Jedno takie postanowienie zrobiłam
. Że nie kuję nowych włóczek, tylko szukam zastosowań do tych co już mam. No i sukces od pierwszego razu = czapa dla mnie
(chociaż może z pełnym przekonaniem nazwę to sukcesem, jak już podszyję ją od spodu czymś milutkim i cieplutkim, a to czym ja ja podszyłam (65 zł na allegro) to szmatka produkująca zimno
).
No, a potem były skarpety dla S. (ulubione stare w rozsypce). Super gruba i włochata islandzka wełna, jeżeli nawet okaże się za mało, to się dokupi troszkę
. W większej połowie drugiej już było wiadomo, czego brakuje i że tego czegoś nie ma w żadnym pl sklepie
. No więc trzeba było zrobić zapas tego co jeszcze jest..
Efekt postanowienia: 1,5 pięknych skarpet do sprucia, 5 nowych motków w szafie...
Wniosek: nigdy więcej postanowień..ale..:
Jest pewna chińska przypowieść o wieśniaku, który przy uprawie swojego pola korzystał z pomocy starego konia.Któregoś dnia koń uciekł na wzgórza, a kiedy sąsiad wyraził wieśniakowi współczucie z powodu takiego nieszczęścia, ten odpowiedział: „Nieszczęście? Szczęście? Kto wie?”.
Po tygodniu koń wrócił ze wzgórz na czele stada dzikich koni i tym razem sąsiad gratulował wieśniakowi takiego fortunnego obrotu sprawy. A ten rzekł: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”.
Później, kiedy jego syn starał się okiełznać któregoś z dzikich koni, spadł z grzbietu zwierzęcia i złamał nogę. Wszyscy uważali to za nieszczęście. Ale nie chłop, którego jedyną reakcją było: „Nieszczęście? Szczęście? Kto wie?”.
Kilka tygodni później do wioski wkroczyli żołnierze i zabierali do wojska wszystkich mieszkających tam sprawnych młodzieńców. Gdy zobaczyli, że syn wieśniaka ma złamaną nogę, zostawili go w spokoju. Czy teraz to było szczęście? Nieszczęście? Kto wie???
Niedziela: 10 km rower + godzina TBC + godzina i ndoor cycling.
Poniedziałek: 20 km rower +20minut marsz w południe..
Wtorek: 20 km rower, zestaw na brzuch x 4 w południe,
Środa: 24 km rower + w południe komplex x 4
Czwartek: 20km rower
Piątek: 20 km rower + trening z WH w południe, bez cz. 2
Sobota: 25 km rower: 50 minut siłowni (jak zwykle) + 1h air jogi
Niedziela: 15 km rower + 1h TBC + 1h cycling. Hurra!! Już znowu jest rzutnik i pedałując gapię się na Alpy!!
, takie fotki pokazują, że nie gruba jestem tylko wciąż "w sposób zaburzony postrzegam własne ciało" = stara, a głupia.
+ 2h w lesie.
. Podoba mi się jej magiczność = całkiem, zupełnie nowe doświadczenie dla ciała i głowy. Tylko tym razem, najpierw pojechałam (5 km ) rowerem godzinę wcześniej i ta godzinę przeznaczyłam na trening siłowy. A potem ta joga. No i 5 km z powrotem rowerem do domu. Najtrudniejsze jest dla mnie przełamywanie własnych leków. Np takie coś: stajemy w tym hamaku, potem siadamy jakby po turecku, ale na jakby grubej linie, bo tym hamak się staje, a potem mamy zanurkować głową w dół
i tak skończyć:
no i nawet nie wspomnę jak to było, żeby wrócić...
= S. gotuje w weekendy
w nos. A potem, około 16, przyszła czarna chmura i zamieć się taka zaczęła, jak to tylko przez okno supr jest oglądać. A jak już czas był do domu jechać, to na chodnikach było jako tako(a zwykle to tam jest strefa lodu), a na jezdniach było jak na lodowisku, dosłownie![]:>](http://filesrr.vitalia.pl/gfx/Redactor/emoticons/20/devil.png "]:>")
i takie korki, że jak stąd do księżyca
- że uciekłam
napadał, że nie miałam odwagi i rower z innymi rowerami w korpo nocował
, w południe kompleks metaboliczny x 4
i udało mi nie się zaplatać w nogi innych i własne..