicze. Dziś zrobiłam tiramisu, usmażyłam naleśniki z grzybami i kapusta, ugotowałam ziemniaki w mundurkach, jutro będą odsmażane. Susz namoczony, muszę pamiętać o wyjęciu  z zamrażalnika ryb i mięs. Życzenia wysłałam, pocztą i mailowo. I Wam drogie Vitalianki życzę samego dobra. Zdrowia, bo o to nam ostatnio najbardziej chodzi. Szczęścia, aby można było być jak najdłużej. Powodzenia, aby plany i marzenia mogły być realizowane. WESOŁYCH ŚWIĄT.😍

Wyszedł boski, a najdziwniejsze, że co roku smakuje mi tak samo, udaje mi sie powtarzać smak. Dziś na śniadanie z rozkoszą  zjadłam kawałek z chlebem. I właściwie zastanawiałam się, dlaczego robię go 1-2 razy w roku. Przecież to nic trudnego. W dobie byle jakich wędlin chyba będę częściej piec. I wczoraj i dzis pogoda nad morzem przepiękna, dużo słońca, dziś pojechaliśmy do Kolibek, przeszliśmy parkiem do Kamiennego Potoku, wróciliśmy plażą, zahaczając o molo w Orłowie. Było wspaniale, wiaterek wiał w plecy, słońce operowało całkiem , całkiem, a nad morzem można bez maseczki. I to jest właśnie przepiękne, gdy można pełna pierś powietrza złapać. Wczoraj syn dzwonił, dzielnie pozałatwiał wszystko, chociaż pracuje  dużo i intensywnie. Przyjedzie w środę, a ja marzę, aby mógł wypocząć. Dzwoniła koleżanka z terenu naszej byłej działki rekreacyjnej. Opowiadała o nastrojach panujących na tamtejszym terenie, o zachowaniu naszych następców. Cóż, po raz kolejny gratulujemy sobie z mężem, że podjęliśmy decyzje o sprzedaży. W temacie świąt  przygotowałam listę niezbędników do zakupu. Jest krótka, co cieszy, bo mam prawie wszystko zrobione.  Jednak będzie choinka, mała, ale prawdziwa. Niech pachnie, niech świeci i błyszczy. To taka radość stroić ją, zdobić  światełkami, a potem przyciemnić światlo i patrzeć na jej piękno. 

Ta piosenka porywa mnie, lubię ją , nic na to nie poradzę.  Dziś podczas prac kuchennych rozbrzmiała w radiu, a ja zaczęłam cha -chę .Szło mi świetnie, obrociki wychodziły jak ta lala, figury same do głowy przychodziły. Mąż zwabiony hałasem stał cicho i patrzył, ja nieświadoma tańczyłam z łyżka drewnianą, która przed chwilą mieszałam bigos. O właśnie,  bigos już drugi raz podgrzewam , uszka ulepione i zamrożone, piernik upieczony , wytrawny wyszedł, z dużą ilością czekolady i orzechów, śledzie  za chwilę wkładam do słoika. Jeszcze będzie sernik, makowiec i mały kawałek tiramisu z ajerkoniakiem zrobię. W sobotę będę robić zrazy, reszta na bieżąco. Wracając do piosenki, bo zboczyłam, George Michael taki młody, taki piękny w teledysku. Wiem, wiem, znam jego historię, ale przecież tu o muzykę chodzi, nie o preferencje, które mnie osobiście nie interesują. To samo czuję, gdy oglądam jak Freddy Mercury  występował na Wembley. Co to był za wulkan energii! Ach wspomnienia! Dziś znów ponuro i nieszczególnie pogodowo, ale wybraliśmy się nad morze, a jakże. Te same twarze co zawsze, czyli zdrowi.  Po powrocie kolejna wizyta w bibliotece, oddać książki przeczytane, pobrać nowe. Mąż kupił fajne gałązki zielone, udekorowałam je w wazonach także suszonymi cytrusami, które zrobiłam w zeszłym roku. Już pachnie i robi to klimacik świąteczny. Syn donosi z Poznania, że już prawie finiszuje z przeprowadzką . Podsyła zdjęcia na WhatsAppa, a my oglądamy z radością. Będzie o czym mówić , gdy przyjedzie. Piętro niżej, pode mną, zmiana lokalu użytkowego na inna działalność, remont w najlepsze. Uff, wiercenie, walenie młotem, trudno wytrzymać, ale trzeba. Sami zamierzamy na wiosnę zrobić małe co nieco. Dziś po śniadaniu zabrałam do łóżka mój ukochany atlas samochodowy, ustalałam najlepszą trasę na Podlasie, z noclegiem po drodze. Bo pojedziemy najpierw w kierunku Drohiczyna, na Podlasie dolne, a wracając , zajedziemy do Supraśla i okolicy.  W drodze tam też będziemy odwiedzać różne miejsca, stąd nocleg. Oby tylko moje plany "wydały" jak mówia na Kaszubach.

to ja. Chyba z dawnych czasów mam zwyczaj gromadzenia w domu  co niezbędne,   dużo przed czasem. No cóż, chcę w ostatnie dni przed Wigilią  raczej spacerować niż robić zakupy. Dziś dlatego był supermarket, a nie lubię.  Kupiliśmy worek ziemniaków ( 5kg), 2 kg buraków, śledzie solone, dużo nabiału, w tym wiaderko serka z Piątnicy na sernik. Zrobię go z mascarpone i ze śmietaną . Poza tym masło, jaja, chemia, ach sporo było. Jutro zaczynam lepić uszka, dziś w domu zapach grzybów, bo moczą się na jutro. Przy okazji, gdy będzie smak grzybowy, zacznę gotować bigos. Wczoraj udało się odbyć fajny spacer, było słońce, mąż po powrocie umył okna. Syn natomiast działa już w nowym mieszkaniu. Meblowanie, kupowanie, zamawianie, no i praca zawodowa. trudno, niech pozna życie od tej strony. Czekam juz na jego przyjazd , i ciesze się, gdy będę widzieć  znów jego zachwyt po zjedzeniu uszek, barszczu, ryby. Bardzo, bardzo chciałabym , aby tegoroczne święta Bożego Narodzenia były po prostu cieplutkie rodzinnie, wyciszone, smakowite i  radosne. 

A to oznacza jajecznicę na śniadanie, kawę po śniadaniu do łóżka i leniuchowanie do 8:30. Dziś brzydko, pada, mgła, ciemno jest właściwie cały dzień.  Poszliśmy nad morze, a tam prawie pusto, na ulicach także. Morsują ludzie w Bałtyku z radością, a ja podziwiam. Przeszliśmy szybkim  tempem 6 km., aż się spociłam.  Obejrzeliśmy koło Urzędu Miasta inscenizację dot. roku 70, te tłumy milicji na ulicach. Po powrocie do domu włączyłam tv i deja vu, znów mundury na ulicach, znów pałki na ludzi. Widok obstawionego pomnika  w Warszawie i ulicy na Żoliborzu, to prawdziwa porażka  rządzących. Wczoraj upiekłam sporo ciasteczek maślanych, zamknęłam je w pudełku, czekają na Boże Narodzenie. Smak wspaniały, muszę zapomnieć , gdzie je schowałam, bo będzie źle. Pamiętam ciasteczka robione przez mamę , takie kręcone przez maszynkę, wyszły mi podobne smakowo. Wypisałam dziś kartki świąteczne, coraz ich mniej, bo ludzi ubywa piszących, wolą sms, takie bezwyrazowe przekazy. Krupnik na obiad i pieczony kurczak, czyli polski obiad tradycyjny. Święta coraz bliżej, w przyszłym tygodniu będę lepić uszka, gotować bigos, robić zrazy, aby jak najmniej zostało na Wigilię .

Chyba większość z Was jest w trakcie przygotowań, bo cicho ma Vitali, brak wpisów.  Ja także szykuję się do świat. Prezenty zapakowane, opisane, paszteciki z mięsem upieczone i zamrożone. W domu przybywa ozdób świątecznych, robi się kolorowo i przytulnie. Dziś będę szykować wiązanki na groby, jutro je zawieziemy. Porządkuję także przedmioty i zakamarki nieużywane, rzadko oglądane. Menu ustalone, dla 3 osób niewiele trzeba.Dziś wreszcie przestało wiać, spacer był przyjemniejszy i mniej męczący. Wędrówka pod silny wiatr nie jest łatwa.  Na obiad dzis zrobiłam danie , które pamiętam z baru mlecznego : szpinak , jajko sadzone i ziemniaki z koperkiem. Musze powiedzieć, że to jest naprawdę smaczny zestaw. Mąż tez taki pamięta , a chwalił mój szpinak niesamowicie. Zawsze dodaje kawałek sera pleśniowego, co podkreśla smak. Dzwoniłam dziś do naszej fundacji z pytaniem o zwrot pieniędzy za wycieczkę do Bawarii. Wpłaciliśmy kasę 9 stycznia, zwrot miał być do 3 grudnia i zero.  Dziwne zachowanie, bo to nie ja powinnam myśleć, że mam dług.  To prawie 5 .000zł, kwota spora. Podobno we wtorek będą decydenci. Czytam Stasiuka Opowieści galicyjskie. To o sąsiadach  autora, osobach mieszkających blisko. Co za portrety!  A poza tym cisza, spokój, tylko rano mam silne bóle w klatce piersiowej, brak tchu, i tak codziennie. Pulsoksymetr nie wykazuje zagrożenia, to musi być coś innego. Z ulga przyjęłam wiadomość o porozumieniu w sprawie budżetu UE. Niestety, ciąg dalszy politycznej walki przed nami. Naród ma  znosić humory władzy cicho i pokornie, bo ktoś ma taka wizje Polski. Znów mam złe myśli ukierunkowane🥵.

Kolejna rocznica grudnia 70 roku. Wiele z was nie pamięta, nie zna wrażeń z tamtego okresu. Byłam w I klasie liceum, wracaliśmy do domu wcześniej niż zwykle, na ulicy Świętojańskiej okazało się dlaczego.  Tłum robotników  w kaskach, w roboczych ubraniach, pełno milicji wkoło , zima,  Protesty zaczęły się 14 grudnia, my dzieci, byliśmy zadowoleni, że nie ma szkoły. Tylko te odgłosy strzałów, wybuchów, taki podły nastrój na ulicach, pustki w sklepach. Po latach, jako dorosła osoba czytałam książkę Wiesławy Kwiatkowskiej i  Janusza Marszalca  "To nie na darmo.... Grudzień 70 w Gdańsku i Gdyni".  Niewyobrażalne sceny, sytuacje, zdarzenia. Ludzie byli zabijani  strzałami w plecy, w głowę, młodzi, nastoletni, zaczynający życie. Dziś ul. Świętojańska udekorowana jest czarnymi , szerokimi  opaskami w poprzek jezdni, z imionami poległych , i wskazaniem wieku zgonu. Smutny widok, przypominający tamte dni.. A dzisiejsza aura jakby odpowiada chwilom pamiątkowym, bo mocno wieje, porywy są naprawdę mocne,a fale wysokie. Na bulwarze pustki, spotkaliśmy 4 osoby. Nawdychaliśmy się jodu po dziurki w nosie!  Po powrocie,  do biblioteki, wymiana książek , chyba nie ostatnia przed świętami. Zrobiłam znów tatara z łososia, tak mnie naszło. Poza tym przygotowałam mus czekoladowy z awokado i banana, ale nie jestem zachwycona jego smakiem.  No i powoli ozdabiam dom, narazie nieśmiało, aby nie spowodować kiczu, ale jednak już.  Wczoraj syn, zwany paniczem, sfinalizował zakup mieszkania. Teraz dopiero będzie miał zajęć przed świętami! No chyba że  zostawi to , i powolutku wszystko zrealizuje. Ale to już nie moja broszka. Na jutro zaplanowałam "wizytę" w galerii, aby wykonać zakup prezentów  , i mieć z głowy, nie jechać tam w najbardziej gorącym okresie.  Dzwoniłam do kuzynki, planowałyśmy spotkanie jeszcze w grudniu, ale ostatecznie zaprosiłam ją z mężem na 6 stycznia, na obiad. My emeryci, oni też, mamy wolne w środku tygodnia , aby spotkać się nawet o 14.      

Chodzi o Mikołaja. Był, zostawił fajną świeczkę zapachową, skarpetki odjazdowe , czekoladki. Sympatyczny staruszek. U męża też był, czyli oboje byliśmy grzeczni. Pamiętam  z dzieciństwa te wyczekiwania  na prezenty, nawet drobiazg był ważny, a dawniej tylko takie prezenty dostawaliśmy. Już wczoraj  zaczęłam coś robić w kierunku świąt, dziś ciąg dalszy, zajęłam się kwiatami doniczkowymi. Wytarłam im liście,   wycięłam co trzeba, podlałam. Za chwilkę sięgnę do domowych ozdób świątecznych, przejrzę, pomyślę co, gdzie i jak. Za oknem już ciemno, chociaż  to dopiero 14:50.  Ponuro dzis i mocno wieje, spaceru nie było, za dużo ludzi w niedzielę. Wczoraj odebrałam z Hebe zamówione kremy i serum, z Bielendy, takie profesjonalne. Lubię te firmę , służy mi . Podpatrzyłam w internecie fajne sposoby na dekorowanie domu, może skorzystam? Kupiłam kiedyś z przeceny dwa kieszonkowe kryminały Ćwirleja, dziś sięgnęłam do jednego i zafascynowałam się gwara poznańską.   Co za niesamowite określenia! Jakie śmieszne niektóre!  Wczorajszy Masterchef  z Podlasia, dziś Elżbieta Dzikowska i Martyna Jakubowska  z Podlasia! Wszyscy zauroczeni tą krainą. Pierwszy raz byliśmy tam , gdy wymyśliłam sobie trasę niebieskich cerkwi. Jeszcze pracowałam, wyjazd mógł być tylko w weekend, a i tak pojechaliśmy z ochotą. I tak zostało, od lat  kochamy Podlasie, dzieląc tę miłość z Krakowem. Królewskie miasto ma przed nami jeszcze dużo tajemnic, chociaż byliśmy tam już 7 razy. Przy obiedzie rozmawialiśmy na temat Bożego Narodzenia , i postanowione. Święta w domu, z pełna krasa coroczną, Wielkanoc w Poznaniu. Tak będzie lepiej i wygodniej dla wszystkich. Bo Boże Narodzenie ma tyle smaków , zapachów i cudów, że prowizorka nie jest możliwa.  Tradycja zobowiązuje. 

Obudźcie się , pora zacząć porządki świąteczne! Dziś rozpoczełam je od mycia szczytów szafek kuchennych, co przy gazie jest niezbędne co kilka miesięcy.  Mąż sekundował dzielnie w sypialni, pozbawiając nas kurzu z szaf i szafeczek.  Lampa w kuchni, pierdoły stojące na szafkach typu Bolesławiec  beżowy ,lat ponad 40, to wszystko poszło się myć. I wazony, bo kiedyś mój luby trafił na okazję wyprzedaży szklanych wazonów, kupił ich ze 5 szt,nie powiem są ładne, bo proste, bez ozdób, ale łapią kurz  wyeksponowane w sypialni.  Dziś spacer wykonaliśmy w rytmie odwrotnym, czyli szliśmy droga powrotną ( czy to jest zrozumiałe?). A decyzja taka, bo wiatr na bulwarze dawał nam w plecy, a nie we twarz. Fale całkiem, całkiem, jodu sporo, i dziś raport smogowy będzie dla Trójmiasta z pewnością pozytywny. Po drodze wstapiliśmy do Empiku, udało się, są płyty dla męża, szt. 4. Przedwstępnie kupiłam  mężowi na urodziny gwiazdę betlejemską, bardzo dorodną, cieszy teraz oczy i daje nadzieję na piekne święta. Zupa rybna dziś na obiad i tyle. Smakowita, z kawałkami gotowanego dorsza, z lanymi kluskami, pietruszka zielona, mniam!Wczoraj męczyłam się z noga indyka, wyciagając te wszystkie ścięgna, pozbawiając mięso błoni innych fuj rzeczy. Dziś mięso macerowane całą noc w sosie sojowym mocnym lekko podsmażyłam wraz z chorizo, a co. Do tego podsmażyłam czarna rzepę, seler naciowy, cebule, marchewkę, paprykę czerwona, paprykę pepperoni zielona , papryczkę chili, posypałam obficie ziołami , pieprzem cajenne , i do piekarnika. Wyszło pyszne jedzonko, jutro podam  z ryżem i jakąś surówką. Decyzja o zrobieniu mięsa właśnie w ten sposób pochodzi od męża, bo dałam dwie propozycje. Druga była tradycyjną pieczenia.  Od wtorku będę próbować jeść 500kcal przez 1 dzień w tygodniu,nie przez dwa, bo to będzie próba.  Nie jestem optymistką, wiem, że może nie być łatwo, ale taki jednodniowy post może pozwoli mi na lepsze samopoczucie, lepsze wyniki. Nastawię swój organizm mentalnie, przygotuje się , ale to dopiero od wtorku.

Ale to już w ramach prezentów świątecznych. W Empiku rzuciłam się na książki, spędziłam ładną chwilę, zauroczona ilością wspaniałej literatury.  Chodząc między półkami zastanawiałam się, co zaspokoi moje potrzeby. Jednak literatura piękna, poradniki, przewodniki po życiu i jego okolicy zostawiam , bo takie dostanę w bibliotece , a wieczorne legowisko przed spaniem bez książki,  bez dobrego poczytania, to strata. Dlatego kupiłam 4 książki: Katarzyny Nosowskiej Powrót z Bambuko, Margaret Atwood, Opowieść podręcznej i Testament, oraz Joanny Bator  Gorzko, gorzko, powieść o kobietach i dla kobiet. Jej Purezento podobało mi się niezmiernie.  Zakupione książki muszę zapakować świątecznie, bo inaczej będę wstawać po nocy i czytać. Poza tym nabyliśmy nowy toster, nową kawiarkę włoską, blender, słuchawki bezprzewodowe. Mąż grzebał w płytach, ale jakoś tak bez  przekonania. Jeszcze przyjdzie na to czas, a może potrzebuje nastroju chłopina?  Najważniejsza wiadomość: w poniedziałek panicz odbiera klucze do mieszkania!.  I jak tu się nie cieszyć!? Nawet ta szarość za oknem, to zgniłe powietrze wydają się takie piękne!.  Ryb słodkowodnych nie było na hali, kupiłam dwa małe  dorsze, zupa się już gotuje. Natomiast są na hali pstrągi potokowe, koniecznie muszę je upiec i zdecydować, czy na Wigilię się nadadzą . A wczoraj we wpisie do Naturalnej zastosowałam dwa nasze domowe powiedzonka: 1 Harry Berry zamiast Halle Berry - to od mojej kilkuletniej sąsiadki, zaczynającej rozmowę tak: dzień dobry, bo prosze pani, czy pani wie....... Ona właśnie , jako ogromna fanka aktorek, tak określa tę Berry. My małą nazywamy - bo proszę pani.  2. Paul Auster, zwany u nas Austen od czasu, gdy w bibliotece mąż zamówił książkę Austera, a dostał Jane Austen ! Trochę przesadziłam z zimnem w sypialni, bo rano było 9 stopni. Ale oboje zakopani  w pościeli spaliśmy do 7 . To rekord.