© Fitatu 2005-24. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Serwis stosuje zalecenia i normy Instytutu Żywności i Żywienia.
Ostatnio dodane zdjęcia
Znajomi (195)
Ulubione
Sylwetka
O mnie
Informacje o pamiętniku:
| Odwiedzin: | 218833 |
| Komentarzy: | 10514 |
| Założony: | 21 lutego 2012 |
| Ostatni wpis: | 16 listopada 2024 |
Jest go dużo, ale jest tylko wysoko, albo tak, gdzie na zjazdowych nartach się jeździ. I z mgłą do pary 😢. Ale jest ciepło i bezwietrznie. Śladówki stoją w narciarni a my na nogach pomykamy cały dzień 👍. Jedzenie niedobre = obiady symboliczne, długo się na nie czeka, ale żadna muzyka przy tym nie bębni, pusto jest w górach, a nasi sąsiedzi jak dotąd idealni. Super jest 🤩.
Wyjazdy w pierwszy dzień Świąt są szybkie:) Drogi puste, tirów wcale. 5 h minęło jak z bicza trzasł. Był jeszcze czas na dłuugi spacer oświetloną leśną drogą przy rwącej Łabie. Śniegu tyle co kot napłakał 😠. Ale jak pachnie tu powietrze... Prognoza na jutro _deszcz od 12.
Deszcz się rozkręcił dopiero o 14, co dało nam czas naprawdę się nachodzić po tych bliższych górkach i przypomnieć sobie (to nasz drugi raz w Spindlerowym) co i gdzie. Plan na popołudnie: magiczny serial z zaginionym statkiem Prometeuszem,a na obiad podgryzanie wszystkiego co tu jest z konopiami, popijane herbatką z konopii. Mój pierwszy raz. Były dwa rodzaje ciasteczek, bardzo dobrych, jedne jak owsiane z kawałeczkami czgoś??, drugie jak twarde pierniczki. Czekolada czekoladopodobne, ale głodny S. pożarł całą. Herbata słodko wstrętna. Serial zakręcony, jak piękny, mroczny sen, idealny na walący w dach deszcz...👻👺
ostatni trening przed świętami
W piątek jeszcze w korpo dzień jak co dzień, tylko pusto i ciemno (światła każdy przy swoim biurku włącza oplikacją w telefonie, która w 1/3 telefonów nie działa). W przerwie ostatni w tym roku trening, trochę lżejsze obciążenie, więcej powtórzeń, nogi i core.
Plany na przyszły rok: wrócić treningów w klubie, brakuje mi energii grupy i moich fit znajomych...
Potem w deszczu (jak ja polubiłam deszcz po śniegu i lodzie, ślisko wreszcie nie jest, a że mokro - no cóż...) do domu = początek wolnego tygodnia.
W tym roku wszyscy dookoła chorują, więc Wigilię spędziliśmy we dwoje, nie robiąc nic wigilijnego :), a Mikołaj przyszedł i tak :). Mnie przyniósł dużo cudownie miękkiego merynosa w wielu morskich kolorach na raz. Będzie z niego duży, rozpinany sweter, z kilkoma wypracowanymi detalami.
I jeszcze pakowanie było-nienawidzę.
A dzisiaj wreszcie do Spindlerowego Młyna na tydzień jedziemy. Pogoda ma być pod psem :(
Niech te Święta będą dla Was takie, jakie lubicie najbardziej, zdrowe, spokojne, bez spiny.., a kilogramy niech sobie spadają wraz z deszczem :)
Mam teraz, nietypowo dla mnie, fazę oglądania seriali, zamiast czytania i tylko słuchania. Bo przy szydełkowych kocykach z aplikacjami potrzebuję takie rozrywki_tła.
Najpierw poszło The Handmaid's Tale, zaskakująco dobrze poszło, bo kiedyś już, ja=wielki fan Margaret Atwood, spróbowałam i na nie było (chyba dlatego, że niepotrzebnie razem z S. oglądałam)
Potem drugi raz The White Lotus - świetny przy szydełkowaniu 👍.
W międzyczasie kilka porażek, w tym Wednesday właśnie. Ale jak już dni posuchy nadeszły, jeszcze raz do Wednesday się przymierzyłam, obejrzałam kawałek dalej niż poprzednio i przepadłam 😍.
A teraz kocyki skończone, ale u Jarmuża wypatrzyłam This is us, więc serialowy maraton chyba się nie skończy wraz z kocykami (drugi i ostatni już się suszy).
To co ostatnie przed świętami było do zrobienia - włosy i 20 szt, paznokci pomalowane (na stopach bordo ze złotem!!!🤔, a włosy bez tych czerwonych plam ofkors).
A zamiast codziennego roweru, kilometry maszerowania po nieodśnieżonych chodnikach, mijając stojące w korkach autobusy bo miejsca bliskie rowerowo okazały się bardzo odległe bez niego.
Kiedyś to był zwykły zimowy dzień. Śnieg prószący od rana = wieczorem napadane tak z 10 cm. Wiatru cos tam, mrozu tez coś tam. Teraz to ma ludzka nazwę i jest poprzedzone ostrzeżeniami, jak przed kataklizmem 😉. Tylko dzisiaj zamiast rowerem, do pracy jadę kolejką WKD, bo ulice zupełnie nieodśnieżone.
I cieszę się, po dużo śniegu jest już w Karkonoszach, a pierwszego dnia świąt do Szpiglasowego Młyna na tydzień jedziemy!!! I już w kamerki zaglądam, jak tam i co tam.
W środę mam być u fryzjera, w czwartek hybryda na wszystkie dwadzieścia paznokci (góra - głęboka czerwień, dół - butelkowa zieleń ze złotymi drobinkami) i bez roweru, będę miała kłopot z komunikacją 😥.
W niedzielę wieczorem poszliśmy z S. na długi spacer do parku, było pięknie.
A od Mikołaja taką ślicznotę dostałam (była wtedy tylko zielona pałką, teraz już widać, że będzie blado różowa).
Poniedziełek - piątek, codziennie :
Rower 20 km, 30 minut siłowni.
waga 55 kg
Ani razu nie było slizgawicy, deszcz jeżeli już, to w nocy, albo nieduży .
Śnieg od czasu do czasu i tak dla ozdoby bardziej, niż na poważnie (chociaż dzieci na pobliskiej górce i tak po takim błotośniegu zjeżdżały na sankach).
Mróz jeżeli już to ledwoco.
Więc ja codziennie po 20 km pedałuje. W weekendy po okolicznym lesie i parku kręcę po 25 km. I po 30 minut z ciężarami 5x w tygodniu. Na treningi do mojego klubu wciąż nie chodzę 😭 = biodro pod ochroną, szczególnie, że za trzy tygodnie jedziemy, tradycyjnie już na świąteczno-sylwestrowy tydzień w Czeskie Karkonosze.
W moim korpo codziennie prawie jakieś okazje 🥳 np Beaujolais nouveau (byłam 15 minut, wypiłam kawę i pożarłam eklerkę, małą i zaskakująco dobrą, wina nawet nie powąchałam), oglądanie meczy (nie chodzę), częstowanie słodyczami bo urodziny, imieniny, bo ktoś dostał w prezencie i się dzieli_tu medal mi się należy, bo nawet jak jestem zajęta i stracę czujność i zamiast powiedzieć "nie, dziękuję" wezmę jakiegoś mega wielkiego cukierka, to zaraz oddaje mojemu koledze. W licznych chwilach słabości ratuję się landrynkomiętuskami.
I w ogromnym dziewiarkim niedoczasie jestem, bo Mikołaj już sanie szykuje, a ja z kocykami dla moich wnuczek w lesie 🤷♂️
Wyjątkowo długie i ciekawe było dla mnie tegoroczne lato. Ale się skończyło 😠. Już jakiś czas temu co prawda, ale dopiero teraz poczułam to tak naprawdę. Trochę śniegu jest, mróz poniżej -5, a to już dla instalacji wodnej w naszym bardzo letnim domku = niebezpieczeństwo.
Pojechaliśmy w piątek po 19, jedyny sposób, żeby uniknąć korków, które robią się w W-wie coraz, coraz większe każdego dnia. W lesie zimno było i pachniało tak inaczej niż w mieście. Jak zawsze wyjście z samochodu to wejście w inny świat.
Myszy w tym roku się nie wprowadziły, Hurra!
A grzyby wciąż były! Mrożone od razu. I słońce było i chyba najpiękniejszy i najdłuższy zachód w tym roku! Oglądaliśmy go już wracając do ciepłego domu w sobotę.
Bardzo teraz pamiętam, jaki to przywilej taki dom mieć.
Na parapecie ostatnie pomidory leżą. Ekologiczne, pachnące, malutkie, przepyszne.
Mgły są codziennie, a wiatru prawie wcale, wciąż ciepło i ostatnie złote liście wiszą i leżą, bo, jak to dobrze, u mnie nie ma już odkurzania ich warczącym maszynami. Te przy ulicach są pozgrabiane, a w parkach nieruszone 👍.
Cieplejsze buty do pedałowania wyciągnęłam i dwie cieniutkie letnie 😉 bluzy kupiłam (przecena była, na którą bardzo czekałam).
Ale dni już takie krótkie, wieczory w domu, wyjeżdżać mi się nie chce =
A w moim parku takie teraz widoki:
A moja torba tulipan taka:
Pogoda w weekend była taka, że chociaż już dwa razy byliśmy "ostatni raz" na działce, pojechaliśmy znowu. Było ciepło☀, bardzo jesiennie i nawet sporo grzybów jeszcze nazbieraliśmy, jak to my, tak przy okazji spaceru i z roweru. A Ci, co się bardziej przyłożyli, z pełnymi koszami z lasu wychodzili.
Rydze (tak ich zazdrościłam jarmużowi) wyrosły przed naszym domkiem i na drodze parkingowej, na szczęście tak pomiędzy kołami.
70 km wykręcone i nawet sporo kroków zrobione :)
A w poniedziałek dyniowe eksperymenty w kuchni = 2,7 kg dyni piżmowej i malutką hokkaido przerobiłam na zupę i ciasto, wg przepisów z jadłonomii, wyszły pyszne i zniknęły wczoraj szybciutko.
I cieszę się bardzo, bo cos mi się w głowie (chyba w głowie, ale może gdzieś... hmm w brzuchu np) inaczej zaczęło pracować, bo moja ulubiona waga wakacyjna = 53 kg, wciąż stabilnie +/- 0,5 kg, zimowe spodnie przyjemnie luźne, a ja mało myślę o jedzeniu. Gotuje kaszę, gar wegańskiego leczo, kupuję jabłka kilogramami, trochę orzechów i żurawiny, czy rodzynek do podjadania i wsuwa to dzień w dzień z przyjemnością. Regularnie korposiłownia i rower. I spokój w tym temacie i zadowolenie 😉.
Źle dzieje się natomiast w mojej dziewiarskiej sferze życia 😥. Bardzo źle.
To wyzwanie w dziwna stronę poszło i ja decyzyjnie na płocie siedzę.
Kolor zmieniłam na "more wine" i teraz podoba mi się bardzo. I samo dzierganie jest ciekawe, nowe techniki i połączenia świetnie zilustrowane tutorialem. No i ten merynosek w dotyku cudowny.
Ale efekt dziwaczny. Już teraz dziwaczny, a przy moim ślimaczym, przeplatanym sowimi czapkami tempie robienia, tajemnica już się wyjaśniła i znam efekt końcowy i nie sadzę, żebym taki szal bardziej niż chustę miała chęć nosić..
Na razie odłożyłam to co jest i zajęłam się czymś innym...
W poniedziałek, jak wyszłam z pracy, padało. Nie jakoś bardzo, tak bardziej mżyło. Kilka spraw chciałam załatwić po drodze, trochę to trwało. Mżawka zamieniła się w ulewę i zrobiło się ciemno. Prawie zupełnie, bo żadna z latarni, na całkiem dużej ulicy się nie paliła. Tyle światła co z okien domów i przejeżdżających samochodów. Do domu miałam 5 km i było różnie, ale raczej słabo.
Kupiłam najmocniejszą rowerową lamkę, wyciągnęłam odblaskową kamizelkę i muszę zmodyfikować trasę, żeby jeździć tymi jaśniejszymi.
Upiornie trochę moja okolica wygląda wieczorem. Tak jakoś bardzo dużo krzaków się zrobiło..
Tylko do zdjęć czapki_sowy takie szczątkowe światło się przydało. Dwie takie sowy zrobiłam, ale wieksza nie chciała ładnie pozować, tylko smętnie zwisała.
