Od niedzieli nie umiem jakoś znowu się zabrać za siebie.W pracy znowu mało godzin i to tez odbija się na mojej diecie.Wczoraj słabo się czułam w pracy -znowu taki gniecący ucisk w piersiach,mdłości już nie wiem co mi jest.Chciałam wrócić na siłownię ale się boję,bo taki stan mam jak się zmęczę np.Wydaje mi się,że może to na tle nerwowym.Waga wzrosła do 83 kilo już nie mam sił.Nigdzie nie mówiłam ale czasem zmuszam się do wymiotów a wiem,że to już zły znak.Ciągle męczy mnie to odbijanie......
Weekend minął miło,najpierw byłam u znajomych a potem S przyszedł.No ale jak to ja znowu się wygadałam,,,ale tak to jest jak za wiele % to potem mi się język rozplatuję i mówią to co mnie gryzie....Mówiliśmy o znajomych i dzieciach a ja mu na to,że chciałaby dziecko bym nie była sama i dała bym sobie radę sama z dzieckiem a on na to,że dziecko to nie takie proste....Pewnie chyba mu do głowy nie przyszło,to co miałam na myśli.A w niedzielę już do tego tematu nie wracaliśmy.Podziwiam go za cierpliwość do mnie,że wytrzymuje te moje łzy.Przytuli mnie i akceptuje taką jaką jestem.Nigdy mi nie powiedział,że jestem gruba i,że powinnam schudnąć.Zawsze dba o mnie i nawet nie wie,że mam jakąś tam dietę bo zawsze jest jakieś ciacho upieczone,albo coś na kolację....Dobrze nam gdy jesteśmy razem,powspominaliśmy dawne czasy razem,super się z nami rozmawia i dobrze,że mam kogoś takiego.....No,to powoli odtworzyłam to co napisałam wcześniej.....Dobranoc....
