Pamiętnik odchudzania użytkownika:
araksol

Wzięłam sie za pracę w ganku. Idzie dobrze. Na razie jest sprzatnięte i jest wyniesiony gumolit. Pomalowałam drzwi. Dziś chcę pomalować okno. Została by jeszcze podłoga, ale czekam na farbę. Muszę jeszcze kupić roletę bambusową na okno. Do końca miesiąca jeszcze trochę ponad tydzień i mam nadzieję skończyć poza roletą. We wrześniu chcę sie skupić na sprzątaniu. Będzie mycie okien, pranie zasłon, kap, kocy. Dywan w tym roku w pokoju dziennym nie będzie prany, bo caly czas załatwia sie na niego Megusia. Wie, ze robi źle, ale ma już ponad 15 lat i ma prawo mieć kaprysy. Wtóruje jej co oczywiste Mikuś. Jest jeszcze za mały by wołać na dwór... W najblizszych dniach będzie też cięcie drewna. Zostało jeszcze kilka palet.

Ostatnio dotarło do mnie żyję w niektórych dziedzinach monotonnie. Ot chociażby takie gotowanie. Przepisów masa, a u mnie różnorodnosci nie ma. Na przestrzeni kilku miesięcy z kalafiora były tylko kotlety. Kiedyś robiłam zupę, zapiekankę z jajkiem, kalafior z patelni do jajka sadzonego, kalafior z patelni do makaronu, zapiekankę z wedliną. Wczoraj sie zdenerwowalam i ugotowalam kalafior z przysmażana marchwią, cebulą i pieczarkami. Na koniec posypałam serem tartym. Zawsze to odmiana. Zmiany sa dobre dla mózgu i psychiki ponoć. Dziś chcę zrobić makaron ze smażonym jabłkiem, cebulą, posypane orzechami i serem. Do tego będzie fasolka szparagowa i kotlety buraków.

Krzysiek ma jechać do miasta. Ma kupić mięso mielone z szynki to zrobię klops z jajkiem. Już mu zapowiedziałam, zeby sobie nie kupował mielonki. On kupował te najtańsze, a one przecież naszpikowane licho wie czym. Teraz raz w tygodniu będę robić jakieś wędliny domowe. Nie będzie kupował wynalazków. Moze też raz w tygodniu conajmniej będę piec chleb. Mam przepis na taki z otrębami i mam przepis na taki z mąki orkiszowej. Są zdrowsze niż białe pieczywo ze sklepu. Czas zadbać o Krzyska. Wyraził na zmiany zgodę. To więcej pracy dla mnie, ale myślę, że warto.

Nie wiem czy mi się zdaje, ale mam wrazenie, ze moje koty jedzą już więcej. Wykładam normalną porcję, a one zjadają i szukają jeszcze... Toby mogło oznaczać wczesną jesień.

Mikuś chyba rozumie daj łapkę. Daje gdy jest spokojny. Pikuś nie dawał, a warczał...

Elementem miłości do siebie jest szacunek do siebie. Jeśli będę się sama szanować to i będę przyciągać osoby, które tez mnie będą szanować. Czy ja sie szanuję? Nie bardzo chyba. Nie tak do końca. Niby dysponuję swoim czasem, niby sama podejmuję decyzje, niby nie boję sie sprzeciwić tam gdzie trzeba i mam własne zdanie, ale mam też czasem problem z egzekwowaniem swoich praw. Boję sie też niektórych zmian. Niby z mamą jakoś do porozumienia ostatnio dochodzę i przestała mi ubliżać. Nie potrafię jednak wyegzekwować szacunku od Krzyśka i teoretycznie powinnam zwiazek zakonczyć, ale sie boję. W tym wypadku nie ufam sobie, ze sama sobie poradzę. Jestem już w tym wieku, ze utrzymanie domu takie siłowe, fizyczne byłoby dla mnie bardzo trudne. Nie wyobrażam sobie samodzielnego noszenia węgla, rąbania drewna, przesuwania mebli, wieszania firanek. Kto by przyniósł ciężkie zakupy. On jednak dużo w domu robi co trzeba docenić. Ja jestem za to wdzięczna. No i co dwa dochody to dwa. Dom utrzymać łatwiej. Nikogo innego juz szukać nie chcę, bo mogę trafić gorzej. Trzeba będzie chyba znosić nieprzyjemne epitety kosztem szacunku do siebie. Coś za coś. Wygoda, poczucie bezpieczeństwa w tym wypadku wygrywają. On uważa, ze mnie szanuje, a słowa mu wylatują w nerwach. Gdy jest zły to klnie tak samo na mnie jak i na guzik od spodni, kota czy zasuwke w drzwiach. Jest chory i twierdzi, ze gdy jest wściekły musi sie wyładować. Nie potrafi inaczej, a pracować nad sobą nie chce. Faktycznie gdy tak spojrzę chłodnym okiem to on mnie nie kontroluję, nie poniża, wspiera mnie, zwykle słucha co do niego mówię, nie próbuję nade mną dominować. To wszystko wskazuję na szacunek. Zakończenie relacji z S wpłynie pozytywnie na mój szacunek do siebie. Na razie opłacam mu telefon i przy tym chcę pozostać...

Nowy tydzień i czas zabrać się za prozę zycia. Myślę o praniu pościeli. Czas też zadbać o rośliny pokojowe, bo jesień idzie. Trzeba usunąć co zniszczone, a do tych kwiatuszków co zostaną dosypać ziemi. Tym razem zniszczona jest trzykrotka, a ładnie rosła. Niestety Józek ją wykończył. Zniszczył tez fikusa lirolistnego. Na razie dałam go na półkę na ścianie, ale podejrzewam, ze miejsce kiepskie i rósł nie będzie. Zyskałam za to fuksję ułankę. Kupiłam ją przed dom ale uschła, bo było jej za goraco. Zabrałam ją sprzed domu za komórkę, a ona zakwitła. Juz jest w domu i reiki zrobione. Zobaczymy... Dziś moze potnę trochę drewna.

Choroba nam przeszła, ale cierpi moja mama. Poci się i męczył ją katar. Do tego ma biegunkę. Nikt z nas testu nie robił, ale to chyba covid.

Mikusiowi nadal przez większość czasu stoi jedno uszko. Drugie sie zabiera jak mawia moja mama, bo stoi czasem. Co dalej będzie z uszkami Mikusia zobaczymy. To kundelek i wszystko moze być. 9 sierpnia skończył 4 miesiące i wszystko jeszcze moze sie zdarzyć. I z uszkami stojacymi i leżącymi jest pocieszny i uroczy...

Zdałam sobie sprawę, ze jestem wygodna. W końcu to do mnie dotarło, bo wiedziałam wcześniej. Mam jowisza w 6 domu, a to dom między innymi pracy z gatunku codziennej, niezawodowej. Efekt jest taki, ze często idę na łatwiznę. Dom ma być wygodny i robię w nim tylko aby aby bez zaangażowania. Wszystko ma byc wygodne i ciuchy też. W ogrodzie robię tylko tyle ile muszę i koło domu też. Nie sadzę roślin trudnych. Gotuję też to co robi sie szybko i bez trudności. Gołabków nie robię np. ani ciast wypasionych nie piekę. O urodę dbam w bardzo ograniczonym zakresie. W niczym się nie wysilam. Niby te pólśrodki mnie nie do końca satysfakcjonują, bo widzę wady tego, ale wygoda wazniejsza.

***

wieczór przeciera oczy

zarzuca na ramiona ciemność

las za oknem ścieli się w ciszy

ty i ja przytuleni

chwytamy gwiazdy

piękno chwili wypala znaki w pamięci

noc miękkim welonem

splata się z mgłą

pamiętasz tamten wieczór

i tamtą noc

obietnice wyznania sekrety

i to co było później

pamiętasz

czy chcesz zapomnieć

Dziś niedziela i ma być spokojny dzień. Chcę odpocząć od zajęć fizycznych. Było spanie i wspomnienia. Ciepłe myśli pobiegły tym razem do moich zwierzat. Do tych których juz obok nie ma takze. Wspominałam Pikusia, Filusia, Lwiczkę. Te odeszły ostatnio...Ogladałam zdjęcia i bardzo smutno mi bylo. Żal, że odeszły jeszcze sie czai. nie potrafię jeszcze podejść w ten sposób, że przeżyłam z nimi sporo fajnych lat. To jeszcze zbyt świeże. A moze ja jestem zbyt poważna, zbyt melancholijna, wręcz depresyjna z natury? Moze za bardzo skupiam sie na tych ciemnych stronach. To co złe pamietam i czasem z powrotem przeżywam. Nadal pamietam strach Lwiczki, wzrok Filusia w ostatnie dni i ból Pikusia...

Po ciele i mózgu czas na psychikę. Jak o nią zadbać? Co jest ważne. Ważny jest ruch. Ważne sa cele i wyzwania. Ważne jest by robić coś przyjemnego typu hobby. Ważna jest miłość do siebie. Ważne są kontakty z innymi. Ważne jest by nie porównywać sie z innymi. Trzeba nauczyć sie prosić o pomoc i trzeba mówić o swoich emocjach. Przyznam się, ze ja o swoją psychikę mało dbam. Krzysiek jeszcze mniej. Ot choćby kontakty z innymi. Mam ich bardzo mało. Nie potrafię prosić o pomoc nikogo poza najblizszymi. Nie chcę nikomu sie narzucać i być kłopotem. Nie mówię prawie nigdy o uczuciach. Uczucia to mój problem, bo kiepsko sie na nich skupiam. Zwłaszcza nad pozytywnymi. Czasem mam wrażenie, ze nic nie czuję... Dla mnie za to ważne jest unikanie stresu, harmonia w życiu. O to dbam. Do tego dążę. Problemem są toksyczne osoby, ale pracuję nad tym.

Moje kocięta nr 2 kończą w tym roku 10 lat. Została Czarnusia i Suzi. Śniezek umarł kilka lat temu na serce po tym jak użyłam klatki łapki gdy uciekł z domu na jakiś czas. Kocięta były dzikie wyciagniete z malin. Niby je oswajałam cały czas, ale mało reagowały. Najbardziej ufny byl Śniezek. Przychodził na kanapę i kładł sie obok moich nóg. Koteczki nie sa agresywne, ale do niedawna nie dawały sie dotknąć, bo umykały. Od jakiegoś czasu Czarnusia jest bardziej ufna. Przychodziła do mnie na kanapę, a teraz odkąd jest Mikus przychodzi na stól i nie ucieka gdy ją głszczę. Myślę, że to polubiła. Koteczka jest bardzo miła. Ma delikatne futerko i piękne okrągłe oczka. Myślę, ze dzięki niej pokochałam bardziej czarne koty. Do niedawna jeszcze nie lubiłam tej maści. Oczywiście nigdy nie odrzuciłam czarnego kota, bo patrzę na charakter, a nie wygląd. Kieruję się sercem. Dzikiemu kotu nie narzucam się jest, bo jest... Trwa obok. Jest bezpieczny. Nie musi mnie kochać. Nie musi być przymilny.

Wczoraj wieczorem znowu miałam przeboje z internetem. Jak nie prąd to internet. Wystarczy burza. Najpierw wyłączyłam, bo już mi raz  burza uszkodziła modem, a później za żadne skarby nie chciał wystartować. Poszłam spać i jeszcze nie było. Myślałam, że awaria i byłam wściekła, bo miałam pilną pracę. Dziś niby jest, ale zagrozenie burzy nie przeszło. Nie wiem czy będzie później...:(

Ostatnio piszę wiersze, maluję, rozwijam się wewnętrznie i duchowo. Myślę o książkach, antologiach i moze tomikach. To sprawia mi przyjemność i przychodzi bez wysiłku. Niestety nie uczę się angielskiego i szansa na studia oddala się. Niby jestem teraz spokojna, ale gdzieś z tyłu głowy kolacze sie myśl, ze jak zrezygnuję to będę żałować. Kiedyś mogę nawet uznać, ze zmarnowałam życie. Z drugiej strony studia to 5 lat wysiłku, wyrzeczeń i stresu związanego z egzaminami. Nie bardzo jestem na to gotowa. Co będzie dalej czas pokaże... Na razie żyję prawie jak emerytka. Niby pracuję, ale nie uczę się niczego. Zaczynam sie obawiać o sprawność mojego umysłu. Niby mam jeszcze wakacje, ale mam wrażenie, ze trwonię czas, że przecieka mi miedzy palcami. Miałam ambitne plany, a teraz utknęłam w jakimś maraźmie. Wciąga mnie ten stan coraz bardziej, a moja podświadomość zdaje się to akceptować...

Jednak czas się zmobilizować. Zaczynam przygotowywać tomik z wierszami o miłości. Jestem w kontakcie z wydawnictwem. Myślę o jakiś 60 wierszach. Trochę mam, ale muszę wybrać te lepsze. Trochę trzeba będzie napisać.

Po ciele ogólnie przyszedł czas na mózg. Czy dbam o niego z miłoscią? Co lubi mózg? Co mu daję? Na pewno wazne sa witaminy z grupy b. Do tej pory przyjmowałam je sztuczne. Teraz chciałabym naturalne z żywności. Trzeba zacząć jeść więcej kasz. Ważne są jajka, nabiał. Moze banany, orzechy. Ważny dla mózgu jest ruch i moja joga. Ważna jest praca umysłowa typu czytanie, nauka, krzyżowki. Mózg lubi medytację i sen. Ja biorę jeszcze zamiennie ashwagandę i różeniec górski. Do tego ginko. Czy takie wsparcie jest konieczne? Zaczęłam to stosować gdy uczyłam sie do matury. Moze teraz już czas te suplementy odstawić? To zawsze chemia przecież...

Krzysiek już dziś poszedł do pracy. Szybko ten tydzień urlopu zleciał. Trochę roboty w domu i koło domu zostało podgonione, ale też odpoczął. Teraz na mnie czeka ganek. Jest też cięcie drewna - palety. Chciałam, zeby Krzysiek drewno przygotowane od razu rąbał ale sie broni. Drewna do porąbania starczy chyba na pól zimy. Co dalej nie wiem. Juz teraz oszczędzamy, bo gdy palimy w dwóch piecach, żar przenosi sie na łopatce. Liczę się z tym, ze trzeba będzie drewno kupować, a teraz jest z tym problem.

Węgiel już mam...Ulga...

***

Zadzwoniłeś o poranku

pomiędzy jednym kieliszkiem a drugim

tak jakbyś chciał

ukołysać dzień a zatrułeś go

nie widziałam twoich oczu

w moich zatliła się zgroza

były ciemne jak świat o północy
podeszłam do okna

spojrzeniem rozbudzając kwiaty

potem cisza

i nic nie poradzę na to

że wiatr nie chciał słuchać

twoich kłamstw

Dziś ostatni dzień urlopu Krzyśka. Mimo choroby sporo pracy zostało wykonane. To mnie cieszy. Chcę mieć satysfakcję i zadowolenie, ze pracy ubywa. Ze swoją pracą sobie radzę, ale niektóre czynności są zależne od Krzyśka. Nie wszystko by mi było łatwo wykonać samej. W dwie osoby pracuje sie łatwiej. MNie teraz czeka praca w ganku. Chcę pomalować drzwi, okno i podłogę. Farbę muszę kupić. Co zrobić z gumolitem nie wiem. Chyba trzeba będzie wystawić na gabaryty. Teraz ganek ma być bardziej elegancki, ale tylko trochę. Wszelkie gumofilce i grabie chcę przenieść.

Jakiś czas temu bywałam na portalach randkowych. Sporo mężczyzn było chętnych na poznanie mnie, ale większkość to poszukiwacze przygód. Zupełnie nie rozumiem po co odzywa sie do mnie ktoś towarzyski skoro wyraźnie piszę, ze szukam introwertyka. Po co pisze ktoś kto szuka przygody skoro dla mnie ważny jest zwiazek. Po co pisze ktoś o innych zainteresowaniach skoro zna moje preferencie i niechęć do pogaduszek. Potrafię odsiac takie osoby i tylko się denerwuję, że mi czas zabierają. Teraz nie szukam nikogo. Mam Krzyśka i mi wystarczy. Pokusy by działać na dwa fronty zwalczam. Skoro związku z Krzyśkiem zakończyć nie chce to nikt inny nie powinien być dla mnie ważny. To się nazywa moralność albo uczciwość. Ważne jest dla mnie niekrzywdzenie  niepotrzebne innych. Nie chcę też krzywdzić Krzyśka. Skoro chcę być z nim z jakiś względów to jestem. Jeśli nie to zrywam, rozstaję się i szukam kogoś następnego. To wymaga odwagi i otwarcia. Byłam nieuczciwym tchórzem przez ponad 6 lat... Wstyd. Ja się teraz czuję z tym źle...

Dziś dalsze refleksje nad miłością do ciała. Nad akceptacją. Wnioski są. O choćby taki, że nie bardzo akceptuję to, że sie starzeję. Jestem zła na siebie, ze nie jestem wydolna tak jakbym chciała, że czasem w kościach łupie, że czasem z trudem wstaje z kanapy, że ciało nie nadąża  za duchem. A co ciało winne, ze sie starzeje? To naturalna kolej rzeczy. Jest czas mlodości i starości. Moja sie zbliża i ciało to czuje. Dla mnie starość oznacza małą sprawność fizyczną i uzależnienie od innych. Muszę to zaakceptować choć bardzo się tego boję. Jeszcze nie tak szybko, ale kiedyś to nadejdzie. Można ze starością, z niesprawnościa walczyć, ale czy ciało to na pewno lubi? Lubi dużo chodzić mimo bólu w kościach? Czy dziarski staruszek chodzący o kijkach kilka kilometrów dziennie z bólem zwalczanym uparcie tabletkami, maściami robi dobrze? A moze to gwałt na ciele, bo i ból i chemia... 

Dziś mam zajęcia z dietoterapii... Bardzo ważne dla mnie. Niby jeszcze całkiem nie dojrzałam do zmian w diecie, ale juz zaczynam o tym myśleć. Chodzi mi zwłaszcza o ograniczenie spożycia pszenicy, białej mąki. Chcę wprowadzić więcej warzyw. Colę już ograniczyłam, mięso też. Wędlin tych kupnych prawie nie jem. Czas pomyśleć poważnie o Krzysku. Jest jeszcze sprawa suplementów. Trochę ich łykam i nie wiem czy ta chemia jest konieczna. Niby to leki ziołowe. Chcę odrzucić choc witaminy. Łykam b, multiwitaminę i wit c w sezonie grypowym no i D3. Gdybym bardzie zadbała o dietę, to witaminy by były zbędne. No moze nie wszystkie, bo D3 nie jestem w stanie dostarczyć. Trzeba by wychodzić więcej na dwór. Krzysiek wychodzi ale ja raczej nie.

***

kiedy życie zamknie drzwi

dotknij wspomnień

o poetce pogrążonej w ciszy

i o poezji nieuchwytnej jak czas

pomyśl o przestrzeni

pomiędzy wersem a wersem

o uczuciach

wypowiadanych szeptem

i o tych krzyczących

i o szlochu

tak szloch też jest ważny

pomyśl o metaforach

układających się miękko w dłoniach

o ich pięknie czasem subtelności

i milionie znaczeń

wspomnij

Od dawna wiem, ze nie ma co szukać poparcia wśrod ludzi skupionych na innych sprawach niż ja, bo u ludzi zainteresowanych czym innym nie znajdzie się poparacia. Nie pochwalą mnie a może niektórzy i skrytykują. Nawet genialny poeta nie zainteresuje kogoś  kogo poezja nie porywa. Poeta piszący wiersze o przemijaniu niekoniecznie doceni te o miłości. Miłośnik zwierzat nie znajdzie popaprcia u matki polki. Ten kto wierzy w horoskopy i wrózby moze być potraktowany jak wróg przez katolika. Nie ma praktycznie ogólnych wzorców, a punkt widzenia zalezy od miejsca siedzenia. Sztuką życia i dobrostanu psychicznego jest tak dobrać sobie grono osób bliskich by nie być przez nie krytykowanym nadmiernie. Krytykę bardziej doświadoczengo malarza mogę przyjąć, jako krytykę konstruktywną. Krytykę zajmowania sie malarstewem gdy moje związki leżą i kwiczą już nie. Nikt nie lubi mieć podcinanych skrzydel, ale i nie wszyscy muszą mnie lubić. Każdy wybiera dziedziny którymi chce sia zająć w tym życiu. To jego wola. Wola wola... Ja jestem sobą i chcę być sobą. Nie będę tu pisać tak by przypodobać się innym. Wszystkim i tak się nie da...

Ostatnio zajęłam sie pracą nad pokochaniem siebie. Zaczęłam od ciała i mam troche przemyśleń. Akceptuję swoje ciało, ale czy kocham? Nie jest dla mnie atrakcyjne i nie będzie, ale to nie powód by go nie kochać. Potrafię kochać przeciętnie wygladających mężczyzn czy zwierzęta  to i swoje ciało powinnam umieć. Jest tu nawet trochę wspólczucia, że nie mogę go kochać za urodę, że takie biedne, bo innym też sie moze nie podobać. Mogę go cenić za to, że jest zdrowe, względnie zdrowe. Staram się o nie dbać. Ostatnio pytałam je na czym mu zalezy. Jak mam mu okazać miłość? No i doszlam do wniosku, że jemu nie zależy na urodzie, nie przeszkadzają mu zmarszczki itp. Dbanie o nie by przypodobać sie innym bywa dla niego nie dbaniem a torturą. Agresywne zabiegi, operacje itp to nie jest dbanie o ciało. O jego dobro. Moje ciało lubi delikatną pieszczotę w tym dotyk kota, miękknie tkaniny, lubi wygodne ubrania i buty. Lubi gdy odpoczywa, lubi sen i wodę, lubi jeść i pić, lubi zabiegi Reiki i medytacje, bo wtedy odpoczywa i odpręża się. Na pewno lubi być sprawne i zdrowe, ale czy lubi katowanie dietami i morderczym treningiem? Wątpię.

 Jesień moze nadejść wcześniej w tym roku, bo bociany już odlatują i zaczęły sie rykowiska jeleni. Mnie już lato nie dokucza. Lubię późne. Na jesień specjalnie nie czekam, bo jeszcze sporo pracy zostało. Za kilka dni przyjdzie znajomy do dachów. Jest jeszcze do zrobienia daszek nad drzwi i otulina na drzwi od pracowni. Będzie do zrobienia roleta. Za ganek sie wzięłam. Jest do zrobienia komin i podmurówka.

Czekam na pieniadze, bo chcę kupić farbę do posadzki w ganku...

Pilarka działa...

***

cicho spokojnie

nadchodzi kolejna jesień

rozpali klony

pomaluje szkarłatem liście winobluszczu

rozsieje pod stopami lśniące kasztany

i tylko stara brzoza przy cmentarnym murze

nie zalśni złotem nie zatańczy w słońcu

jej czas przeminął

i cmentarny anioł po niej płacze

i mój czas przemija

dusza rwie się do tańca do wzlotów

ciało dotknięte przez czas mówi stop

jeszcze jedna jesień i jeszcze jedna może kilka

i ktoś też może zapłacze po mnie

może wspomni

Niby infekcja przeszła, a osłabienie jeszcze trochę pozostało. Nic fizycznie mi sie robić nie chce. Krzyśkowi też nie. Coś jednak trzeba będzie zrobić. Myślę o porządku w ganku od strony podwórza. Trzeba z pracami uciekać. Wczoraj co trzeba było zrobiliśmy poza paleniem gałązek. Przeszła burza i wszystko zmoczyła...

Ostatnio żyjemy spokojnie. Furtka jest prawie po całych dniach zamknieta, a to dobrze na mnie wpływa. Niepokój psychiczny mnie opuścił. Celebruję ten spokój. Ja nie szukam niepokoju, ale on czasem znajduje mnie. Jest jakaś cząstka we mnie, która go przyciąga. Ja to nazywam w uproszczeniu atakiem sił mroku. Czasem to pokusa by zrobić coś złego lub sprzecznego z tym co planuję, czasem myśl. Czasem przejawia sie to koszmarami sennymi i złym nastrojem od rana. Czasem to uderzający we mnie zły nastrój innych i pokusa by odpowiedzieć tak by w pięty weszło.. Tak bywa i wiele osób ma takie nastroje, ale nie każdy z nimi walczy. To wtedy ludzie krzywdzą innych, biorą narkotyki czy za dużo piją. Ja bywam wtedy szorstka, spięta itp. Kiedyś bywałam agresywna. Czasem staję się impulsywna. Ja jestem zwykle siebie świadoma i gdy taki nastrój mnie opanowuje proszę o pomoc anioły, robię sobie Reiki i staram się nastrój zmienić. Chcę za wszelką cenę znaleźć sie szybko po jasnej stronie mocy. Coraz częściej, już prawie zawsze swoje walki wygrywam. Pomaga mi racjonalny umysł. Niestety to wszystko sprawia, ze mogę przyciągać osoby mnie podobne, czyli też mające pokusy. Ja osób impulsywnych czy ulegających nałogom i złym instynktom chcę unikać. Muszę więc włączyć rozum gdy poznaję nowe osoby. To niezbędne dla mojego komfortu psychicznego. Pomaga mi horoskop. Już mu wierzę na sto procent i mam szansę problemów uniknąć...

Aronek to cudowny kot i cieszę się, ze go mam. Jest cudowny i mnie kocha. To mnie cieszy. Codziennie gdy wychodzę rano z sypialni czeka na mnie i przymila się. Czasem płacze w nocy gdy mnie nie ma.  Lubi lezeć obok mnie. Lubi się przytulać i łasić. Do Krzyśka nie dochodzi... Moje koty lubią Krzyśka i niektóre tyko do niego garną. Ot choćby Morus czy Mega. Do mnie mało przychodzą. Musi być dobrym człowiekiem. Od Sebastiana trzymaly się z daleka. Gdy przyjeżdżał nie bardzo do mnie przychodziły gdy on był obok. Czekały w oddali. Mikuś przychodził ale się bał Sebastiana i wystarczyło, że ten wziął papucia i już umykal i szukał opieki u mnie. To samo było z Pikusiem. Chyba jak nie widziałam krzywdził jednego i drugiego. To nie może mieć dłużej miejsca. Dla moich zwierząt stworzyłam bzpieczny azyl i nikt im nie może zagrażać...

Dziś miał przyjechać węgiel, ale Krzysiek chce na piątek... Kupiłam tonę dobrego kalorycznego, polskiego węgla za 3200, bo niestety musiał być workowany. Luzem nie było. Był tylko gruby i zagraniczny, a licho wie jaka to jakość. Czekać już nie chciałam. Jeszcze niedawno był po 2500. Teraz podobno węgiel z naszych kopalni idzie do Niemiec. Drewna nie ma od 2 miesięcy. Ja mam 2 kubiki, ale chciałam jeszcze trochę...

Wczoraj był gwałtowny deszcz i zalało mi ganek od strony podwórza. Wody było z 5 cm. Stała na całym ganku. Zalało też moją pilarkę, bo lezała na podłodze. Baterii w niej nie bylo, ale nie wiem czy będzie działać... Problem jest z rynną nad drzwiami. S miał to naprawić, a zrobił prowizorkę, która nie wytrzymala. Znowu koszty. Ten rok jest wredny... Mama wylała z 4 wiaderka wody. Resztę Krzysiek, i nawet wściekły nie był...

Dziś trzeba by już sie wziąć za jakąś pracę typu fizycznej. Krzysiek może wytnie sumaki i spali trochę cienkich gałązek, które robią nieład na podwórku. Ja moze się wezmę za koszenie. Moze też usunę co zbędne z donic. Są kapusty zjedzone przez bielinka, pedy ogórków i kabaczka. Myślę też o jodze. Przez te kilka dni infekcji nie miałam siły ćwiczyć. Teraz chcę do tego wrócić. Ostatnio ćwiczę codziennie 15 minut. To yin joga. Niby nie trzeba do niej siły i energii, ale trzeba elastyczności. Teraz w czasie tej infekcji bolały mnie mięśnie i nie byłam w stanie w pozycji wytrwać. Czas wrócić do zywych...:)

Mam kilka starych obrazów olejnych odziedziczonych po przodkach i mam kilka obrazów, które sobie kupiłam. Niestety wszystkie ściemniały. Kupiłam specjalny preparat do mycia i czekam na niego. Oby to było wystarczające, bo na konserwację mnie nie stać. Chyba mnie nie stac, a obrazów szkoda...

Trzeba by kupić węgiel. Jestem niespokojna, bo zawsze w lipcu już miałam. Teraz by był dobry czas, bo Krzysiek ma urlop. Nie wiem czy ma siłę teraz wrzucać, a zapłcić za wrzucenie nie bardzo chce. Jak węgiel już będzie leżał w komórce to mi ulzy. Mam jeszcze dwa kubiki drewna. Trochę z tego odejdzie, bo klocki mają około 30 cm, a mnie trzeba do 28. Pociąć miał S, a teraz nic z tego. Ja swoją pilarką nie dam rady, bo za delikatna jest. Tu trzeba piły spalinowej i to mocnej. Jeśli chodzi o węgiel to też sie trochę martwię. Kiedyś wiedziało się co kupuje. Teraz węgiel z zagranicy i licho wie jaki. Kupiłam kiedyś  z Czech i był nic nie warty, bo ciepła nie dawał. Pamiętam sprzed lat węgiel, który dawał 25 stopni ciepła u mnie w pokoju. Teraz z trudem do 22 dociągam. Kopalni na której był tak dobry węgiel juz nie ma. Została zamknieta jakiś czas temu. Teraz trzeba chyba myśleć o pompach ciepła, ale mnie na tą droższą nie stać, a tańsza się ponoć nie sprawdza. Ja mam tylko nadzieję, że moze ktoś pomyśli o tym by nas podłączyć do ciepłowni. U nas większość ludzi ma gaz, a za kilka lat już takie ogrzewanie będzie zabronione. Węgiel też i czym wtedy grzać? Nie wszyscy mają dochody po 5000. Są i tacy co mają rentę w wysokości 1200. Pracownicy mniej zarabiający tez są potrzebni, bo kto by sprzatał, a oni się wysokiej emerytury nie dorobią... Ktoś kto ma 1200 renty pompy ciepła nie kupi...

***

tak cicho

późne lato roztacza czar

dotyka pysznych ogrodów

bogactwa sadów

wczoraj zerwałam kosz jabłek

dziś kabaczek gości

na stole

jutro posmakuję lasu

i wybiorę się na kurki

jeszcze jeden dzień i jeszcze jeden

i jesień przybędzie bez fanfar

przyniesie orzechy rude rydze

i nostalgię

No i święto. Ja w tym roku nie mam poświeconych wiazanek...Ja zawsze po 15 sierpnia zaczynam śledzić zmiany w przyrodzie. Szukam tych, które oznaczają jesień. Pierwsze żólkną nawłocie, później żółkną pojedyńcze listki brzóz. Poranki juz chłodne i noce. Później rdzawe staną sie liście sumaka i pojedyńcze szkarłatne listki ozdobią winobluszcz. Ptaki zaczną jeść więcej i moje koty też będą napychać brzuszki. No i nastanie wczesna jesień. To najpiękniejsza pora roku według mnie. Te ciepłe barwy. Bogactwo barw- czerwień, złoto, oranż. Kiedyś były jeszcze kosze owoców i grzybów. Teraz została już tylko jedna jabłonka. To staruszka i nie owocuje za dobrze, a na grzyby nie chodzimy. Lubię las, ale szukanie grzybów mnie od kilku lat stresuje jak chodzenie.

Jutro już normalny dzień. Nie wiem czy coś zrobię w domu i koło domu. Teoretycznie mogłabym, bo juz czuję się trochę lepiej. Mija nawet depresyjny nastrój. Już katar jest też mniej dokuczliwy i w gardle nie drapie. Jestem jednak jeszcze osłabiona i każdy ruch to problem. Krzysiek też tak ma, a to znaczy, że to nie mój wymysł. Ostatnie dni to był totalny wypoczynek i wiecej spania niż działania. Martwi mnie Krzysiek, bo nie ma energii. Do pracy idzie w sobotę i od razu zostanie rzucony na głęboką wodę, bo dniówka będzie ciężka. Zostały mu jeszcze 4 lata do emerytury i nie wiem jak wyrobi... Ostatnio obserwuję zmiany w jego zachowaniu. Przytula mnie, obejmuje. Oby to było na stałe...

Dwa tygodnie do diety. Trzeba 4 kg zrzucić. To ciągłe odchudzanie i nabieranie mnie juz męczy. Nie jestem gotowa na radykalne zmiany w mojej codziennej diecie. Lubię węglowodany i nie zrezygnuję z nich, a od nich tyję. Chcę jeść kluski i ziemniaki, czasem pieczywo, domowe ciasto. Gdy nie jem tego co lubię jestem bardzo nieszczęśliwa i silna wola to za mało. Przestałam jeść ze stresów, bo się pilnuję. Niestety teraz wrzucam z 2000 kalorii gdy Krzysiek wraca z tygodniowych zakupów w mieście. Kupuje krokiety, zapiekanki, kabanosy, śledzie, czasem nutellę i ja muszę oczywiście wszystko zjeść na raz. Co z tego, ze cały tydzień jest ok, skoro raz w tygodniu wpada dodatkowe 800 kalorii. To daje wzrost wagi, niewielki, stopniowy, ale jednak. Teraz ważę 80-82 kg a to już początki otyłości. Znowu... Chciałabym już ważyć w normie i mieć spokój...

***

jeszcze raz dotknij mnie myślą

już ostatnią

nie tak miało być

chciałam budzić się przy tobie i zasypiać

chciałam płonąć jasnym ogniem

i spijać łzy z twoich rzęs

chciałam trwać tuż obok

chciałam i już nie chcę

nie chcę dopieszczać twardego serca

nie chcę manipulacji goryczy

nie będę marzyć tęsknić czekać

jeszcze raz dotknij mnie myślą

i zapomnij

Niedziela i planowałam malowanie drzwi, ale nie wiem co z deszczem. Na razie leżę na kanapie, a przed chwilą zalogowałam sie na portalu z wrózbami. Moze cos zarobię. Dzień ma być poza tym spokojny i innych aktywności typu obowiązków nie przewiduję. 

Na razie staram się dojść do ładu ze swoim życiem. Eliminuję z niego wszelki zbędny stres. Z mamą kontakty ograniczyłam z S się nie kontaktuje wcale... Krzysiek ostatnio się wyciszył... Tak jest lepiej...

Mam na podwórku chmiel i cieszyło mnie to, ale przestało, bo za bardzo sie panoszy. Zniszczył już jodełkę. Teraz niszczy tuję i jałowiec od strony ulicy, winorośl i usiłuje zarosnąć placyk koło domu. Placyk jest wybetonowany i karmi sie na nim ptaki. Musi byc wolny. Podcinam draństwo i targam i ciagle go więcej. Juz nie daję rady. Chyba czas na randap. Wiem, że jest szkodliwy, ale czasem to ostateczność. Spróbuję spryskać i może zniszczy też korzenie. Na razie walka z tym jest przegrana. Utnę jedną odnogę i wypuści trzy nowe. Tak w kólko. Przyszedł też czas na pryskanie w ogrodzie. Trzeba dalej niszczyć perz i ostrężyny. Nic z nich nie ma, bo nie owocują. Ja jeżyny lubię, ale to też cenne źródło pokarmu dla ptaków...

Wszystkie moje róże za domem ponownie kwitną. Te od ulicy ani myślą. To chyba moja wina, bo maja za mało wody. Te od strony podwórka podlewam wężem. Te od strony ulicy tylko zraszam, bo nie ma kto wody nosić...

Mikusiowi od wczoraj stoi jedno uszko. Ciekawe czy na stałe, bo wygląda śmiesznie... Skończył już 4 miesiące i nadal jest przylepką. Podobno psy w tym wieku stają sie bardziej niezależne, a on nadal wyleguje obok i tuli się. Lubi leżeć z pyszczkiem na mojej nodze i wylizuje mi stopy, palec po palcu. Krzyśkowi wylizuje twarz... Na powitanie bardzo się cieszy. Kocha nas... Bardzo fajna psinka z niego i rozumna. Rozumie już podstawowe komendy typu nie wolno, odejdź, chodź, połóż się, nie gryz, do domu, ale nie zawsze jest posłuszny. Czasem trzeba krzyknąć kilka razy. Zwłaszcza wtedy gdy jest nakręcony...

Wczoraj było wino i czułam sie na tyle dobrze, ze zrobiłam nalewkę, kotlety z kalafiora i placki z jabłkami...

Wykupiłam sobie warsztat Sztuka kochania siebie...

***

Taka cisza między nami

już fanfary zamilkły

z goryczą liczę dni od rozstania

już tęsknota nie szarpie

jest ulga

ty i ja nici życia snuć będziemy osobno

nie po drodze nam razem

i tylko żal tych zachwytów

tych wzruszeń

straszny żal